Hoe kan ik in mijn omstandigheden positief zijn?

drs. E.J. (Els) van Dijk | 3 reacties | 31-08-2010| 11:00

Mevrouw Els van Dijk, ik heb met verwondering en plezier al uw antwoorden gelezen. Wat staat u positief in het leven! Ik ben bang voor mijn toekomst. Ik heb nu vrijwilligerswerk en ben er niet aan toe om betaald werk of een opleiding te beginnen. Ik woon beschermd zelfstandig. Hier kan ik nog zo'n zeven jaar wonen. Toch denk ik vaak: Hoe moet het hierna? Als mijn uitkering misschien stopt en ik dus gedwongen word om een betaalde baan te nemen, of een opleiding te volgen? Ik voel me nu al naar als ik er aan denk. En wat als ik voor dit type wonen geen indicatie meer heb? Een huurhuis is voor mij echt veel te duur, dan kan ik mijn auto niet meer houden en die heb ik broodnodig. Waarschijnlijk kan ik ook geen relatie aan, tenminste uit het verleden bleek duidelijk dat ik dat toen helemaal niet aankon. Ik probeerde altijd dicht bij de Heere te leven en het aan Hem over te geven. Maar dat is zo moeilijk, want soms denk ik: Is dit wel een kruis dat de Heere oplegt? Leg ik het niet mezelf op? Wie weet heb ik (voor een klein gedeelte) een aandeel in dit kruis, dan is dit lijden dus mijn eigen schuld. Wist ik maar dat dit lijden van God afkomstig was, dan had ik er immers meer rust in en weet ik zeker dat een schuldgevoel niet nodig is. De dominee zei dat ik die onzekerheden uit mijn leven moet halen en die onzekerheid voor het werk moest oplossen. Hij raadde mij aan om een opleiding te gaan volgen. Ik werd er radeloos van! Twee dagen heb ik me er super naar door gevoeld. Ik hoop echt dat u dit niet ook adviseert. Ik heb zo lang gegoogled en gepraat met mensen. Uiteindelijk vond ik rust in wat iemand zei: God heeft een plan met jouw leven en stel dat jij een verkeerde keuze maakt, dan laat God Zijn plannen echt niet in de war schoppen door jou. Hij bestuurt alles! Zo, dat gaf rust. Toch ben ik bang dat ik een verkeerde keus maak, mezelf dus een kruis opleg en dus mezelf de schuld moet geven. Ik kan echt nog geen betaalde baan aan. Ook geen opleiding. Ik heb er totaal geen vertrouwen meer in. Enkele opleidingen zijn al mislukt en heb ik moeten stoppen. Ik heb een stoornis, vandaar. Bovendien weet ik nu echt geen beroep meer te bedenken wat ik aandurf, wat ik echt leuk vind en tegelijkertijd ook kan. Ik wil en durf me er voorlopig echt niet op te oriënteren. Dit vrijwilligerswerk gaat heel erg goed en ik geniet er zo heel erg van! Dit is echt zo bijzonder goed voor mij. Het zorgt voor zoveel welbevinden in mijn leven. En hoe het in de toekomst moet? Stel dat ik dit vrijwilligerswerk niet heel mijn leven kan doen? Nou, daarin probeerde ik op God te vertrouwen. Probéérde, ja, want de dominee heeft deze grond onder mijn voeten weg geslagen. Hij zei dat ik mijn verstand wel moest gebruiken en niet mijn kop in het zand moet steken door bijvoorbeeld te denken: Nu heb ik tenminste fijn werk en ik kijk verder niet naar de toekomst. Je hebt nog een heel leven voor je, zei hij, en je moet niet je eigen glazen ingooien. Maar ik word er echt gek van als ik nu een opleiding moet kiezen. Ik moet eerst nog aan mezelf werken, zonder druk. Ik heb het al zo moeilijk gehad in mijn leven. De dominee zei dat het moeilijker voor mij zal worden als ik bijvoorbeeld dertig ben en dan nog eens begin met een carrière, want volgens hem is het dan moeilijker om aan een baan te komen, omdat men liever een jong persoon aanneemt. Nou, daar maakte ik me altijd al zorgen om. Kunt u mij in dit alles advies geven? Ik wil graag ook zo'n positieve, christelijke levenshouding. Natuurlijk weet ik dat ik het goed heb in mijn leven, want de Heere is mijn Zaligmaker. Maar eigenlijk wil ik liever een kind van Hem zijn mét een makkelijker leven. U zegt ook steeds dat God een plan met je leven heeft en dat God je daar de juiste bagage voor geeft, zodat je goed tot je levensdoel komt. Eigenlijk twijfel ik of ik wel een echt levensdoel heb; ik woon in een woonvorm, heb vrijwilligerswerk, mogelijk nooit een baan, denk dat ik waarschijnlijk niet kan en zal trouwen, geen kinderen zal krijgen, woon door omstandigheden ver van mijn familie, ik kan veel mooie beroepen niet uitoefenen, omdat ik sociaal en psychisch niet sterk ben en een contactstoornis heb. Wat is mijn levensdoel dan? Aardig zijn voor anderen? Ik heb al zoveel hulp van anderen nodig, door gesprekken, enzovoorts, dus zoveel beteken ik niet voor een ander. Hoe kan ik in mijn omstandigheden positief zijn? Ik heb veel vragen, maar hopelijk lukt het u om ze te beantwoorden. Alvast hartelijk bedankt!

Beste...,
 
Allereerst dankjewel voor de complimenteuze woorden aan mijn adres. Als jij ook zo graag positief in het leven wil staan, kan dat natuurlijk aangezien dat te maken heeft met de bewuste keuze van een uitgangspunt waarvoor je kiest. Als ik dat nog even bij mijzelf mag houden: ik heb ervoor gekozen om mij niet te fixeren op wat ik mis in dit leven maar om dankbaar gebruik te maken van de mogelijkheden die ik wel zie en dingen die God mij toevertrouwt uit te buiten. Dat is een keuze die jij ook kunt maken, denk ik. Ik hoop in elk geval dat je de moed hebt om dat te doen. Het leven wordt er zó anders van!

Daarbij hanteer ik o.a. een aantal uitgangspunten:

1. Onze God geeft ons altijd meer redenen om te danken dan om te treuren (janken). Verblijd je in alles, lees ik in de Bijbel.

2. Gods wil zal ons nooit ergens brengen waar zijn genade ons niet beschermt.

3. Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan.
 
Laat ik je wat bij de hand mogen nemen om je te laten zien hoe je anders kunt denken dan jij nu gewend bent om te doen. Ik licht daarvoor wat elementen uit je mail.
 
1. Je bent bang voor de toekomst. Om precies te zijn ben je nu al bezig met hoe het over zeven jaar verder moet. Lieve help, wat duurt dat nog lang! Je hebt er nog geen enkel zicht op hoe het leven dan zal zijn. Bovendien is de toekomst niet van jou, maar van God. Als je Hem daarin vertrouwt, mag je het aloude lied meezingen: “Wat de toekomst brengen moge, mij geleidt des Heeren hand.” Een oud gezegd verwoordt het als volgt: Bederf nooit iets wat nieuw is en repareer alles wat oud is. Mooi hè? Elke dag mag je zien als een nieuwe kans en een nieuwe mogelijkheid. Die moet je niet bederven met dingen die in het verleden wat minder aangenaam waren. Dankzij de Heere Jezus mag elk mens voorwerp van herschepping zijn. God wil niets liever dat ons leven zich zal vernieuwen zodat we de mens worden zoals Hij bedoelt heeft. Wil je Hem die gelegenheid geven, of sluit je je ervoor af vanuit je eigen onmogelijkheden en beperkingen? Daarmee kom ik op het volgende.

2. Je denkt vooral in onmogelijkheden. In jamaars. Je somt van alles op wat niet kan of wat niet zal lukken. Daar word je moe van en dat blokkeert een mens. Het leven ziet er anders uit als je vandaag bedenkt wat mogelijk is en morgen probeer je daarop verder te bouwen. Dat bedoelt de Heere Jezus ook als Hij het erover heeft dat we bij de dag mogen leven en dat Hij ons zal voorzien van wat we voor vandaag nodig hebben. Dat vind ik prachtig terug in de volgende uitspraak: we leven in de woestijn, maar elke dag is de bodem wit van de manna. Dat wil zeggen dat het leven een woestijnreis is die niet altijd makkelijk is en waarvan we ook niet weten waar deze uitkomt, maar onze God is wel zo trouw dat Hij elke dag wil geven wat nodig is om de reis te kunnen maken. Het kan jou wellicht helpen om elke dag alle dingen te verzamelen/op te schrijven waarvoor je kunt danken. En dat kan van alles zijn, natuurlijk. Een glimlach die je krijgt, een goed gesprek, de zon die schijnt, de regenboog die je ziet, alles waaruit blijkt dat God trouw is, enz. Die hele lijst van dankpunten breng je dan aan het einde van de dag in dankgebed bij God. Je kunt beginnen met vijf dankpunten per dag en dat langzaam uitbouwen tot meer.

3. Je ervaart dat je een kruis draagt en je vraagt je af waar dat vandaan komt. Doe je dat jezelf aan, of komt het van God? Dat zijn van die vragen waar we in de meeste gevallen vooralsnog geen antwoord op krijgen in dit leven. Twee dingen wil ik erover zeggen. Wij hebben vaak zelf geen keus als het gaat om de levensomstandigheden waarin wij verkeren. Soms wel natuurlijk, maar lang niet altijd. Maar we hebben wel een keus hoe we met die omstandigheden denken om te gaan. Oftewel je kunt ervoor kiezen om deze positief te duiden of je kunt gaan kniezen en je erachter verschuilen. Het tweede dat ik wil noemen, is dat God levensomstandigheden gebruikt om mensen te vormen naar Zijn beeld. Dat doet soms pijn, maar het uiteindelijke resultaat is prachtig! Hoe kun je de dingen die op je pad komen zo hanteren, dat het is tot Gods eer? Dat is de vraag!

4. Je bent bang om verkeerde keuzes te maken. Dat leidt er bij de meeste mensen toe dat ze dan maar niet kiezen. Wat je ook kunt doen, is afwegen wat reëel is, voor- en nadelen op een rijtje zetten, advies vragen bij iemand die je vertrouwt, om vervolgens de volgende stap te maken. Weet je, in het leven hoef je maar één stap tegelijk te zetten in de meeste gevallen en meer stappen vooruit kun je ook niet overzien, laat staan dat je ze in kunt vullen. Wat ik wel weet, is Wie graag de regie heeft over het leven. Je hoeft zelf de toekomst niet in de hand te houden en dat ga je ook durven als je gelooft in Wiens hand je toekomst wel geborgen ligt.

5. Je hebt liever een makkelijk leven. Tja, wie niet? Maar die keus is gelukkig niet aan ons. Wat zou dat veel onenigheid veroorzaken! Het gaat erom dat jij tot je bestemming komt en ik moet je eerlijk zeggen dat de meeste mensen het meest gevormd worden door de dingen die zij het moeilijkst vinden in het leven. Als het allemaal van een leien dakje gaat, maakt dat ons al gauw gemakzuchtig, ondankbaar en oppervlakkig. De rank die het meeste vrucht draagt, buigt het diepst.

6. Je stelt de vraag wat je levensdoel is. Dat weet ik niet natuurlijk en we hebben dat overzicht ook niet. Maar je mag wel bedenken hoe jij vandaag vruchten van geloof en bekering kunt dragen en kunt laten zien wie jij wil volgen in het leven. En morgen doe je dat precies weer. Oftwel: hoe kun je vandaag de mens zijn zoals God het bedoelt. En natuurlijk mag je dan best eens nadenken over de lange termijn, maar alleen in zoverre dat past binnen de mogelijkheden die je nu hebt. Als iemand aan mij vraagt hoe mijn leven er over vijf jaar uit zal zien, zeg ik dat ik geen idee heb. Maar ik mag wel anticiperen op de toekomst op het moment dat dit verstandig is. Als jij op dit moment het spaans benauwd krijgt als je over een opleiding nadenkt, hoeft het niet het geval te zijn dat dit over een half jaar nog zo is. Misschien ben je over een aantal maanden wel zover dat je eens wat verder kunt kijken dan nu het geval is. Wat je in elk geval nu in elk geval kunt proberen, is een lichtje te zijn op de plaatsen waar God je stelt, door iets van Hem te laten zien, door medemenselijkheid, warmte en betrokkenheid op andere mensen. Je hebt als ik het goed begrijp de afgelopen tijd veel mogen en moeten ontvangen van anderen. Misschien begint nu de tijd te rijpen hoe jij van betekenis kunt zijn voor je medemens. Het kinderliedje van vroeger zegt het zo mooi: Jezus zegt dat Hij hier van ons verwacht, dat wij zijn als kaarsjes in de nacht. We mogen lichtjes zijn; jij in jouw klein hoekje en ik in het mijn.
 
Ik hoop van harte dat je gaat denken en leven vanuit mogelijkheden en zegeningen. Wat zal het leven dan vruchtbaar worden!

Drs. Els. J. van Dijk

Dit artikel is beantwoord door

drs. E.J. (Els) van Dijk

• Geboortedatum:
  28-01-1956
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

213 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven