Kind vraagt veel aandacht

drs. A. Diepeveen- van der Marel | 1 reactie | 16-05-2011| 10:00

Hoe kan ik het beste omgaan met een kind van vier dat heel veel aandacht vraagt? Ik heb het idee dat de jongere kinderen hieronder lijden. 's Ochtends is ze naar school, maar als ze thuis is, praat het mondje aan een stuk door. Ik begrijp wel dat ze wat van haar ervaringen kwijt moet en probeer hier ook rekening mee te houden door als ze uit school is een poosje me alleen voor haar te hebben. Ik probeer dan wat te praten met haar of gewoon samen op de bank te zitten, wat ze soms ook wel fijn vindt. Daarna moet ik weer verder, bijvoorbeeld met de maaltijd voor het gezin en 's middags andere werkzaamheden. De jongere kinderen slapen dan, zodat ik 's middags wel weer tijd voor haar heb. Naar mijn idee moet dit wel genoeg zijn. Of mis ik een stukje waarin ik haar laat merken haar echt te begrijpen? Want 's avonds verloopt het inslapen ook niet goed meer. Steeds uit bed komen om wat tegen me te zeggen, enzovoorts. Het zorgt bij mij voor veel onrust en frustratie en dat neem ik mezelf ook wel weer kwalijk. Ik weet niet goed hoe ik het aan moet pakken. Misschien nog meer tijd voor haar maken, spelletjes met haar doen of andere dingen samen? Ik zie dat niet echt zitten, omdat er in de rest van het huishouden ook werk genoeg is en er meer kinderen zijn. Voorheen kon ze prima zelf spelen en dat is ook wel wat ik graag zie. Maar ze neemt me verbaal vaak heel de tijd door 'in beslag' en dat vind ik heel moeilijk! Het lukt me niet om daar tussendoor zelf mijn werk te doen. Ik zou graag een goede opvoeder zijn.

Dank voor uw vraag! Er komt aardig wat op kinderen af als ze naar school gaan. Ze doen veel indrukken op, soms teveel om ze allemaal te verwerken. Ze zijn bovendien volop vaardigheden aan het verwerven, zoals bijvoorbeeld taal-, communicatie- en sociale vaardigheden. U geeft uw dochter bewust de tijd en ruimte om haar verhaal te doen en richt uw aandacht dan speciaal op haar. Ook het naar bed brengen kan zo'n kwaliteitsmomentje zijn. Fijn dat u deze keuzes zo bewust maakt.

U vraagt of u mogelijk het stukje mist dat u laat merken dat u haar echt begrijpt. Bedoelt u dat u het lastig vindt om haar te volgen of om dit te laten merken? Het kan helpen om na te gaan hoe uw dochtertje zich op school laat zien. Is ze teruggetrokken en uit ze zich met name in het gezin of heeft zij daar ook een levendige babbel? Haar gedrag kan dan mogelijk beter te plaatsen zijn en de juf kan hierin misschien meedenken.

Het kan ook helpen als u de tijd die u beschikbaar hebt op het kletsmomentje duidelijk verbaal begrenst. Het is wel van belang om deze grens consequent te bewaken. Dit kan op een positieve manier, soms kan het helpen om met haar te bedenken wat ze in de tussentijd gaat doen. Kinderen moeten leren dat hun moeder niet voor de volle 100 procent van de tijd beschikbaar is. Dat hoeft u zeker geen schuldgevoel op te leveren en twijfel over uw opvoederschap. Omdat ze zichzelf een tijdje wel beter kon vermaken, lijkt het erop dat ze dit ook weer op kan pakken.
 
Ook bij het naar bed gaan is het belangrijk dat voor alle kinderen de afspraken helder zijn en er geen eindeloze waarschuwingen volgen. Spreek met haar ook af wat er gebeurt als ze er voor de zoveelste keer uit komt (bijv. de volgende dag iets vroeger naar bed). En prijs haar vooral als het lukt. Voor een meisje met een pittig karakter kan het heel erg helpend zijn als ze het als een uitdaging gaat zien, zodat het gaat zoals papa en mama het willen. Al die rollen en taken in het gezin kosten veel energie. Zorgt u vooral ook voor kwaliteitsmomenten voor u zelf! Ik wens u alle goeds toe,
 
Met vriendelijke groet,
Anja van der Marel

Dit artikel is beantwoord door

drs. A. Diepeveen- van der Marel

• Geboortedatum:
  19-10-1976
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Inactief

52 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven