Kind verlegener met ouders

drs. A. Diepeveen- van der Marel | Geen reacties | 01-04-2011| 09:00

Hoe kan het dat een kind in de nabijheid van moeder/vader verlegener is als dat ouders er niet bij zijn? Ik hoorde dat terug onlangs dat het opviel: toen ik mijn kind bracht/ophaalde (en dus bij mijn kind was) werd zij veel verlegener. Ik herken dat zelf ook wel bij mijn eigen ouders als zij erbij waren/zijn, voel(de) mij minder vrij. Maar mijn ouders zijn best wel autoritair. Wij als ouders zijn dat niet. Kan een opvoedingsdeskundige hier een verklaring voor geven? Ook tips zijn welkom.

Beste ouder(s),
 
Kinderen, maar ook volwassenen, kunnen zich in sommige situaties ongemakkelijk en minder vrij voelen. De één gaat druk reageren, de ander trekt zich meer terug. Karakter, ook eerdere ervaringen en de feedback uit de omgeving hebben invloed op de mate waarin dat voorkomt. In een overgangssituatie, zoals halen en brengen, kan een kind uit zijn ritme gehaald worden. Bovendien worden er ook bepaalde (sociale) acties verwacht zoals begroeten, opruimen, afscheid nemen. Een kind kan zich ook wat meer bewust worden van ouderlijk toezicht of controle. Zeker jongere en wat meer introverte kinderen kunnen dan verlegen gedrag vertonen. In een situatie waarin ouders er nog bij zijn of juist bij komen, zal het kind dit soms sterker tonen dan wanneer hij min of meer op zichzelf aangewezen is. Het is helemaal niet zo gek als een kind in zo'n situatie een sterker beroep doet op zijn ouders. Dit is wel wat afhankelijk van de leeftijd van het kind. Dit geeft al aan dat kinderen meer en meer vaardigheden en zelfbewustzijn ontwikkelen.
 
U geeft aan dat u een autoritaire opvoeding hebt gehad. Ik weet niet of het gedrag van uw kind u weer bewust maakt van eigen spanning of onzekerheid, mogelijk extra in sociale situaties. Negatieve gevoelens kunnen een zekere en steunende houding naar uw kind soms in de weg staan of ervoor zorgen dat u eigen gemiste vrijheid en veiligheid wilt compenseren. Misschien is het voorgaande niet van toepassing, dan toch wil ik ook het tweede deel van uw vraag beantwoorden.
 
Een wat nuchtere en bevestigende houding van de ouder is vaak helpend voor het kind. Het helpt hem om met een gevoel van ongemak om te gaan. Het leert hem ook dat ongemak erbij hoort en geaccepteerd wordt. In deze interactie zal het gedrag vermoedelijk afnemen. Ook wanneer je ergens langer samen bent, zal de verlegenheid vermoedelijk minder worden. Het is belangrijk om er niet te veel nadruk op te leggen, zeker niet in het bijzijn van anderen. Het kind kan zich daarmee juist ongemakkelijker gaan voelen. Ook is het vaak niet zo helpend om allerlei vragen te gaan stellen. Voor sommige kinderen is het lastig om naast alle dingen die nog moeten gebeuren, ook meteen terug te moeten geven wat ze van iets vonden. Het kan wel helpen om even te benoemen wat er nog praktisch moet gebeuren.
 
Ik wens u alle goeds toe bij het ouderschap!
 
Met vriendelijke groet,
Mevr. drs. A. van der Marel

Dit artikel is beantwoord door

drs. A. Diepeveen- van der Marel

• Geboortedatum:
  19-10-1976
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Inactief

52 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven