Verslaafd aan zelfbevrediging en pornografie
drs. J(oke) Ronner-Wattel | 12 reacties | 30-11-2010| 11:00
Vraag
Mijn vriend is verslaafd aan zelfbevrediging en pornografie. We praten er samen erg veel over en zoeken steeds naar manieren om het te minderen. We bidden vaak samen en bidden elk afzonderlijk ook veel. Elke dag zijn we er veel mee bezig. Niemand dan hij en ik weten van zijn verslaving af. Ik heb er erg veel moeite mee dat hij verslaafd is en hoop van harte dat de verslaving stopt. Ook mijn vriend wil ontzettend graag dat hij van zijn verslaving afkomt. Hij wil stoppen voor mij. Dat we (later) samen kunnen genieten en niet hij alleen. Echter, is deze motivatie genoeg om ermee te stoppen? Heel vaak spreek ik mijn vriend moed in om door te gaan met minderen en om vol te houden. We maken concrete afspraken. Maar als het hem niet lukt om een afspraak na te komen, ben ik heel erg teleurgesteld en dat reageer ik af op hem. De gedachte die dan meespeelt is dat ik wel boos en verdrietig móét zijn, zodat hij inziet dat ik dit totaal niet leuk vind en dat hij het niet nog een keer moet laten gebeuren. Want als ik er bijna niet op reageer en verder kijk naar de toekomst ben ik bang dat de afspraken sneller door hem overtreden worden. Toch weet ik niet of dit de goede manier van reageren is, want op deze manier hebben we vaak wat onenigheid en zit het niet goed tussen ons. Wat is de juiste manier van reageren? Hoe moet ik er mee omgaan? Hoe kan ik mijn vriend op de goede manier helpen? We hebben verschillende manieren geprobeerd om de zelfbevrediging te verminderen. Ook heeft hij bij zijn ouders gefilterd internet gevraagd. Toen mijn vriend aan mij vertelde over zijn verslaving deed hij het ongeveer dertig keer per week. Vanaf dat moment zou hij het nooit meer doen, maar dit bleek niet haalbaar te zijn. Daarom besloten we dat hij het maximaal één keer per dag mocht doen en na een week zouden we samen kijken hoe het ging. Ook dat is nooit gelukt. Toch hebben we na tien weken het aantal kunnen laten dalen naar ongeveer achttien keer per week. Nu hebben we de afspraak dat hij streeft naar één en maximaal twee keer per dag. Of dit gaat werken weten we niet. Om de dag praten we er met elkaar over en probeer ik hem moed in te praten en te laten zien waarvoor hij het doet. Of moeten we tevreden zijn met de daling van dertig naar achttien keer per week? Is professionele hulp een noodzaak bij deze mate van verslaving? Want dit is iets wat mijn vriend absoluut niet wil. Maar is het wel haalbaar om op deze manier van de verslaving af te komen? Na veel nadenken ben ik er zeker van dat ik ondanks deze verslaving me niet van hem los kan maken. Met mijn liefde en gevoel van plicht tegenover God wil ik mijn lieve vriend helpen om van zijn verslaving af te komen. Ik zal daarom deze relatie om deze reden niet meer willen verbreken. Maar ontzettend moeilijk blijf ik het vinden! Ik hoop dat ik een duidelijk en passend antwoord mag krijgen op mijn vragen, zodat ik hernieuwde kracht kan vinden om mijn vriend verder te helpen en te ondersteunen en we samen en met God tot de juiste besluiten kunnen komen.
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Wat me opvalt in je verhaal is dat jij je erg verantwoordelijk voelt om je vriend van zijn verslavingsgedrag af te helpen. "We praten er veel over, we hebben het kunnen laten dalen, je probeert hem moed in te praten." Het is uiteindelijk niet jouw verantwoordelijkheid, maar die van je viend om van zijn verslaving af te komen.
Ik vraag me af of je zachtjesaan niet meer op de stoel zit van een hulpverlener in plaats van dat je zijn vriendin bent. Je zegt dat je om deze reden de relatie niet wilt verbreken, maar is er wel een gezonde basis is voor jullie relatie? Is er voldoende gelijkwaardigheid? Het lijkt erop (maar mogelijk krijg ik door je vraag een wat eenzijdige blik) dat bijna alles in jullie relatie draait om zijn verslaving.
Je vriend heeft professionele hulp nodig om van zijn verslaving af te komen. Zijn verslaving staat mogelijk ook voor dieperliggende problematiek; hij vult een leegte met zelfbevrediging en pornografie. Maar als die leegte blijft, niet begrepen en niet gevuld wordt, dan kost het veel moeite om van die verslaving af te komen of valt hij er weer gemakkelijk in terug. Natuurlijk mag je hem steunen, voor en met hem bidden, maar hij moet uiteindelijk zelf de verantwoordelijkheid nemen om van zijn verslaving af te komen. Er zijn verschillende christelijke instanties die hulp geven bij pornoverslaving, zoals De Vluchtheuvel, De Driehoek en Eleos.
Drs. Joke Ronner-Wattel
Dit artikel is beantwoord door
drs. J(oke) Ronner-Wattel
- Geboortedatum:26-06-1960
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerd Vrijgemaakt
- Woon/standplaats:-
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Joke Ronner is GZ-Psycholoog
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Op deze manier met elkaar omgaan is voor mij geen definitie van een gezonde relatie tussen vriend en vriendin, maar meer van een (goedbedoelde maar amateuristische) therapie.
Heel praktisch: 30 x per week zelfbevrediging, dat is gemiddeld meer van 4 keer per dag! Ik ga geen normen hanteren want ik ben geen hulpverlener, maar dat is absoluut niet normaal meer. Het lijkt mij een extreem ongezonde basis om een relatie te continueren.
Vertil je niet!!
Volgens mij is dit niet eens mogelijk.
Ik kan dan ook niet voorstellen dat het elke keer tot een hoogte punt komt (zaadlozing)
En als dit allemaal gezond is, los van als het verantwoord is.
Zoek hulp zoals Eleos of dergelijke instanties.
Gods zegen in alles toegewenst!!
Geef de moed niet op.
op www.settingcaptivesfree.com kan je een 60 dagen durende cursus volgen.
Langzaam afbouwen is absoluut geen goede oplossing stop daar alstublieft mee!!! NU nog!
Probeer zoveel mogelijk filters overal op te maken, vergeet ook mobiel niet.
Zie op het kruis van de Heere Jezus lees veel in de Bijbel. De Heere wil ook voor jou een filter zijn, een verlosser. De Heere is barmhartig en rechtvaardig.
De Heere wil jou verlossen,
Ik snap wel dat hij de behoefte heeft, en vind het ook niet raar als mannen(/vrouwen) zich één of een paar keer per week bevredigen, maar dit is bizar, extreem.
Wat anderen al zeiden; hij moet hulp zoeken.. niet bij jou, maar bij proffesionals.. jij kunt hem dáárin steunen, maar je kunt het niet allemaal op je nemen zonder andere hulp..
Ik hoop dat je vriend wat meer aan jouw gaat vertellen over zijn motieven. Succes.
Dat is voor die vrouw of vriendin niet prettig en gezond, maar ook voor de man die aan zelfbevrediging doet niet.
Door het bekijken van erotische of pornografische beelden wordt telkens als het ware 'de lat' van wat normaal is steeds gelegd: meer, anders, nog meer, enz.. Dat is zeker niet zoals God het bedoeld heeft, en uiteindelijk lijdt het alleen maar tot verdriet en pijn, zowel bij de man als de vrouw (die zich wellicht op den duur ook als 'niet meer genoeg' zal gaan voelen).
Ik ben het volmondig eens met de vorige antwoorden die opriepen om niet EN vriendin/echtgenoot EN hulpverlener te willen zijn.
Inmiddels zijn we ruim een half jaar verder (juli 2011 t.o.v. december 2010, datum vraagstelling).
Misschien dat de vraagstelster de vrijmoedigheid heeft om te vertellen hoe de situatie nu is?
Cave
