Vertrapt en vernederd
Ds. J.J. Tigchelaar | 5 reacties | 14-03-2011| 13:22
Vraag
Mensen die uit een Ger. Gem. in Nederland of Oud Gereformeerde Gemeente komen en zich aansluiten bij een PKN-gemeente worden zo hatelijk aangekeken door de personen die in hun eigen kerk blijven. Hoe daar mee om te gaan? Het is toch niet altijd zo dat als je PKN wordt, je dan kunt doen wat je wilt? "De kleding en haardracht worden vaak rigoreus veranderd. Er komt direct een tv in huis en harde muziek die je op straat hoort. Een grote ooievaar in de tuin met een geboorte. Dat mag allemaal in de PKN,"zo reageert men. Tot nog toe weet ik hier geen zinnig antwoord op. Ik zeg maar niets, maar denk zoveel dat wij er niet meer uitkomen. Wij hebben uit alle kerken kennissen, al verschillen onze visies. We zijn gewend elkaar te accepteren. Mijn vraag is: hoe moet ik omgaan met het bovenstaande? We worden aan alle kanten vertrapt en vernederd. Op deze manier word je bang voor familieleden. Is er wel een goede raad voor deze ellende?
Antwoord
Een bekend verschijnsel in de vraag, helaas. Ook vaak wederzijds, helaas. Dan worden de 'zwaren' ook beschuldigd van allerlei zaken. De vraag is dubbel: hoe moet je daarmee omgaan en waar is goede raad?
Laat me enkele overwegingen geven:
1. Geen enkele kerk en geen enkele kerkganger, christen of gelovige is volmaakt. Het is hoogmoed te denken en te beweren dat mijn of ons kerkgenootschap de enig juiste is en dat ik of wij de beste levensstijl hebben. Ook al zien we veel fouten bij anderen, dat is nog geen bewijs dat wij goed of beter zijn.
2. Natuurlijk zijn er mensen die hun kerk verruilen voor een andere om een minder wettische levensstijl met allerlei regeltjes te volgen. Maar het kan ook zijn dat men kerkelijk verhuist om niet langer het Evangelie van de vrije genade te zien beperkt of ingekapseld door allerlei menselijke redeneringen en stelsels.
3. Het is gemakkelijk allerlei uiterlijkheden te veroordelen. Maar het is helaas ook zo dat heimelijke zonden, als drank- en pornoverslaving, incest, belastingontduiking, roddel, haat, etc. in alle kerken en gemeenten voorkomen.
4. We moeten ophouden elkaar van alles te beschuldigen. Wie zonder zonde is werpe de eerste steen! Houdt vrede met alle mensen, indien het mogelijk is, voor zoveel en zover het van u afhangt. Lees daarover eens in de kanttekening bij de Statenvertaling op Romeinen 12:18.
5. Ook onze Heere Jezus kreeg zware verwijten en beschuldigingen om Zijn levensstijl. Helaas kwamen die van mensen die in eigen ogen zeer vroom en heilig waren. Dan ging het om de onderhouding van de Sabbat, de omgang met tollenaars, hoeren en andere zondaars, het houden van de spijswetten, etc. Ook Paulus wist daarvan. Wat dat betreft is de vraagsteller nog niet in zo’n slecht gezelschap
6. Het gevaar is dat we ons zelf willen verdedigen en rechtvaardigen. Dan zoeken we een stukje zelfbevestiging. We moeten echter ons zelf niet willen vrijspreken en beoordelen. Er is maar E?n, die ons oordeelt. Het lijkt me goed nog maar eens daarover te lezen wat Paulus schrijft in 1 Korinthe 4:3-5.
7. Wat is het belangrijkste in ons leven, waarnaar we geoordeeld mogen en zullen worden? Dat vinden we heel kort maar glashelder in Mattheüs 22:37-40: God geheel lief te hebben en de naaste als onszelf. Het is beter daarnaar te zoeken, daarom te vragen, dat te laten zien dan ons door de ellende van allerlei beschuldigingen te laten beheersen.
Ds. J. J. Tigchelaar
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.J. Tigchelaar
- Geboortedatum:05-12-1931
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Putten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus predikant en adviseur predikantenopleiding Church of Central Africa
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
De realiteit is bitter en hard...
Hoe onmogelijk soms ook, laat je Licht maar schijnen, voor alle mensen om je heen....
Hij zal je nooit afwijzen....
Bid voor je.
1 Korinthe 13
De uitnemendheid van de liefde
1 Al zou ik de talen van de mensen en van de engelen spreken, maar ik had de liefde niet, dan zou ik klinkend koper of een schallende cimbaal zijn geworden.
2 En al zou ik de gave van de profetie hebben en alle geheimenissen weten en alle kennis bezitten, en al zou ik al het geloof hebben zodat ik bergen zou verzetten, maar ik had de liefde niet, dan was ik niets.
3 En al zou ik al mijn bezittingen uitdelen tot levensonderhoud van de armen, en al zou ik mijn lichaam overgeven om verbrand te worden, maar ik had de liefde niet, het baatte mij niets.
4 De liefde is geduldig,
zij is vriendelijk,
de liefde is niet jaloers,
de liefde pronkt niet,
zij doet niet gewichtig,
5 zij handelt niet ongepast,
zij zoekt niet haar eigen belang,
zij wordt niet verbitterd,
zij denkt geen kwaad,
6 zij verblijdt zich niet over de ongerechtigheid,
maar verheugt zich over de waarheid,
7 zij bedekt alle dingen,
zij gelooft alle dingen,
zij hoopt alle dingen,
zij verdraagt alle dingen.
8 De liefde vergaat nooit.
Johannes 13:34-35
en nieuw gebod geef Ik u, namelijk dat u elkaar liefhebt; zoals Ik u liefgehad heb, moet u ook elkaar liefhebben.
35 Hierdoor zullen allen inzien dat u Mijn discipelen bent: als u liefde onder elkaar hebt.
1. Petrus 4:8
Maar heb voor alles vurige liefde voor elkaar, want de liefde zal een menigte van zonden bedekken.
Als ik jou was zou ik zeggen: zullen we het over God hebben, hoe groot Hij is in Zijn liefde en genade, goedheid, trouw......enz.
Sam.16:7 ..... de mens ziet aan wat voor ogen is, maar de HEERE ziet het hart aan.
Met traditie bedoel ik, patronen, denkbeelden, procedures, systeemen etc.
Omdat dit controleerbaar is, dit vastigheid geeft, dit richting geeft, dit vasthoudt, dit rust geeft...maar dit staat helemaal los van het Evangelie. Iedereen in de eerste gemeente verkocht zijn/ haar huis en ging vol vertrouwen de toekomst tegemoet.
Er is niets mis met een goed voornemen om tradities hoog in het vaandel te houden. Zeker als het je persoonlijk of zelfs een groep mensen goed af gaat en verder brengt. Maar toch ergens binnen de traditie, kom je een keerpunt tegen. Een omslagpunt. Ik bedoel er dit mee, dat is waar traditie niet (meer)bestand is tegen geestelijke strijd.
Binnen een kerkgemeenschap heerst er gewoon geestelijke activiteit waarbij er ook een briesende leeuw prooi probeert te vinden. En dan trek je het opeens niet meer met alle traditie patronen, systemen of denkbeelden die normaliter rust en regelmaat geven. Hier is toch echt iets bovennatuurlijks nodig, de Heilige geest en Gods almacht om je terzijde te kunnen staan.
Het leuke vindt ik dan ook, dat God juist zo zijn eigen systeem en manier heeft om het beheersbaar en aangenaam te maken en te houden. Dat beamen we immers als we elke dag bidden "uw koninkrijk kome".
Maar er kan pas uitwerking plaats vinden als daar binnen een gemeente ook ruimte voor is. Dat er geen blokkades van geklets, boosheid, ongeloof, ontevredenheid etc zijn maar dat er voldoende ruimte bestaat om hem ook te aanbidden en te dienen.
Kortom als God meer de ruimte krijgt binnen een gemeente,-
(b.v we zingen is gewoon een uur lang i.p.v 2 of 3 versjes op de geijkte tijdstippen of we bidden eens meer met elkaar of zelfs in groepjes, we staan open dat zijn Heilige Geest, regisseur mag zijn binnen de gemeente....)
- dan zullen mensen meer gaan bloeien i.p.v. dat ze eigen standpunten gaan bedenken of innemen. Dan komt het innerlijke van een mens binnen een gemeente meer naar boven. Want God heeft niets met je buitenkant als het om je binnenste gaat. En als bekeerd persoon merk je dat met heel je hart.
Geef uw hart dan aan Jezus en Hij zal uw paden (ook binnen uw gemeente) zoals beloofd, recht maken. En met hem in uw Hart, bent u welkom bij elke Christen (maak niet uit welke denominatie) op de hele wereld. Want het is de H.Geest die op dit vlak connectie maakt en niet iemands eigen gedachte of gevoel.
Veel zegen en wijsheid toegewenst
