Het leven best zwaar

Ds. P. Koeman | 1 reactie | 17-02-2011| 13:30

Vraag

Voor mij is het leven best zwaar. Ik heb o.a. een diagnose in het autismespectrum. Bovendien pieker ik heel vaak en heb ik het vaak ergens moeilijk mee, met wat dan ook. Het lijkt me daarom goed om eerst een tijdje getrouwd te zijn en te investeren in ons huwelijk (verkering kost mij al veel energie en misschien ook wel veel moeite). Dan kunnen we na bijv. 4 of 5 jaar toch zien of het voor mij psychisch wel mogelijk is om kinderen op te voeden. Of is dat niet bijbels? Dit alles uiteraard als mijn vriend het hier mee eens is.


Antwoord

Beste mevrouw,
 
Uw vraag geeft aan, dat het voor u niet eenvoudig is om met allerlei belangrijke dingen in het leven om te gaan. Het geeft de nodige spanning en zorg en u zou graag houvast en rust, zekerheid willen krijgen en ervaren. Dat is een hele worsteling die u ook aan God mag voorleggen.

Concreet vraagt u naar de situatie rond verloving en huwelijk. Het lijkt me inderdaad goed, dat u daar  eerst met uw vriend/ verloofde  open en eerlijk over spreekt. Tevens is het van groot belang om voor de door u genoemde problematiek hulp te zoeken. Het huwelijk is namelijk niet zo'n 'eiland' als u wellicht denkt. Het is ook geen vorm van therapie. Het vraagt voortdurend in de relatie tussen man en vrouw ,dat je er aan werkt en er voor elkaar bent. Het brengt niet een aantal jaren ontspanning om daarna eventueel aan het krijgen en opvoeden van kinderen te denken

Een goed zicht krijgen op uzelf en op wat voor u samen van belang is, is nodig. Er zijn gelukkig ter zake kundige therapeuten die u met uw vriend daarbij van dienst kunnen zijn.
 
Sterkte en zegen bij alles.

Met hartelijke groet,
Ds. P. Koeman

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P. Koeman

  • Geboortedatum:
    16-04-1941
  • Kerkelijke gezindte:
    PKN (Hervormd)
  • Woon/standplaats:
    Barneveld
  • Status:
    Inactief
77 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
1 reactie
hjrl
18-02-2011 / 07:51
beste schrijver/schrijfster; mag ik u het volgende op het hart drukken: probeer met uw aanstaande eerst door te krijgen wat het is. Wat de consequenties zijn van dit syndroom. Alleen als beiden er zoveel mogelijk van weten kan een huwelijk tot de mogelijkheden gaan behoren. Kinderen maken alles nog zwaarder (en mooier), maar moeten wel voorop komen te staan als ze er eenmaal zijn.

Hier spreekt een ervaringsdeskundige. Pas 10 jaar na gehuwd zijn kwam de diagnose. Er zijn kinderen. Maar partner neemt het mij en mijn ouders (en zichzelf?) erg kwalijk in zo'n huwelijk verzeild te zijn geraakt.

De consequentie is dat we nu alleen nog maar ouders van de kinderen zijn.
Je kunt niet (meer) reageren op dit bericht. De reactiemogelijkheid is niet geactiveerd of de uiterste reactietermijn van 1 maand is verstreken.

Terug in de tijd

Kind niet ten doop mogen houden

We mogen als ouders van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland niet ons kind te doop houden omdat we het moeilijk hebben met sommige leerstellingen en er vragen over gesteld hebben en geen antwoorden...
Geen reacties
17-02-2006

Koelheid en desinteresse

Mijn man en ik praten niet meer. O ja wel over koetjes en kalfjes, maar geen echt gesprek. Ik probeer het wel, praten over mijn gevoelens maar hij sluit zich ervoor af. Ik heb het gevoel van binnen da...
2 reacties
17-02-2018

Grote zorgen om zoon

Wij hebben grote zorgen om onze zoon van 19 jaar. Hij gaat met vrienden om die niet geloven, heeft een vriendin die wel dooplid is van een kerk maar er nooit meer heen gaat, hij studeert en dreigt vaa...
4 reacties
17-02-2010
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering