Goed in oppervlakkige ontmoetingen
drs. E.J. (Els) van Dijk | Geen reacties | 09-10-2010| 15:00
Vraag
Ik heb een vraag over relaties. Ik ben namelijk niet zo goed in contacten met anderen. Wel in hele snelle, oppervlakkige ontmoetingen. Dat is op zich niet zo'n groot probleem. Maar als er een vriendschap of iets serieus zou kunnen komen, haak ik meestal gelijk af. Of ik doe alles wat de ander van me vraagt, net zolang totdat dit me opbreekt. Daarna vermijd ik het contact keihard. Ik weet niet wat ik heb. Ik word in ieder geval superbang als iemand geïnteresseerd doet. Dus mijn vraag is wat ik heb en wat ik kan doen om te leren normaal om te gaan met anderen, zonder professionele hulp, ofzo.
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Beste...
Je vraagt wat je hebt. Nou dat weet ik niet. Met de informatie die je geeft, heb ik er geen enkele behoefte aan om jou een etiket op te plakken. Daar ben ik sowieso erg voorzichtig in en niet zo scheutig mee. Waar wel sprake van lijkt te zijn, is dat je een soort alles-of-niets houding hebt ontwikkeld als het gaat om relaties. Hoe komt dat? Heeft dat ermee te maken dat jullie thuis het niet beoefend hebben om het gesprek met elkaar te voeren over de diepere dingen van het leven en om te informeren naar elkaars gedachten en welbevinden? Waarom is het bedreigend voor je als iemand interesse toont? Het is toch juist hartverwarmend als iemand belangstelling voor je heeft?
Bij een vriendschap gaat het om de juiste balans van geven en nemen. Uit wat jij opschrijft, maak ik op dat die balans er bij jou niet is. Je doet alles wat de ander van je vraagt. Maar dat is niet goed. Vriendschap wil zeggen dat je graag wat voor elkaar wilt betekenen en dat je het prettig vindt om dingen met elkaar te doen. Maar ook dat je de behoefte hebt om de dingen die je lastig vindt in het leven aan de ander te vertellen en ook samen willen genieten van wat het leven aan vreugde geeft.
Ik moet erbij zeggen dat het in de meeste gevallen tijd kost voordat je zover bent. De meeste vriendschappen ontstaan langzaam maar zeker en kennen in elk geval de basis van wederkerigheid. Dus het kan dan niet zo zijn dat de een dan alles doet wat de ander vraagt. Dan klopt er iets niet.
De echte vriendschappen beginnen de meeste mensen te ontwikkelen als zij jongvolwassen zijn (uitzonderingen daar gelaten natuurlijk - ik ken uiteraard ook de voorbeelden van mensen die vanaf de basisschool vrienden zijn geworden en gebleven). Voor die tijd kun je wel leuke dingen met elkaar doen maar het is meestal toch van een andere orde en een ander niveau dan wanneer je al wat ouder bent. Echte vriendschappen kun je ook niet bij bosjes hebben. Want een vriendschap betekent investeren in elkaar, tijd nemen en hebben voor elkaar.
Wat jij moet proberen, is wat minder krampachtig met relaties om te gaan. Als het klikt tussen jou en iemand anders en er bestaat wederzijdse interesse, dan kun je dat langzaam maar zeker gaan opbouwen, door verschillende dingen met elkaar te doen. Goede gesprekken, maar bij wijze van spreken ook eens een stevige wandeling in het bos (heerlijk in deze tijd van het jaar), een kop koffie bij elkaar drinken, het erover hebben welke boeken je mooi vindt of naar welke muziek je luistert; bedenk het maar. En dan zie je vanzelf wel wat voor relatie/vriendschap daar uit voort komt. Vriendschappen ontstaan op die manier op een natuurlijke wijze. Die kun je niet van tevoren in de steigers zetten of profeteren.
Maar nogmaals: langzaam maar zeker. Zeker in jouw situatie aangezien je het wat eng vindt als iemand dichtbij komt. Als je het echter stapje voor stapje doet, zul je bemerken dat het niet beangstigend maar verrijkend is en dat gun ik je van harte. Verbondenheid tussen mensen is zó mooi!
Dat is ook de bedoeling van de Heere God als Hij mensen op elkaars weg plaatst. Dat doet Hij met de opdracht dat de een iets moois voor de ander kan betekenen. Ik probeer zelf altijd zo te kijken naar de ontmoetingen met medemensen: waarom zou God deze mensen op mijn weg plaatsen en wat kan ik voor hen betekenen? En mag ik een beetje van ze houden? Dat geeft veel ontspanning en vreugde, kan ik je verzekeren!
Ga ervan genieten!
Drs. Els J. van Dijk
Dit artikel is beantwoord door
drs. E.J. (Els) van Dijk
- Geboortedatum:28-01-1956
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Voormalig directeur Evangelische Hogeschool. Nu begeleiding en advies.
Bekijk ook: