Oma weet het beter

dr. G. van der Hoek | 6 reacties | 06-10-2010| 08:08

Ik zit met een probleem. Sinds wij ons eerste kindje hebben gekregen, is mijn schoonmoeder er helemaal weg van. Begrijpelijk. Maar nu wordt het op het irritante af. Wij hebben onlangs een tweede kindje mogen krijgen en daar wordt nu amper naar omgekeken door haar. Ze sleept continu met ons oudste kind, zegt dat het zo'n lief kind is, dat het niet per se hoeft te eten van oma, oma weet het beter dan mama, etc. Als moeder zijnde vind ik dit niet goed en ik heb geprobeerd daar al wat van te zeggen. Ik krijg daar geen reactie op. Nu zie ik er erg tegenop als ze weer een dag komt. Hoe kan ik hier het beste mee om gaan? Ik ben dan gespannen en kan erg weinig hebben. Men kan zeggen dat ik er rustig onder moet blijven, dat ik me er niets van aan moet trekken, maar dát is juist zo moeilijk voor me. Ik kan het niet van me afzetten. Wat is wijsheid?

Als moeder zit u met een lastig probleem waarvoor inderdaad wijsheid nodig is. U als moeder  maakt geen verschil tussen uw kinderen, dat verwacht u ook van uw schoonmoeder. Als dat (nog) niet zo is, doet dat pijn. Tegelijk wilt u het zo met uw schoonmoeder bespreken dat er geen onbegrip of zelfs verwijdering ontstaat. U vraagt om wijsheid, die is ook te verkrijgen. In Jakobus 1: 5 staat: indien iemand van u wijsheid ontbreekt, dat hij ze van God begere, Die een iegelijk mildelijk  geeft en niet verwijt; en zij zal hem gegeven worden (Statenvertaling). Daar staan hele mooie kanttekeningen bij, die het nalezen waard zijn.

Enerzijds wilt u, als schoondochter, uw schoonmoeder als zodanig haar plaats geven. Voor u betekent dat: haar eren, liefde en trouw bewijzen. De Heidelbergse Catechismus voegt daar ook aan toe: met hun zwakheid en gebreken geduld hebben. En dat valt in dit geval niet mee. Anderzijds is er ook een opdracht voor ouders. Bij het huwelijk van hun kinderen hebben zij aanvaard dat die “hun vader en moeder verlaten en elkaar aanhangen.” Ouders geven daarbij vertrouwen aan hun kinderen en de opvoeding die zij aan de kleinkinderen geven. Zij mogen toezien, en daarvan hopelijk ook genieten. Het is niet wijs en ook niet gepast wanneer grootouders zich ongevraagd mengen in de opvoedingssituatie in de gezinnen van hun kinderen, zeker mogen zij geen onderscheid maken tussen het ene kleinkind en het andere. Dat deden zij toch ook niet in hun eigen gezin? Hun eerste taak is hartelijk meeleven en gebed voor kinderen en kleinkinderen. Alleen wanneer kinderen daarom vragen kunnen zij hun mening geven over opvoedingsvragen. Ook dan vind ik het gepast dat zij dit voorzichtig en raadgevend doen, niet voorschrijvend want dan treden zij in de verantwoordelijkheid van de (doop) belofte van de ouders.

Maar nu praktisch: hoe om te gaan met de spanning rond het bezoek van uw schoonmoeder? Ik zou allereerst uitzien naar en ook wachten op een gelegenheid waarin haar voorkeur voor het oudste kleinkind ter sprake kan komen. En dan niet aanvallend en beschuldigend hierover spreken maar in de trant van: “ik houd van allebei mijn kinderen evenveel.” En: “dat was voor u toch ook zo, u houdt toch ook evenveel van al uw kinderen?” Hierover natuurlijk eerlijk tevoren praten met uw man, daarin samen optrekken. Ik zou het zo voorlopig niet te scherp stellen, dan maak je er een probleem, een discussiepunt van waardoor het misschien juist een groter probleem wordt. En dat is het  voor uzelf niet want u zelf maakt uiteraard geen onderscheid tussen de kinderen.

Maar ik eindig waar we begonnen zijn: begeer die wijsheid van God, laat het een gebedszaak zijn. En dan geeft Jakobus uit ervaring een geruststelling: Hij geeft mild en dat zonder verwijt. Dat  is iets om over na te denken en je over te verwonderen.

Krimpen aan den IJssel,
Dr. G. van der Hoek

Dit artikel is beantwoord door

dr. G. van der Hoek

• Geboortedatum:
  28-05-1945
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Krimpen a/d IJssel
• Status:
  Inactief

15 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven