Zoon zoekt grenzen op
Ds. J. Bos | 11 reacties | 05-02-2011| 14:00
Vraag
Onze zoon van 15 zoekt steeds de grenzen op m.b.t. zijn uiterlijk (kleding, haardracht, petje, kettingen, armbandjes, gekleurde veters, broek erg laag etc.), terwijl de jongens waar hij mee om gaat dit niet doen. Nu hoort dit natuurlijk bij zijn leeftijd. Maar hoe kunnen we hem een bijbels gefundeerde uitleg geven van het "gij geheel anders?" Hij vindt het allemaal maar onzin. “Er staat nergens in de Bijbel dat je geen kettingen etc om mag”.
Antwoord
Beste vrager/ster,
Moeilijk! Bijbelse argumenten "doen" het niet als jongeren deze houding hebben. Ik geloof dat het van groot belang is om er over te spreken met hem. Er komt echter een moment dat alles gezegd is. Ik zou zeggen: houd dan op met praten/preken. Maar ga zonder woorden met hem verder. Daarmee bedoel ik: laat hem ervaren dat hij er echt bij hoort, ondanks zijn wijze van kleden en dergelijke. Geef hem niet het gevoel er eigenlijk niet bij te horen omdat hij er anders uitziet dan de anderen. Wees daarin oprecht. Houd van uw zoon zoals hij is. Ik weet het natuurlijk niet, maar u zegt dat zijn vrienden zich niet zo kleden. Wellicht wordt dat van hen verwacht en hebben ze niet het lef daartegen in te gaan. Misschien, maar ik weet dat niet echt natuurlijk, is dat een van de oorzaken, dat uw zoon zich zo gedraagt.
U wilt bijbels gefundeerde uitleg geven. Het is het goed, dat u dat doet door allereerst een open relatie met hem te hebben in het spoor van o.a. 1 Petrus 3 vers 1 en kanttekening. 1 Petrus 5: 5 (daarin staat ook iets over kleding) en kanttekening.
Hartelijke groet,
Ds. J. Bos
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J. Bos
- Geboortedatum:24-06-1948
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Naarden
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Mijn enigszins geïrriteerde reactie komt voort uit het feit dat ik niet snap dat sommige ouders zich blindstaren op dit soort dingen, terwijl je daar volgens mij alleen het averechtse bereikt. En als je dan nog gelijk had ook, dat je kind echt iets zwaar onbijbels deed, oke. Maar dit? Het is toch juist leuk als een kind zijn eigen stijl gaat ontwikkelen? En waarom niet blij zijn met het feit dat hij geen kuddegedrag vertoont? Volgens mij lopen de ouders veel meer tegen hun eigen veilige norm aan dan tegen die van de Bijbel.
Ik hoop natuurlijk dat uw zoon zich in geloof aan Jezus heeft overgegeven maar als dat niet zo is dan is er van het "gij geheel anders" nog geen sprake.
Dan kunt u van hem niet verwachten dat hij de vrucht van het 'geheel anders' voortbrengt want daar is geloof voor nodig.
Eerst zal hij door het geloof het evangelie moeten aannemen dan volgt de levenstijl vanzelf.
Als kind van God wil je naar al Zijn geboden leven, dus ook wat Hij over kleding heeft gezegd.
Het 'anders' zijn dan de wereld gaat over de dingen die uit het hart komen.
In Kol.3 gaat het over het verschil tussen de oude en nieuwe mens: het afleggen van toorn, woede, slechtheid, laster, schandelijke taal, leugen, ontucht, onreinheid, hartstocht, hebzucht enz... tegenover het je bekleden met innige gevoelens van ontferming, vriendelijkheid, nederigheid, zachtmoedigheid, geduld, verdraagzaam maar bovenal de liefde.
Dan komt het heus wel goed met die buitenkant.
Nog even over dat 'kuddegedrag' waar Gerteke het over heeft. Als de betreffende zoon wel normale kleding zou dragen zou dat net zo goed kuddegedrag kunnen zijn. Ook dan is hij niet 'geheel anders' zoals de ouders het bedoelen.
En dat is maar heel weinig, eerbaar en geen travestie voor zover ik me herinner, en meer heb ik er niet van gemaakt dus leg me geen dingen in de mond ajb.
Ik heb niets tegen petjes armbanden kettingen en gekleurde veters e.d. gewoon omdat er niets over in de Bijbel staat, dus ieder z'n smaak.
Ik vind overigens wel dat je toch wel rekening moet houden met wat je uitstraalt als je een bepaalde kledingstijl als bijv. gothic of punk ofzo gaat dragen
Dan laat je door je uiterlijk zien waar je bij wilt horen.
Maar dat is mijn persoonlijke mening.
Er is niets mis mee dat iemand de grenzen aftast om zijn eigen bakens te leren uitzetten.
Natuurlijk geeft dat spanning bij ouders , en helemaal als hij huiselijke grenzen over gaat.
Maar als hij dit niet zou doen, lijkt dit misschien veilig, maar kan het een tegenovergesteld effect opleveren.
Een sterk of extravert karakter kan wat meer aandacht vragen (indien van toepassing) dan gewoonlijk. De vraag is hoe moeilijk hij het vindt om te vinden waar hij naar op zoek is..
Veelal heeft dit met zijn zoektocht naar zijn identiteit te maken en zijn vrije tijdbesteding.
Met of zonder pet, met of zonder hangbroek, waar wil je naar toe mijn jongen... hoe 'flex' ben je eigenlijk... en waar moet er verandering komen...
Jongeren willen soms niet teveel naar ouders luisteren. Ze vinden het niet fijn, soms zelfs 'suf' of ouderwets bij hun zoektocht. Echter mijn ervaring is dat je het beste activiteiten op na kan houden, waar jezelf of je gemeente controle op uit kunnen oefenen. Voorwaarde is ook dat er inhoud bij deze activiteit aanwezig is, en dit kan je met verschillende thema's aanpakken. Van sport tot aan bijbelstudie van instuif tot aan muziekmaken.
Zodra het inhoudsgehalte afneemt of versuft, verschuiven vaak de interesses. Dus dat is in mijn ervaring met jongeren altijd een belangrijke factor voor motivatie en plezier.
Hiernaast lijkt het mij erg belangrijk dat u ook bidt voor uw zoon, Misschien eens specifiek u zorgen uitspreken tegen Hem en nog belangrijker dat u bidt voor zijn omgeving, zijn vrienden, zijn klas, zijn buurt, het jongerenwerk in de gemeente etc. Dat u zaken hierdoor 'vrijzet' zodat uw zoon ook Zijn zegen mag ontvangen. Want het is niet alleen uw zoon die heel de dag rondloopt maar ook de omgeving waarin hij een rol speelt. Bidt zodat u ook ontvangt en vraag hem eens terloops waar hij zelf voor zou willen bidden, want door bidden komen zaken in beweging...
Vooral duidelijk blijven en veel zegen toegewenst
Ik zal jullie niet afvallen, ws is dit jullie eerste puber.
Och als het binnen de perken blijft zou ik het toch zo laten en met hem bidden en praten over het ene nodige, het geloof in de Heere Jezus Christus.
Ik ga mee met de schrijver hierboven het "Gij geheel anders" moet vooral uitkomen in je levenwandel, gepraat gewaad en gelaad is echt door mensen verzonnen.
De farrizeen zijn daar een voorbeeld van lange gebeden, lange gezichten (ze mismaken hun aangezicht) en lange gewaden met grote kwasten aan de hoeken.
Maar het waren wel huisjesmelkers, ze aten de huizen van de weduwen op.
Dus ja in de brieven staan ook weduwen en wezen bezoeken in hun verdrukking.
Ik zie heel goed in dat de Heere dat van ons vraagt en dat wordt opgemerkt door de mensen rondom.
Laat hem maar dartelen als hij trouw mee gaat naar de kerk en cathechisatie geen rare dingen kijkt of luistert oh wat zou ik blij zijn.
Tjongejongejonge, grote kans dat 'ons druus' nu ook snapt wat ik bedoel p-)
En of die andere "nette" vrienden echt zo netjes zijn is vaak de vraag, ze lijken misschien netter.