Weinig Bijbel lezen

Ds. P. Molenaar | 4 reacties | 14-12-2010| 16:59

Sinds een jaar of drie mag ik God kennen als mijn Zaligmaker. Ik ben er vast van overtuigd dat als je een kind van God bent, je graag meer over Hem wilt weten. Het middel om meer over God te weten te komen is mijns inziens lezen uit de Bijbel en boeken daarbij. Dat doe ik ook graag. Ik ben best ijverig in zulke dingen. Ook zing ik graag. Dan ben ik ook bezig met het geloof. Ook bid ik veel. Zo blijf ik dicht bij God. Als ik het een poosje niet doe, dan merk ik meteen dat het in alles minder met me gaat. Ik val sneller in zonden en voel me ook niet fijn in mijn vel. Wat ik nu zo jammer vind is dat mijn man zegt dat hij ook Gods kind is, maar dat hij nooit in de Bijbel leest en niet in andere goede boeken. We lezen uiteraard samen aan tafel in de Bijbel en voor het slapen gaan, maar hij leest niet voor zichzelf. Als we erover praten zegt hij: "Ik ben geen lezer". En daarmee is de kous af. Maar zo werkt het toch niet? Ook geeft hij als argument dat hij nooit tijd heeft. Maar daar moet je toch gewoon tijd voor maken? En als hij toch tijd heeft gaat hij wat anders doen: met zijn hobby bezig zijn, stripboeken lezen, computeren, enz. Ik kan dat niet begrijpen! Hoe moet ik hier mee omgaan? Wat kan ik tegen hem zeggen?

Beste vrienden,

Laten we in de eerste plaats dankbaar zijn dat de Heere het geloof geeft in Hem. Het is heel wat  als de hemel voor je mag opengaan en je mag belijden dat  de Heere je Zaligmaker is. Nooit is dat een vrucht van onszelf, maar het is de Heere, Die ons de weg der zaligheid wil wijzen. Er wordt wel eens gezegd dat geloven betekent, dat niet wij in de eerste plaats de Bijbel lezen, maar omgekeerd, dat de Bijbel ons gaat lezen. Dan worden de woorden van de Bijbel en van de prediking van goud en die zetten ons op onze plaats. Het is dan een onuitsprekelijk wonder, dat we Hem mogen belijden als onze Zaligmaker.

Inderdaad wordt de Bijbel dan alles voor je, want daarin opent de Heere de weg der zaligheid. Je kunt je de Bijbel niet missen. Want die is de gids ten leven, waarin de weg der zaligheid wordt uitgetekend. Als je veel van iemand houdt , wil je ook graag veel van die persoon weten en dan ga je inderdaad vanzelf  lezen wat hij geschreven heeft. Het geloof moet gevoed worden en je hebt nodig te lezen, daar het geloof toch uit het gehoor is en het gehoor uit het Woord van God ( 1 Korinthe 15). Luther heeft bijvoorbeeld gezegd,  dat de Psalmen Christusliederen zijn en dat je in de Psalmen de Christus en ook christen in het hart ziet. Dat is het leven voor een christen: lezen, bidden en ook mag het lied wel eens klinken. Want je wilt steeds meer weten van de Heere en Zijn heerlijke dienst. Je leeft immers voor de Heere en niet voor jezelf.  Het is net als in een verloving of een huwelijk: een vrouw wil steeds meer van haar man weten en omgekeerd de man steeds meer van zijn vrouw. Als er weinig gebed is, dan is vaak het geestelijk leven ook  koud. Het gebed is immers de ademtocht van de kerk, ja een graadmeter van het geestelijke leven. Heb je geen adem, dan heb je  geen leven meer. Een lichaam zonder adem is dood! Je hebt een levende betrekking  met God, als het gebedsleven er mag zijn. Als je niet bidt, dan wordt alles geestelijk koud en kil in je leven. Naarmate het gebedsleven kwijnt , gaat alles ook moeilijker in je persoonlijk leven.
 
Daarover zijn we het dus heel snel eens. Maar nu de vraag:  Hoe het zit met je man? Uiteraard is het moeilijk om via Refoweb een sluitend antwoord te geven. Je noemt eigenlijk dingen, waaraan je aan ergert, binnen je huwelijk. Het past mij dan ook om daarmee op een voorzichtige wijze om te gaan. Wel denk ik dat je in een huwelijk in de eerste plaats liefde en tact nodig hebt om elkaar te dragen en te verdragen. Als we onszelf recht kennen, dan zijn we ook na ontvangen genade vleselijk, verkocht onder de zonden, zoals de grote ontdekking van Kohlbrugge is geweest, vanuit Romeinen 7. Dit betekent namelijk: vleselijk en verkocht onder de zonden. We zijn niet maar alleen naar het vlees verkocht onder de zonden, maar we zijn vlees. De beste verrichtingen zijn nog met zonden bevlekt en we bedoelen zelfs in onze heiligste verrichtingen zo vaak onszelf. Dan houden we zelf ook niet veel meer over. Als je  jezelf  in de spiegel ziet, dan ga jij je man wel begrijpen dat hij zo weinig lust heeft in die dingen van Gods Koninkrijk. Nu is het ook waar, dat de een meer leest dan de ander. Sommige mensen kunnen zelfs moeilijk lezen. Sommigen zijn zelfs van jongs af weinig gewend, om weinig te lezen. Met dat gegeven heb je wel altijd te rekenen. Het gaat echter ook niet om veel lezen, maar wel om wat we lezen. Niet het vele is ook in die dingen goed, maar het goede is veel. Waar ligt immers ons hart? Ligt dat echt bij de Heere en Zijn dienst? Een mens moet zich er wel eens toe zetten om met de dingen van het geestelijk leven bezig te zijn, daar we toch zo lui zijn van onszelf.
 
Wel geloof ik dat als we van iemand houden, dan wil je ook veel van die persoon weten. Als je een brief van je man ontvangt , waarin hij al zijn liefde verklaart aan je, dan spel je die brief verschillende keren. Zo is het nu ook in het geloof. De Bijbel is toch in alle eerbied gesproken de liefdesbrief van de Heere. Je kunt dat beeld dus toepassen op het geloof. Want waar je schat is, daar is ook je hart. Dus ik bedoel daarmee dat je dit punt je man vooral vanuit de liefde moet proberen te benaderen. Preken ertegen helpt vaak niet, daar we persoonlijk geen mensen kunnen veranderen. Met preken en vermanen over stripboekjes bereik je doorgaans niet zoveel. Maar je mag toch wel elkaar ontdekken vanuit de liefde. Bijvoorbeeld: “Zou je er geen zin in hebben om meer te weten van de Heere en Zijn dienst, als je de Heere echt liefhebt?” of: “Mis je dan de Heere niet, als je het zo druk hebt en je aan zo weinig dingen in het geestelijke leven toekomt?”

Een armoede is toch vaak, dat we elkaar zo moeilijk vanuit de liefde kunnen benaderen. Met een opgeheven vinger bereik je niet zoveel en kan de spanning in je huwelijk alleen maar groter worden. Dus het is vooral de toon die de muziek maakt. Ook zou ik mezelf eens spiegelen aan het Woord in de communicatie met je man: bijvoorbeeld door zelf te belijden dat je nog zo weinig betrokken bent op de Heere en de vraag te stellen, hoe je partner dat beleeft. Dan krijg je misschien toch wel een gesprek. Immers in het geestelijke leven is altijd alles onvolkomen, ook de liefde tot de Heere tot de Heere en Zijn dienst. Zie maar naar 1 Korinthe 13.

Je spreekt over het  geen tijd te hebben van je man voor de dingen van het geestelijke leven: hoe is het dan in jullie huwelijk? Nemen jullie wel echt tijd voor elkaar? Als de tijd voor elkaar ontbreekt, kan het huwelijk wel eens gaan leiden tot een verdergaand slijtageproces in het samenleven met elkaar. Daarmee hangt natuurlijk ook samen het geestelijke samenleven. Mogelijk kunnen we proberen in ons werk bepaalde dingen te ontvluchten. Want nu kun je geen tijd hebben, maar er komt een tijd dat er geen tijd meer is en dan is het eeuwigheid! We wensen je veel sterkte en kracht toe en vooral goede gesprekken.

Lunteren,
Ds. P. Molenaar

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P. Molenaar

• Geboortedatum:
  22-05-1945
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Lunteren
• Status:
  Actief

108 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven