Wil en kán geloven
Ds. C.J. Barth | 5 reacties | 17-12-2010| 14:31
Vraag
Het christelijk geloof en gedachtegoed heeft me weinig tot niets meer te zeggen. Ik merk dat ik een steeds grotere hekel krijg aan de christelijke kring waarin ik jarenlang heb geleefd. Doordat ik verschillende geloven en kerken onderzocht en bezocht heb, ben ik verder van alles afgedwaald dan ooit. Ik ben op dit moment agnost. Ik bezoek al sinds lange tijd geen kerkdiensten meer in mijn eigen kerk. Ik zou namelijk niet weten wat ik daar moet zoeken. Ik zie geloven als iets van de hersenen; het is een krachtbron. De christelijke levensstijl is veilig. Je kunt je er lange tijd aan optrekken. Over alles wordt gesproken, behalve het enige nodige. Dat doet blijkbaar niet ter zake. Daarnaast kan ik beter overweg met wereldse mensen die voor mijn doen minder huichelaar zijn dan de christenen die ik ken. Mensen kunnen mij niet meer overtuigen wat ik moet geloven. Als ik de verschillende geloofsbelevingen van christenen naast elkaar leg, matchen die niet. Mijn vraag is de volgende: Hoe geloof ik wat ik niet wil en kán geloven? Dat Jezus voor mijn zonden is gestorven? Bekering is voor mij iets dat in een glazen kast staat, maar waar je onmogelijk bij kunt komen. Hoe kijk je als persoon door de schijnheiligheid van andere christenen heen? Als dit niet lukt, zie ik namelijk nooit meer een kerk van binnen. Dan zeg ik het geloof vaarwel en doe ik waar ik zelf zin in heb. Dan hoeft het voor mij namelijk niet meer. Ik heb het idee als ik terugkijk op mijn opvoeding dat ik God nooit ervaren hebt, maar dat ik Hem ingebeeld heb. Hoe kun je weten of je tijdens een religieuze ervaring God ontmoet hebt? Of zijn het illusies/hallucinaties?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Je stelt een hele reeks vragen. De kern lijkt mij: "Hoe weet ik dat het geloof in Christus echt, waar, realiteit is." (Geen hersenspinsel, geen schijnheiligheid, geen illusie.) Het liefst zou ik hierover een gesprek hebben. Maar ik probeer het nu maar via het toetsenbord, in de hoop dat ik je goed begrepen heb:
1. God vindt deze vragen niet vreemd. Daarom lees je in de Bijbel regelmatig erover. Uit het Nieuwe Testament:
- Johannes de Doper twijfelde of Jezus wel echt de beloofde Verlosser was (Mattheüs 11:3).
- Jezus vraagt aan een man vraagt of hij gelooft. De man zegt eerlijk: "Ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp" (Markus 9:24).
- Thomas kan de opstanding van Jezus uit de dood niet zomaar geloven (Johannes 20).
Uit het Oude Testament:
- David kent de verhalen over Gods hulp, maar ervaart er zelf zo weinig van (Psalm 22:5-7).
- Asaf denkt in zijn nood aan God (Psalm 77:2), maar het levert hem geen troost op (vers 3-4), alleen maar nog meer vragen (8-10).
2. Toch komen al deze mensen ook weer uit hun vragen. Hoe? Ze spreken stuk-voor-stuk hun vragen en twijfels uit tegen God/Jezus. En luisteren wat voor antwoord God/Jezus aan hen geeft.
3. Jouw vragen zijn uiteindelijk vragen aan God en aan Jezus. Stel ze ook aan Hem en luister wat voor antwoorden Hij jou geeft. Dat bedoel ik heel concreet. Bid eerlijk en doe je niet geestelijker voor dan je bent (daar hebben christenen een handje van.) En pak daarna je Bijbel, en lees wat God daarover tegen je wil zeggen. Lees bijvoorbeeld in de Psalmen of in Mattheüs-Markus-Lukas-Johannes. Dit is geen "Bijbeltje-prik", maar eenvoudig zoeken naar de vele antwoorden op levensvragen die in de Bijbel staan.
Kortom: stel je vragen aan Hem Die het beste antwoord kan geven. Het is net als bij een schilderij. Mensen kunnen er van alles over zeggen, maar de beste uitleg geeft de schilder zelf.
Je zult dan merken dat je op een punt uitkomt: geloof ik Jezus op Zijn Woord, of vertrouw ik Hem toch niet. In kerkmensen kun je zeer teleurgesteld raken, maar er is nog nooit iemand bedrogen uitgekomen toen hij Jezus vertrouwde. En als je merkt dat God je hart aanraakt, zet er niet meteen een vraagteken achter. Vertrouw Hem en zoek ondertussen naar meer zekerheid.
Ds. C. J. Barth
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C.J. Barth
- Geboortedatum:09-02-1975
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Langbroek
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Als mijn geloof af zou moeten hangen van bepaalde mede-christenen, zou ik ook allang zijn afgehaakt. Maar ziende op Hem, MOET je wel geloven, toch ?
Ik vroeg me dat laatste wel eens af. Leven die mensen dan altijd in het duister? Weet je, er staat in Jes. 55: 'O alle dorstigen, komt tot de wateren, en gij die geen geld hebt, komt, koopt en eet. Ja komt, koopt zonder prijs, wijn en melk.'
Je hebt helemaal niets meer voor de Heere, helemaal niets meer te bieden aan de Heere God.. Wat is dit dan een mooie tekst. Vraag maar of de Heere je wil maken als een arme bedelaar aan Zijn troon. Wat een vreugde mag je dan ervaren als je mag zien op de Heere Jezus Christus. Dat Hij alles voor je wil doen! Dan pas zie je hoe mooi het werk van Christus is.
De buitenkant is niet zo aantrekkelijk, maar de kern van het evangelie..
O, dat is zo mooi. Al zie ik het zelf ook zo weinig.
En probeer maar door de buitenkant heen te prikken van de kerkmensen die je kent. Vraag eens hoe zij er nu tegenaan kijken. Ga nog eens mee naar je eigen kerk en probeer na de kerkdienst bij de koffie een gesprek aan te knopen over wat je hebt gehoord. 'Wat vond jij daar nu van?' 'Ik wist helemaal niet dat dit zo zat, jij wel?' En ik weet het, het is moeilijk, maar probeer het..
En bid maar om veel wijsheid van de God.
'Werpt al uw bekommernissen op Hem, want Hij zorgt voor u'
Catherine, wat ben je toch weer begrijpend. Als je zo'n worsteling niet kunt vatten, moet je misschien eens niet reageren?
Mijn eerste reactie is het brengen bij de Heer. Ik denk dat dit altijd onze eerste reactie moet zijn. We leven niet meer voor onszelf maar voor God. Hij heeft ons vrijgekocht. Dit is natuurlijk gemakkelijk om zoiets te zeggen want ik heb de keuze gemaakt om radicaal Jezus gehoorzaam te zijn in mijn leven. Maar om mijn karakter op die manier op hem af te stellen is heel wat tijd gekropen. Dit gebeurde met veel rebellie tegenover hem, maar vooral ook met gehoorzaamheid, en telkens we door hem die overwinning boeken in ons leven groeien we dichter naar hem toe.
De oudste in kwestie is iemand die vooral de Gemeente dient (ipv Jezus?). Ik denk dat we allemaal weleens fouten maken en daarom kan het nooit geen kwaad om tegen deze personen te zeggen dat je vind dat geloof iets vrijblijvend moet zijn. Sommige mensen denken door je te verplichten dat ze je je daarom veilig stellen.
De smalle poort is gemakkelijk te vinden(Jezus). "De wil om bij hem te horen en dit verwoorden in gebed en je hebt de smalle poort gevonden. "
Maar de smalle weg dat we moeten gaan is er een van gehoorzaamheid, en dit is voor veel mensen zeer moeilijk. Zo moeilijk dat we dit zelf niet kunnen, blijf daarom bidden en lezen, volharden in Jezus Christus en de Geest zal je zeker bijstaan.
