De tijd vliegt tijdens lofprijzing
Ds. B. de Romph | 3 reacties | 27-01-2011| 09:06
Vraag
Ik heb misschien een beetje een rare vraag. Ik hoorde pas een lezing waarin gezegd werd dat de tijd vliegt, als je God looft en aanbidt; anderhalf uur is dan zo voorbij. Maar ik weet niet goed hoe je dat moet doen. Moet je dan steeds achter elkaar zeggen: "Ik aanbid U, ik loof U en ik prijs U"? Kunt u me een voorbeeld geven?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Je hebt wel eens in een lezing gehoord, waarin gezegd werd: "als je God looft en aanbidt, anderhalf uur zo voorbij is; de tijd vliegt dan." Nu staat daar geen tijd voor. Het gaat hier over de lofprijzing van de Heere. Als je hart zo vervuld is met liefde tot God en Zijn dienst, dat woorden van dank en lof in je hart opwellen en uit je mond vloeien. Als je het dan onder woorden gaat brengen, welt het een na het ander uit je hart op. Het gaat maar door. Je kunt maar niet stoppen. De dichter van Ps 119 zingt ook: "dan vloeit mijn mond steeds over van Uw eer, gelijk een bron zich uitstort op de velden."
De lofprijzing staat over het algemeen niet zo hoog aangeschreven in onze gebeden. Loven en prijzen we de Heere wel eens in ons leven? Gaat ons bidden we eens over in aanbidden? Vaak leggen wij onze noden voor de Heere neer en vragen we om de vervulling van onze behoeften. Dat is naar ons toebidden. "Heere, geef dit, Heere geeft dat." Dat mag ook. Dat moet ook. De Heere Jezus heeft ons Zelf geleerd om Hem te bidden en te smeken om al onze lichamelijke en geestelijke nooddruft. Zo gaat Hij ons daarin voor in het allervolmaaktste gebed. Maar het loven en prijzen van God mag ook niet ontbreken. Hij begint er ook mee in het "Onze Vader". "Uw Naam worde geheiligd, Uw koninkrijk kome, Uw wil geschiede gelijk in de hemel alzo ook op de aarde." En dan aan het slot eindigt het gebed weer in lofprijzing. De Heere is het waard om groot gemaakt en verheerlijkt te worden. En als je begint de Heere groot te maken, dan komt er geen einde aan. Dan is er zoveel om de Heere voor te loven en te prijzen. Je kunt dan niet ophouden. Het is net als een jongen met zijn meisje praat en haar allerlei lieve woordjes toevoegt, dan weet zo'n jongen vaak ook niet van ophouden. De liefde zoekt een uitweg. Hij wil zijn liefde uiten. Dan doen we dat ook niet af met een of twee woorden. Dat is de intieme omgang tussen een verliefd stel. Zo is het in onze omgang met de Heere ook.
Maar je vraagt ook, hoe je dat doen moet. Nee, het is niet een aaneenschakeling van woorden zoals: "ik dank U, Heere; ik dank U." Er wordt veel met de mond gezegd, maar wat niet uit het hart voortkomt. Als het alleen maar lippentaal is, dan kan het Gode niet behagen. De Heere gaat niet af op onze woorden, maar Hij ziet het hart aan. Als het dan alleen maar voor de vorm is, dan wordt de Heere er niet in verheerlijkt. Maar als je hart er vol van is. Vol van de liefde tot God, vol van de Heere Jezus, vol van de Heilige Geest, dan spuit het eruit. Dan kan je wel eens niet ophouden om de Heere de eer en de dank te brengen. Als je de schoonheid en de heerlijkheid van de Heere Jezus gaat zien, dan ga je toch als vanzelf zingen. Dan hoef je het ook niet met je eigen woorden te doen, maar dan mag je het de dichters van de oudtestamentische psalmen nazingen. Dan kunnen er ook prachtige liederen zijn, waarin de gevoelens van lof en dank verwoord worden. Je gaat toch zingen, als je woorden te kort schieten. Als de woorden je ontbreken om je lof en dank de Heere te uiten, dan grijp je naar de psalmen en geestelijke liederen. Op die manier kun je ook de lof des Heeren uitzingen. Wat ligt er dan een rijkdom en een genade in deze Heere Jezus, die ons verlost uit alle nood en dood. Wie daar iets van mag zien, wie zou dan niet gaan zingen? Ga maar zingen, dan volgt de ene psalm na de andere in je gedachten. Als je eenmaal gaat zingen, dan blijf je zingen.
Maar er kunnen ook wel eens tijden zijn, dat je niet zingen kan. Dan verstomt het loflied in ons binnenste. Er zijn tijden dat het loflied ver van ons is geweken. De ballingen in Babel hadden de harpen aan de wilgen gehangen. De Babyloniers zeiden tot hen: "zing nog eens de liederen Sions." Maar zij antwoordden: "hoe zouden wij zingen hier in een vreemd land." Maar de tijd brak aan, dat zij het loflied weer aanhieven, nadat de Heere hen weer verlost had. Ik zou zeggen: "Kun je zingen, zing dan mee."
Ds. B. de Romph
Dit artikel is beantwoord door
Ds. B. de Romph
- Geboortedatum:17-07-1940
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Noordeloos
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Ds. de Romph is op 24 juli 2019 overleden.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Want volgens mij raak je hiermee de kern waar het om gaat als mensen zich bekeerd- en overgegeven hebben aan Jezus Christus.
Even wat vooraf; Aanbidding, lofprijzing en gebed hebben als doel om te komen tot Intimiteit met God en Hem te verheerlijken (van voorhof tot in het Heilige der Heilige) omdat hij overwonnen heeft!
Intimiteit zegt iets over een wederzijdse relatie en een wederzijds communicatie Want ondanks ons vele bidden, waarvan God zegt dat Hij al weet wat je gaat bidden geeft hij instructie om het allemaal niet met een veelheid van woorden te doen. In de dagelijkse praktijk komt het niet voor dat jij heel de dag tegen iemand staat te praten en dat die persoon alleen maar op jou commando zegend en realiseert, omdat jij dat tegen hem gezegd hebt.
God wil door zijn zoon Jezus contact en wil graag een wederzijdse relatie en communicatie. Dat is het uitgangspunt maar soms sta je dit zelf (weer eens )in de weg.
Door een zondig hart kan de kracht van Gods liefde moeilijk komen. Echter God heeft het hart wel gemaakt voor de intimiteit en de communicatie.
Kracht en intimiteit worden volgens mij niet gekenmerkt (ik kan het fout hebben) door een stijve zitronde in een bank of op een stoel. Maar meer door een 24 uurs relatie met God de vader, De Heere Jezus Christus en de Heilige Geest. En het is de kracht van de Heilige Geest die jou aanraakt om te (aan)bidden en te lofprijzen. (de liefdekoorden)
Het is dus geen vleselijk bidden of zingen met een repeteermodus zal ik maar zeggen. Want een repeteermodus wordt of saai of je valt er door in slaap, in tegenstelling met het werk van de Heilige Geest. Die bruist, die motiveert, die doet je rennen als een klein kind naar de dienst, waarbij je op je stoel gaat staan om te zingen en te dansen. Het is de H.Geest die mij (hopelijk ook jou) beweegt om voor God mijn handen op te heffen naar de Hemel of mijn knieën doet buigen om Hem waardig te zijn en te eren.
Oke nu nu wat meer naar de kern. Als de Heilige Geest in je bruist, kan je aanbidden door te zingen (gaat meestal samen met muziek ) en door te bidden (gewoon gebed). Dit bidden is niet dat jij je mond houd en er maar 1 iemand bidt, maar het is een bidden vanuit je eigen hart en wat de Heilige geest in jou mond legt om te bidden. Ja, het kan beteken dat je dit dan ook door elkaar heen doet, zoals de spraakmakende ‘Jodenkerk’
Want wat vele vaak vergeten, is dat God graag wil (uit)werken door jouw gebed en door jouw mond! En ik kan je verzekeren dat door het zingen en bidden heen, Gods aanwezigheid er is! Hij wil graag dat je je beschikbaar stelt om te zingen, te prijzen en te (aan)bidden. Maar dat gaat niet als jij je hier niet voor openstelt of dat je telkens een 'ik vraag' gebed houdt. En je beseft zelf dat een ’ik vraaggebed’ in een repeteermodus weinig zin heeft!
Aanbidden, lofprijzen, verheerlijken en bidden wordt dus ingegeven door de Heilige geest. Het is dus de Heilige geest die motiveert en inspireert en daar zit geen tijd aan gebonden.
Het kan een kwartier zijn een half of heel uur maar ook een aantal uren.
Maak je er vooral niet druk om of kijk er niet tegen op, want het is God die door Hem in jou werkt.
Geloof me, dan is 2 uur ook nog vaak te kort
Ga anders eens naar een bidstond toe om te zien hoe het werkt? En laat je ook uitnodigen
Veel zegen en Gods liefde toegewenst
