Tot het uiterste bij je kerk blijven

Ds. A.J. Schalkoort | 10 reacties | 04-09-2010| 09:00

Ik begrijp eigenlijk niet goed waarom je tot het uiterste bij je eigen kerkelijke gemeente moet blijven. Is dat Bijbels te onderbouwen en zo ja, waar staat het? Als je nu veel liever naar een andere gemeente gaat, terwijl het niet echt dringend is, waarom zou dat fout zijn? Je kunt God toch evengoed in de ene gemeente dienen als in de andere? Ik zie kerken meer als filialen van de ene, grote Kerk. En de dominees onderling zie ik als collega's van elkaar. Maar waarom wil iedereen dan zijn eigen gemeenteleden per se houden? Wat geeft het bij welke herder het schaapje graast, als het maar te eten krijgt en gezond is. Soms lijkt het wel alsof ze het liever ziek bij de eigen kerk houden dan dat ze het bij een ander -waar het beter gedijt- laten grazen. Schiet dat niet het doel voorbij?

Stel, daar is een gezin: een vader en moeder met 5 kinderen in de leeftijd tussen 10 en 25 jaar. En stel dat één van de kinderen tegen de ouders zou zeggen: ik ga voorlopig elke dag bij de buren eten en slapen en het volgende kind zegt weer naar een ander adres te willen gaan. Stel voor dat zoiets zou gebeuren. Wat voor een wanordelijke toestand zouden we hebben in onze gezinnen. Zo is het ook met onze gemeenten: die hebben we te beschouwen als gezinnen. In de Bijbel schrijft Paulus brieven aan de gemeente te Efeze, of Kolosse, enz. In die gemeenten werd door de apostel opzieners (ouderlingen) aangesteld om opzicht te hebben over de kudde en de gemeenteleden stelde zich onder die opzicht. De Heere Jezus noemt Zichzelf de goede Herder. Een herder zoekt hetgeen verloren is, brengt het verdwaalde bijeen in een kudde die Hij leidt en weidt. Het is de voortdurende zorg van de herder om de kudde bij elkaar te houden. Er zijn zoveel gevaren waardoor de kudde uiteen gejaagd wordt.

Eén van de gevaren zie ik ook terug in het verlangen om niet trouw te willen zijn aan een bepaalde gemeente of kerkverband. Hoewel niet één kerkverband het recht heeft om te zeggen: wij alleen zijn de waar zaligmakende kerk, en de kerkelijke verdeeldheid iets is waar we ons over hebben te schamen, hebben we aan de andere kant te maken met een kerk en gemeente waar we deel van uit maken. Het is daarom absoluut niet goed te keuren wanneer we de kerken zien als filialen. Dan doen we aan kerkelijke shopping. Het is een uiting ervan dat we geen kerkelijk besef hebben, dat we doen wat goed lijkt in eigen ogen en dus toegeven aan de tijdgeest van individualisering waardoor gemeenschapszin verbroken wordt.

God is een God van orde en Hij bindt ons aan gemeenten en kerkverbanden (hoe gebrekkig die ook zijn) waar we onze verantwoordelijkheid hebben te dragen, waar we ons stellen onder de verkondiging van het Woord, het onderwijs ontvangen via catechese en verenigingen. Vergeet niet: wie overal is, is nergens.

Ik heb in de praktijk weinig goeds gezien daar waar we kerkelijk aan het zwerven gaan. Daar tegenover: zegen gemerkt daar waar we touw zijn aan onze kerk en gemeente, ook al kan het soms moeilijk zijn. Is er wel gebed voor onze ambtsdragers, voor onze gemeenten en kerken? En laten we onze onderlinge bijeenkomsten niet nalaten gelijk sommigen de gewoonte hebben, waarschuwt Paulus de Hebreen. Het moet ons er om te doen zijn lid te worden van de ene, algemene, christelijke kerk. De kerk met een hoofdletter, wordt uiteindelijk bijeen gebracht uit de gebrokenheid van het kerkelijk bestaan. Die kerk krijgt gestalte overal waar de ene Naam van de Heere Jezus in alle getrouwheid verkondigd wordt en waar deze Zaligmaker omhelst wordt door het geloof. Dan beleven we de gemeenschap van de heiligen in eigen kerkelijk gezin.

Ds. A. J. Schalkoort

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.J. Schalkoort

• Geboortedatum:
  05-10-1948
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Lunteren
• Status:
  Actief

219 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven