Wedergeboren

Ds. R.H. Kieskamp | 1 reactie | 16-12-2010| 14:13

Ik heb veel moeite met de 'term' wedergeboorte. Het is zoiets prachtigs om je over te geven aan de Heere. Als ik lees of hoor over de lust om naar Gods huis te gaan, om over Hem te mogen praten en van Hem te mogen horen, ben ik heel blij en kan ik het wel uitroepen van blijdschap. Ik ervaar veel troost van de Heere in moeilijke tijden en voel mij afhankelijk van Hem. Maar ik durf niet te zeggen dat ik wedergeboren ben. Ik voel er iets tussen staan. Ik heb de Heere gebeden, maar ik voel dat het niet oprecht is. Ik snap niet waarom. Ik kan die gehele overgave niet doen, omdat ik het niet durf of dat ik niet weet hoe het moet. Maar ik kan het ook niet zelf; de Heere moet het/wil het doen. Maar ik heb geen zekerheid of het al gebeurd is. Wanneer mag je zeggen en kan je ook zeggen dat je een kind van God mag zijn? Ik heb al veel vragen gesteld over dit onderwerp, en ik heb prachtige antwoorden gekregen, van veel mensen. Toch blijft de onrust en het gebrek aan zeker weten. Hoe kan dit toch?

Sommige mensen weten dag en uur van hun wedergeboorte. De meesten, vooral zij die van jongs af met het geloof opgroeien, weten dat niet. Bij hen gaat het heel geleidelijk. Hoe kunnen zij dan weten of ze wedergeboren zijn? Dat kan uit de vruchten ervan. Een vrucht ervan is  b.v. liefde tot de Heere Jezus, niet enkel omdat Hij zo goed  is, maar vooral omdat Hij in onze plaats de straf heeft gedragen. Een andere vrucht is dat je niet meer zonder Jezus en zijn verzoenend bloed leven wilt en kunt. Nog een vrucht is dat onrust, nood en zonde je steeds weer uitdrijven naar Hem.

In de vraag proef ik ook een groot verlangen naar geloofszekerheid. Daarvan wil ik zeggen: overgave, overgave, overgave. Vertrouw je met huid en haar, met alle noden en zonden, toe aan Christus. En doe dat in vol vertrouwen, desnoods in het geloof dat uitroept: “Ik geloof  Heere, kom mijn ongelovigheid te hulp.” Heb geen zorg dat Jezus je zal afwijzen. Neen, verdienen doen we zijn genade niet. Als het om verdienen gaat wacht ons de verlorenheid. Doch Christus wil ons genadig zijn. Op grond van die genade mogen we met volle vrijmoedigheid gaan tot de troon der genade. Enkel bij Christus is geloofszekerheid te vinden, doch we kunnen het alleen bij Hem vinden wanneer we ons restloos, desnoods tegen hoop op hoop, aan Hem toevertrouwen. En als het niet gaat om ons aan Christus over te geven, mogen we bidden of Hij ons wil leiden. Misschien is het nodig dat we ontdekken welke blokkades ons verhinderen en dat we geroepen worden die blokkades op te ruimen. In ieder geval is het goed veel te bidden of de Heere wil zorgen dat er niets tussen Hem en ons in de weg staat.

Buiten Jezus is geen zekerheid en rust. Zeker weten dat we wedergeboren zijn kan dus enkel door te vertrouwen op Christus. Ook in de wedergeboorte zelf is geen rust te vinden. Die is enkel in Christus. Het is zelfs gevaarlijk te willen rusten in de wedergeboorte, want dan lopen we  risico de rust buiten Christus te zoeken. Rust vinden in Christus kan een hele weg zijn en het kan o zo klein beginnen. Het moet dus groeien en dat gebeurt enkel in de weg van vertrouwen en overgave. Hierbij mogen we met alles naar Hem toe gaan, doch vooral is het zaak  met onze schuld tot Hem te vluchten. Pas wanneer we onze schuld zijn kwijtgeraakt aan de voet van het kruis (Bunjan), staat er niets meer tussen God en ons in de weg. We hebben vrede met God door Jezus Christus (Rom. 5:1).

Ds. R. H. Kieskamp

Dit artikel is beantwoord door

Ds. R.H. Kieskamp

• Geboortedatum:
  11-11-1935
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Lienden
• Status:
  Inactief

63 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven