Weinig mensen wedergeboren

Ds. A.T. Vergunst | 2 reacties | 22-06-2011| 16:30

Graag zou ik deze vraag stellen aan een Ger. Gem.-dominee. Hoe kan het dat er zo weinig mensen in de Ger. Gem. zeggen dat ze wedergeboren zijn? Ik moet daar veel over nadenken, omdat mijn familie daar ook in zit. Zij zeggen dat het niet zomaar gaat. Maar als ik in deze paastijd stil sta bij wat er gebeurd is voor onze zonden, dan wordt God toch tekort gedaan door te zeggen dat het niet zomaar kan en dat er eerst een wonder moet gebeuren? Dat is toch al gebeurd door Zijn Zoon die voor onze zonden zo intens geleden heeft om onze zonden? In de Bijbel staat toch ook: klopt en u zal opengedaan worden, zoekt en Gij zult vinden? Als ik naar mijn familie kijk wordt er zo netjes geleefd volgens heel veel tradities, waar ik respect voor heb. Maar ze komen geen stap verder want God moet het doen via een wonder. Ik besef dat het niet zomaar iets is, een verantwoordelijkheid, maar het raakt me dat ze zeggen: ik ken God niet persoonlijk, zo makkelijk is het niet. Is dat God niet tekort doen? We laten God dan toch ook in de kou staan? We mogen toch komen zoals we zijn? En als God in ons leven komt dan verandert er iets, want het verlangen om naar Zijn wil te leven ontstaat er dan. Omdat God dat dan bewerkstelligt. Er word wel gebeden "Onze Vader", maar ik mag niet zeggen dat Hij mijn Vader is. Ik verlang en wil zo graag dat ze de rijkdom mogen gaan ervaren van een genadig God. In mijn leven is het ook een lange zoektocht geweest, maar ik kan er niet meer omheen. Je moet het doorleven en een zondenbesef krijgen... Daar kan ik "ja" opzeggen. En dat ervaar ik ook in mijn leven. Het is een proces, maar het lijkt soms dat je het er niet over mag hebben want dat ik het te makkelijk opneem. En dat is het absoluut niet! Ik heb een vriend die uit een gezin komt waar niets aan godsdienst werd gedaan. Hij is tot geloof gekomen. Hij begrijpt mijn familie hierin niet. En ik vind het zo moeilijk uit te leggen. Hij heeft ook echt wel respect voor mijn familie, maar begrijpt het gewoon niet. Hij heeft zelf jaren op straat geleefd, is verslaafd geweest en is verwonderd wat God gedaan heeft. Hij snapt niet dat iemand jaren in de kerk kan zitten maar God niet echt kent.

Beste vriend,
 
Een directe vraag: “Hoe komt dat er zo weinig mensen in de Ger. Gem.  zeggen dat ze wedergeboren zijn?” Of dat nu waar is, daar  ga ik verder niet op in. Ik kan ook stellen dat in veel christelijke kerken iedereen denkt dat hij of zij wedergeboren is. Ook dat is niet te staven. We weten wel dat Christus stellig leert dat velen voor de poort van de hemel komen om te horen “Ik ken je niet!” Hij had het daar echt niet alleen over de Joodse kerk maar over alle kerken die de Schrift aanvaarden als Gods Woord. Dus blijft het enorm noodzakelijk om onszelf altijd door het Woord te onderzoeken of we werkelijk zijn wedergeboren. Die wedergeboorte uit zich uiteindelijk in het geloof in de Heere Jezus Christus. Je sprak over een "proces" om dat te leren kennen en dat is het inderdaad. Het Godswonder van de wedergeboorte opent onze ogen voor het Licht in God zoals Hij dat openbaart in Christus. 
 
Gelukkig is er ook een verschil tussen "zeggen dat je niet wedergeboren ben" en "wedergeboren zijn."  Het kan zijn dat veel mensen deze grote genade zich niet durven toe te eigenen en het toch ervaren. Dat kan het gevolg zijn van een verkeerd begrip over hoe we weten dat we wedergeboren zijn of wat de wedergeboorte is. Mijn indruk is dat heel veel mensen daarin vast zitten.
 
Bijvoorbeeld, iemand kan denken dat de wedergeboorte een groot gebeuren is dat met allerlei geestelijke ervaringen komt.  Als ik dus niet die ervaringen ken die soms schilderachtig worden voorgesteld, dan ben ik dus niet wedergeboren. Zulk denken houdt veel mensen in de donkerheid en twijfel. Het past ons als predikant, als we die verwarring bemerken, om de vraag te stellen of onze prediking daar niet de halve schuld van is. Waarom de halve schuld? Omdat het onwedergeboren hart wel allerlei verkeerde toepassingen kan maken van de meest bijbelse prediking. Vergelijk het met iemand die kleuren probeert te beschrijven aan iemand die blind is. Ten eerste is het onmogelijk om kleuren te beschrijven en ten tweede zal de indruk die de blinde heeft over kleuren totaal onwerkelijk zijn. Dus zijn ze allebei schuldig; de een in zijn poging iets begrijpelijk te maken dat onbegrijpelijk is, tenzij je het kan zien, en de ander die denkt het precies te weten zonder het ooit gezien te hebben.
 
Anderzijs zullen er velen zijn die totaal onverschillig zijn en passief het Woord horen en laten passeren. Immers, God moet het doen...!  Als Hij dat niet doet, nou ja, dan kan ik er dus ook niks aan doen. Dus eigenlijk geven we dan God een beetje de schuld. Dat is hypercalvinisme die een kant van de waarheid overbelicht (Gods soeverein en almachtig werk) terwijl de andere kant van Gods waarheid totaal onderbelicht blijft (de verantwoordelijkheid van de mens). De Arminaan doet precies het omgekeerde. Daar kom je ook nergens mee, want het hangt nu allemaal van jou af.
 
Hoe moeten we nu omgaan met mensen die onbekeerd onder het Woord blijven zitten? Wat zou de Heere Jezus gezegd hebben tegen zulke mensen die traditioneel meelopen maar zonder dat je merkt dat hun hart tot God uitgaat? Hij zou preken: “Bekeert u en geloof, want het Koninkrijk Gods is nabij.”  Hij zou Zichzelf als de open deur voor hen neerzetten en hen uitnodigend preken: “Kom tot Mij.” Als Hij alleen een vernisje godsdienst tegen kwam, zou Hij met grote nadruk en liefde de trompet van het oordeel over zulke een godsdienst blazen. Daar liet Hij nooit een spaander van over.  Degene die niet tot bekering komen worden vergeleken met een harde weg, met ondiepe aarde en met distelen of doornen die het zaad van het Woord verstikken. Dus Hij wees hen op hun verantwoordelijkheid, terwijl Hij Zichzelf aanbood als de Weg, de Waarheid en het Leven.  Dat moeten alle predikers doen in Zijn Naam. Onbekeerde (en dus onwedergeboren mensen) moeten met het Woord in aanraking gebracht worden. Dat is wat te Heilige Geest gebruikt om het werk van wedergeboorte te werken. Wij kunnen geen harten bekeren of levend maken. Dat is en blijft een eenzijdig Gods werk. Ik denk dat u het daar zeker mee eens zal zijn.
 
Maar hoe weet je dan dat je wedergeboren bent? Ik kan ook de tegenvraag stellen: “Hoe weet je dat je geboren bent?” Ik ben op 22-9-1961 geboren, maar dat heb ik pas later geleerd. Ik kan het mezelf niet herinneren. Mensen in primitieve culturen hebben geen idee wanneer ze geboren zijn. Maar je weet dat je geboren bent als je leeft. Ik hoef je niet uit te leggen hoe je weet dat je leeft. Is het zo eenvoudig met de wedergeboorte? Jazeker. Dat moeten wij niet moeilijker en geheimzinniger maken dan het is. De Heere Jezus tekent een wedergeboren mens met zeven kenmerken in de Zaligsprekingen. Probeer daar je familie (en jezelf) op te wijzen. God leert Zijn volk altijd dezelfde essentiele dingen (hoewel niet altijd in dezelfde volgorde als wij denken).  Welke essentiele dingen?  Hij heeft ze even op een rijtje gezet voor ons in die Zaligsprekingen. Daar moeten we ons toetsen.  Kennen we dat leven dat zich totaal leert richten op Christus (want de honger naar gerechtigheid kan alleen gestild worden met Christus)? Kennen we dat leven dat het niet meer in zichzelf ziet en totaal leeg en arm voor God komt te staan. Niet alleen arm en leeg, maar ook schuldig want we hebben tegen Hem gezondigd. Mogen we ook bemerken dat er een andere Geest in ons leeft dat barmhartig wil zijn aan anderen omdat God zo barmhartig is? Vinden wij heilig leven meer belangrijk dan gelukkig lang leven?  Kijk, dat is zomaar een aantal vragen die even naar binnen tasten. Hoe we dat allemaal hebben geleerd is soms reuze interessant om te horen maar de meeste mensen die Gods werk hebben ervaren hebben geen idee hoe het precies gekomen is of gegaan is. Dat is ook niet zo belangrijk; het belangrijkste is dat ik hier iets van die kenmerken erken in mijn leven.
 
Maar pas op. Het werk van de Heilige Geest moeten we niet verwarren met het werk van Christus.  Mijn rust en hoop moet niet gebaseerd zijn op het werk van de Heilige Geest maar op het offer en de gehoorzaamheid van Christus.  Dat is standvastig. Vandaag ervaar ik meer teerheid dan op andere dagen (mijn schuld) en als mijn hoop voor de eeuwigheid op mijn gevoelens gebaseerd was, dan ziet het er niet best voor mij uit. Misschien is dat ook een deel van de verwarring in je familie. 
 
Hartelijke groeten,
Ds. A. Vergunst

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.T. Vergunst

• Geboortedatum:
  22-09-1961
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Carterton (Nieuw-Zeeland)
• Status:
  Actief

169 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven