Taboe op onderwerp tienerzwangerschappen
Ds. A. Th. van Olst | 5 reacties | 17-05-2011| 17:41
Vraag
Ik merk dat er op de reformatorische scholen een groot taboe rust op het onderwerp tienerzwangerschappen. Ik zie en merk op dat scholen denken dat seksualiteit niet voor het huwelijk voor komt bij reformatorische jongeren. Ik zie met eigen ogen van alles gebeuren. Sommige meisjes worden zwanger en plegen zelfs abortus. Gaan de ogen van directies en docenten dan niet open? Hoe moeten wij deze scholen helpen om het taboe op dit onderwerp op te heffen en seksuele voorlichting te geven over de gevolgen van seksueel contact.
Antwoord
Hartelijk dank voor deze vraag. Inmiddels ben ik niet meer werkzaam in het onderwijs, maar voordat ik vertrok uit het onderwijs maakte ik deel uit van het Zorg en Advies Team als vertrouwenspersoon, en zodoende zijn we ook met dit soort problematiek in aanraking gekomen.
Mijn indruk is, dat op dit onderwerp steeds minder een taboe rust. Misschien nog wel te veel , ik sluit dat niet uit. Er is voor zover ik kan zien groeiende aandacht voor goede seksuele voorlichting op school. Het blijft allereerst taak van de ouders. Maar op de scholen wordt gezien dat ook de school hierin een belangrijke taak te vervullen heeft. Op de middelbare school komt Gods bedoeling met seksualiteit aan de orde, maar ook voorlichting vanuit de lessen biologie. Niet iedereen denkt hetzelfde over de voorlichting aangaande voorbehoedsmiddelen. Veel onttrekt zich aan de waarneming van docenten en directie. Met zorg spreken docenten uit dat er waarschijnlijk meer gebeurt dan zij nog maar vermoeden.
Heel mooi vind ik de vraag: hoe kunnen wij scholen helpen…? Ik zou zeggen: met deze zorgen naar de school stappen en vragen naar het beleid van de school op dit vlak. Het is nodig dat ouders en school de handen in één slaan om te laten zien dat seksualiteit een heerlijke gave is die door Gods geboden gelukkig beschermd wordt.
Hartelijke groet,
Ds. A. Th. van Olst
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. Th. van Olst
- Geboortedatum:11-04-1978
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Utrecht
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Vragensteller n.m.i. wordt dit idd steeds minder, en dat denken de docenten echt niet hoor dat sex alleen in het huwelijk voorkomt. Misschien een "groene" enkeling. De dominee laat vanaf de preekstoel ook vaak genoeg merken dat ze wel weten wat er speelt.
Maar ben het wel met je eens dat er wel meer gesprekken/lessen moeten gaan plaats vinden. Niet zoals het bij mij ging, dat een docent met rode oren snel vertelt hoe het praktische gedeelte werkt. Er is veel meer wat besproken kan en n.m.i. moet worden. Maar goed ouders horen hier ook een belangrijke rol te vervullen.
Het lijkt me in de eerste plaats een taak voor de ouders hun kinderen voor te lichten.
Op school moet het onderwerp ook niet vermeden worden maar ik heb helemaal niet de ervaring dat dat gebeurd.
Dat is op zich natuurlijk wel zo, maar iedereen, ook docenten, weten echt wel dat er meer gebeurt dan ze werkelijk waarnemen en juist die wetenschap moet voldoende aanleiding zijn om daarin leerlingen tegemoet te komen.
Dat maakt het dat zo’n brief naar school natuurlijk wel de aandacht vestigt waar het moet zijn, maar als een school er niet of nauwelijks voor open staat, omdat zij hun ogen ervoor sluiten, dan zal het nauwelijks meerwaarde hebben. Ze weten het nu ook en een enkele brief zal hun ogen niet ineens doen opengaan.
Bovendien Ds. Van Olst heeft natuurlijk helemaal gelijk wanneer hij aangeeft dat de eerste verantwoordelijkheid bij de ouders ligt en niet bij de school en waarschijnlijk ligt daar het allergrootste knelpunt.
Mijn vriendin is docent op een middelbare school en de verhalen die ik van haar hoor laten mij de haren ten berge rijzen.
Ze geeft les op een christelijke middelbare school en daar zit ook 'tuig van de richel'.
Dat laatste kan ik goed begrijpen, wij christenen zijn niet beter dan anderen.
Dus waar hebben we het over, op 'normale' scholen is het hetzelfde liedje.
Laten we niet denken dat wij refo's anders zijn, soms doen we alsof.
