Eenzijdige werk van God
Ds. W. van Weelden | 3 reacties | 22-12-2010| 14:00
Vraag
In reformatorische kringen wordt erg de nadruk gelegd op het eenzijdige werk van God. Maar in de Bijbel wordt juist de verantwoordelijkheid van de mens benadrukt. Ik vergeet niet dat we moeten worden wedergeboren, maar daar gaat het bijna niet over in de Bijbel, wel over wat wij moeten doen: ons bekeren en geloven. Bovendien staat het woord eenzijdig helemaal niet in de Bijbel en inhoudelijk kun je het ook niet zo terug vinden. Ik vraag me af hoe dit zo gekomen is, misschien een reactie op het remonstrantisme?
Antwoord
De vraagsteller gaat uit van een tegenstelling tussen het sola gratia, alleen door genade van de hervorming en het getuigenis van de Heilige Schrift. De nadruk op het eenzijdige werk van God in de reformatorische kringen wordt ervaren als een afbuiging van het getuigenis van Gods Woord.
Allereerst wil ik benadrukken dat ik de vertolking van de Heilige Schrift door onze reformatorische traditie bijval. Het sola gratia is het fundament van onze zaligheid. Onze zaligheid ligt in Gods gerechtigheid. En het is Gods recht om in zichzelf verloren zondaren te redden. Wie zal Hem dat recht betwisten?
Maar ik vraag mij af hoe deze vraag überhaupt op is gekomen? Wat is de bron van de gedachte dat de genade strijdig zou zijn met Gods Woord?
De vraagsteller probeert het vermeende onderscheid tussen de gereformeerde traditie en Gods Woord te verklaren als een reactie op het remonstrantisme. Een teken dat hij/zij aanvoelt hoe diep dit verankerd ligt in de omgang met Gods Woord. Het geschil met de remonstranten kunnen wij in onze dagen nog gemakkelijk op het spoor komen door het bestuderen van de Dordtse Leerregels. Deze door vele ongelezen gelaten belijdenis wordt gekenmerkt door een pastorale toon. Met het oog op de zaligheid wordt aan de onwederstandelijkheid van de genade vastgehouden ten koste van elk aandeel van de mens. Het is enkel genade. Het komt alleen van Gods kant. De Heere Jezus doet het alleen. En Hij doet het helemaal. Er kan en mag van onze kant niets bij.
Dit is principieel. Want elke arbeid van onze kant die meeweegt voor onze zaligheid doet tekort aan het werk van Christus. Heeft Hij het volbracht of moeten wij Hem een handje helpen. In de Schrift (en daardoor ook in de gereformeerde belijdenis) is het zonneklaar dat de Heere Jezus het alleen en volkomen volbracht heeft.
Maar dit is ook pastoraal. Want stel dat wij een aandeel zouden leveren in onze zaligheid, dan zouden wij altijd in het onzekere blijven of het wel genoeg is. Moet ons aandeel niet omvangrijker? Dient onze inbreng niet serieuzer te zijn? Vraagt het gewicht van de eeuwigheid niet meer geloof, volharding, vertouwen etc. van ons? Kortom, wij verzinken in het moeras van onze subjectieve overwegingen. Maar de vaste grond buiten onszelf. De vaste grond ligt in de Heere Jezus. Op Hem kunnen wij vertrouwen. Zijn volbrachte werk is zo rijk dat het ook genoeg om onze zonden te verzoenen.
Zo zijn wij midden in de vraag. Moeten wij niets doen? En als wij niets kunnen, waarom roept de Schrift ons dan op om ons te bekeren en te geloven. Dit is werkelijk een belangrijk punt. Want wij worden opgeroepen tot bekering. En wij worden gemaand tot het geloof. Daarbij kunnen wij onze verantwoordelijkheid niet ontlopen. Het zal om onszelf gaan.
Ik ervaar hier geen probleem. God komt tot ons in Zijn Woord. Zijn Zoon spreekt tot ons. De Heilige Geest werkt in het hart. En het is één taal: mens, u moet gered. Op uzelf zal het niet gaan. U kunt niet zonder het volbrachte werk van Christus en het wederbarende werk van de Heilige Geest
Ds. W. van Weelden
Dit artikel is beantwoord door
Ds. W. van Weelden
- Geboortedatum:13-11-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Oud-Alblas
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Maar met betrekking tot het geloof denk ik niet dat het eenzijdig is want God schakelt ons daarbij niet uit maar in.
Maar het geloof is dan ook geen werk en het verdient ook niets, het ontvangt alleen maar.
Onze predikant zegt het altijd zo: "100% Gods werk, maar ook tegelijkertijd 100% mensenwerk, God maakt ons niet als een stok of een blok".
We kunnen toch straks niet zeggen, U gaf mij dat geloof niet want ik was dus niet uitverkoren. U heeft het mij niet gegeven, maar Hij zegt nog steeds:
"Want alzo lief heeft God de wereld gehad (de kosmos, de mensheid dus vul je naam maar in) dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft. Omdat een ieder die in Hem gelooft niet verloren ga, maar het Eeuwige leven hebbe".
Vader, wat een wonder om dit grote wonder te mogen omhelzen! En we mogen dus komen zoals we zijn..........ja, want Hij wil gemeenschap met tollenaren en zondaren! Daar gaf Hij zijn bloed voor, is dat geen wonder?
Ik denk dat we allemaal toestemmen dat we kinderen KRIJGEN en niet nemen, dat God het leven gegeven en gemaakt heeft.
Maar als we graag een kindje willen zal er niemand zijn die zegt: we gaan er maar voor bidden want we kunnen toch zelf niets en het moet gegeven worden.
Dan snappen we heel goed dat wij daarbij ingeschakelt worden.
Zo is het met de wedergeboorte ook, God doet het maar de mens is daarbij niet passief.
Het kan zo zijn dat iemand die graag een kindje wil onvruchtbaar is maar
'onvruchtbaarheid' met betrekking tot de wedergeboorte bestaat niet.
Jes.45:19 Ik heb tegen het nageslacht van Jakob niet gezegd: Zoek Mij tevergeefs. Matt.7:8 Bidt en u ZAL...zoekt en gij ZULT...klopt en u ZAL...
Joh.3:16 geloof en je ZAL eeuwig leven hebben.
Mooi hé, dat God al die beloften gegeven heeft, aan Hem zal het niet liggen.
