Seksuele intimidatie op werk
C. den Hamer | Geen reacties | 03-02-2011| 18:00
Vraag
Hoe moet ik, als (christen)vrouw, omgaan met seksuele intimidatie op mijn werk? Ik ben een jonge docente en ik vind het moeilijk om mijn grenzen aan te geven, zowel bij leerlingen als bij collega's.
Antwoord
Beste docente,
Wat maakt dat je zo moeilijk grenzen aan kunt geven? Uit je vraag mag ik concluderen dat je voor jezelf wel helder hebt waar je de grenzen zou willen leggen. Opnieuw de vraag dus: Wat maakt het zo moeilijk om deze aan te kunnen geven? Is het verlegenheid als iemand seksueel aandacht voor je heeft? Je spreekt over intimidatie, wat kennelijk inhoudt dat het door jou dus als ongepast en ongewenst wordt beschouwd.
Je onvermogen om er adequaat mee om te gaan moet kwetsbaar en onveilig voelen en dat mag toch niet de bedoeling zijn op de werkvloer. Voor alle duidelijkheid, de ander heeft nooit het recht je seksueel te intimideren. Het is niet truttig als je aangeeft dergelijke opmerkingen of gedragingen niet op prijs te stellen. Je hebt recht op een veilig werkklimaat!!
Het ontbreekt je vermoedelijk aan een onvoldoende autonome positie in te durven nemen. Bij het innemen van een dergelijke positie hoort ook dat je durft te zeggen waar je grenzen liggen en dat overtreding ervan als zeer onwenselijk en onacceptabel wordt beschouwd. Soms vinden anderen dat niet leuk om te horen, maar weten dan wel wat ze aan je hebben. Nu noem je dat je nog een jonge docente bent. Je staat mogelijk nog dicht bij de leerlingen en heb nog wat onwennigheid om je positie als docente in te nemen. Daarbij kan het ook zijn dat je de collega's die ervarener zijn nog (te)veel autoriteit toedicht.
Maar wees je ervan bewust dat jij degene bent die het recht heeft zelfbeschikking te mogen voeren over je grenzen en het verkeerd mag vinden als er seksueel getinte opmerkingen of zelf handelingen dreigen plaats te vinden. Nu kan het zijn dat je op meerdere terreinen het moeilijk vindt om te zeggen wat je vindt en denkt en waar jij voor staat. Angst voor afwijzing kan een verklaring zijn. Mocht dit het geval zijn dan lijkt het goed om hiervoor wat hulp te vragen. Je zou kunnen denken aan een assertiviteitstraining of dat je aan de slag gaat met het kunnen vergroten van je autonomie. Dat kun je doen via een individueel traject, maar ook in groepsverband wordt hiervoor wel hulp geboden. Mocht het zich beperken tot slechts het terrein wat jij aangeeft, kunnen gesprekken met een seksuoloog mogelijk ook helpen. Wees ervan bewust. Je staat nooit alleen.
Moge de Schepper je bemoedigen en bewaren.
Met vriendelijke groet,
Kees den Hamer, psychotherapeut/seksuoloog
Dit artikel is beantwoord door
C. den Hamer
- Geboortedatum:15-03-1953
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerd Vrijgemaakt
- Woon/standplaats:Zwolle
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Psychotherapeut/Seksuoloog NVVS, GGZ Cruciaal