Nieuwe boek van A. F. Troost

Ds. H. Liefting | 5 reacties | 06-12-2010| 18:00

Wat moet ik aan met het nieuwe boek van A. F. Troost over de Heere Jezus Die geen God zou zijn, maar goddelijk? Ook als hij zegt dat de geloofsbelijdenis wel zegt: ik geloof in God de Vader, maar voor Jezus Christus en de Heilige Geest geen “God” zegt. Joh.1 zou je volgens hem ook kunnen vertalen met het woord was goddelijk; en de Heere Jezus zou nooit van Zichzelf gezegd hebben dat Hij God is. Ik wil zeker niet aan Jezus als God twijfelen, maar hoe moeten we met zulke gedachten omgaan? Eigenlijk vind ik die sluipende dingen, zoals zulke gedachten als in dit boek verwoord griezelig.

Goed dat je hier je (terechte) vragen stelt. En dat je niet klakkeloos allerlei oude dwalingen gelooft. Want de twijfel aan de Godheid van Christus is al heel oud. Denk alleen maar aan Arius uit de 4e eeuw.

Dr. Troost heeft zijn boek geschreven vanuit vooral twee vragen waar hij mee liep. In de eerste plaats snapte hij niet hoe het kan dat de Heere Jezus bepaalde dingen niet zou weten die Zijn Vader wél weet. (Matth. 24 : 36). Volgens Troost moet de Zoon, als Hij God is, alle dingen  weten die de Vader ook weet. Bovendien heeft Jezus Zich, volgens Troost, vergist in de tijd van de Wederkomst. En vergissen is in ieder geval niet iets voor een God.

De conclusie die Troost hieruit trekt is dat Jezus niet zonder meer God is! Hij noemt Hem, met een verwijzing naar Gen. 16, de Engel des Heeren. Hij verdedigt dit vervolgens door te stellen dat Jezus Zichzelf nergens God genoemd zou hebben. Het is nogal wat. Geloof me dat heel het boek tegenspraak oproept.

Laat ik beginnen met te wijzen op Joh. 1:1. Het mag duidelijk zijn dat met het "Woord" de tweede Persoon van het goddelijk Wezen wordt bedoeld. Er staat duidelijk dat het Woord "God" (theos) was. Dat "theos" geen lidwoord heeft, betekent helemaal niet dat het daardoor ook een bijv. naamwoord (goddelijk) zou kunnen zijn. De theoloog Harris concludeert in zijn "Jesus as God" op overtuigende wijze dat Johannes het lidwoord vooral heeft weggelaten, omdat hij de wezensgelijkheid tussen God en het Woord (Jezus) wilde beklemtonen.

En wat te denken van Joh. 1:18: "Niemand heeft ooit God gezien; de eniggeboren Zoon, Die in de schoot van de Vader is, Die heeft Hem ons verklaard." Verder zou ik vooral willen wijzen op Joh. 10:30: "Ik en de Vader zijn één." Dit wijst op een onverbrekelijke eenheid tussen de Vader en de Zoon. Alle Troost ten spijt…

En ook al zou Jezus het van Zichzelf niet gezegd hebben, dan nog is dat het spreken van de Schrift. Ik denk aan de belijdenis van Thomas in Joh. 20:28: "Mijn Heere en mijn God." En aan Fil. 2:6 en 7, waar we lezen dat Jezus het niet als roof heeft geacht om aan God even gelijk te zijn. Het was gewoon zo. Hij heeft het niet oneerlijk verkregen. Verder kunnen we Kol. 2:9 noemen, waar we lezen dat in Christus al de volheid van de Godheid lichamelijk woont. Niet een klein beetje, maar al de volheid van God! En aan Timotheüs schrijft Paulus dat "God geopenbaard is in het vlees" (1 Tim. 3:16). Uiteraard bedoelt hij met dat vlees de Heere Jezus. Ook Titus schrijft er over. Ik denk aan Titus 2:13. Die tekst kan m.i. het best vertaald worden als "Verwachtende de zalige hoop en verschijning van de heerlijkheid van Jezus Christus, onze grote God en Zaligmaker." In vers 14 gaat het dan door met "Die Zichzelf voor ons gegeven heeft…" Daar wordt de Heere Jezus expliciet God genoemd.

Vooral ook de Hebreeënbrief is er duidelijk over: Ik denk aan Hebr. 1:5–9, en dan vooral de woorden uit vers 8: "Maar tot de Zoon zegt Hij: Uw troon, o God, is in alle eeuwigheid." En vers 9: "…daarom heeft U, o God! Uw God gezalfd met olie der vreugde boven Uw medegenoten." Hier noemt God Zijn Zoon expliciet "God". Zou de Geest het goedgekeurd hebben dat dit door de inspiratie van de Geest in de Schrift terecht kwam, als het niet waar zou zijn? Zoiets essentieels? Ik geloof er helemaal, helemaal  niets van!!

Ook in Zijn "Ik ben"-uitspraken klonk Jezus’ Godheid door. Zijn Joodse hoorders beluisterden er de heilige Naam van God in. Bovendien zou ik nog willen wijzen op alle teksten waarin Jezus "de Zoon van God" wordt genoemd. De Schrift staat er vol van. Het is heel frappant dat er steeds weer dwaalleraars zijn die dit tegenspreken. En dan loopt het uit op die zinderende woorden in  1 Joh. 5:12: "Die de Zoon heeft, die heeft het leven; die de Zoon van God niet heeft, die heeft het leven niet." En als Simon Petrus in Caesarea Filippi zijn machtige getuigenis aangaande de Christus, de Zoon van de levende God, geeft, wijst Jezus hem niet terecht. Nee, Hij zegt juist dat Petrus dat van zijn Vader in de hemelen heeft.

God ging in Zijn Zoon de weg van de diepste vernedering en onderwerping. Zijn goddelijke hoogheid kreeg gestalte in menselijke laagheid en nederigheid. Die twee mogen we nooit tegen elkaar uitspelen. Zijn nederigheid had er alles mee te maken dat Hij hier op aarde ook de ontwikkeling van kind tot volwassene moest meemaken. En dat Hij ook leerling was. Maar wel een leerling, waarvan we lezen dat Hij toenam in wijsheid en in grootte, en in genade bij God en de mensen. En dat de leraren in de tempel zich ontzetten over Zijn verstand en antwoorden. Die ontzetting en verwondering wens ik ook jou toe. Maar ook dr. Troost.

Ds. H. Liefting, Delft

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Liefting

• Geboortedatum:
  21-02-1952
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Gouda
• Status:
  Actief

50 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven