Crisisopvanghuis
Ds. K. van den Geest | 4 reacties | 18-08-2010| 16:00
Vraag
Ik heb een vriendin die in een een crisisopvanghuis verblijft. Ze mag daar maximaal drie maanden vertoeven. Nu zit ze er al twee maanden en ik zie haar achteruit gaan. Ze heeft mij verteld dat de crisisdienst van een ggz-instelling bij haar is geweest, omdat ze het helemaal niet meer zag zitten en een zelfmoordneiging kreeg. Nu staat ze op de wachtlijst voor een onderzoek. Ze vermoeden dat mijn vriendin borderline heeft. Nu geeft het opvanghuis aan dat mijn vriendin op zoek moet naar een kamer om zelfstandig te gaan wonen, terwijl zij dat helemaal niet ziet zitten. Ze vertrouwt zichzelf niet meer. Ze heeft in vertrouwen verteld dat ze zichzelf snijdt en iedere dag aan zelfmoord denkt. Ze heeft dit ook aangegeven in het opvanghuis, maar naar mijn idee is ze daar bedreigd. Ze mag namelijk niet meer zeggen dat ze zichzelf snijdt, want dat moet ze weg terwijl zij nergens terecht kan. Nu maak ik mij daar grote zorgen over. Mijn vriendin zei laatst dat ze het liefst gewoon dood wil. Ik wil haar graag helpen, maar hoe?!
Antwoord
Dit is een crisissituatie, die specialistische hulpverlening vereist. Ik kan als pastor daarover geen adviezen geven. Ik zou zeggen, dat je alles op alles moet zetten om haar nog even in het opvanghuis te houden, totdat er een diagnose en behandeling is vastgesteld. Zelfstandig wonen is geen optie, zeker niet als iemand zelfmoordgedachten en -neigingen heeft. Dat zichzelf verwonden wordt alleen maar erger als ze er niet over mag praten. Als ze dat in het opvanghuis niet accepteren, moeten ze geen opvanghuis willen zijn. Juist als ze erover moet zwijgen, wordt de spanning voor haar alleen maar erger.
Voor de vriendin die deze zaak hier voorlegt heb ik twee adviezen. Blijf je vriendin intensief steunen, er moet toch iemand zijn bij wie ze zich veilig voelt. Luister naar haar, geef haar liefde en aandacht. Maar, en dat is twee, wees er op bedacht dat het kan omslaan. Mocht er inderdaad sprake zijn van borderline, dan kun je zo maar in ongenade vallen. Daar moet je op voorbereid zijn, en wel zo dat je je dat niet persoonlijk gaat aantrekken. Dit gebeurt bij mensen die dit hebben (gesteld dat dit zo is). Ga in dat geval zeker niet de strijd aan, door jezelf te verdedigen. Wel kun je je best doen om te laten zien dat je van haar blijft houden en voor haar wilt blijven zorgen. Zorg ervoor, dat niet jij het probleem overneemt van haar. Voel je niet oververantwoordelijk. Ondanks haar ziekte en crisis is en blijft het haar verantwoordelijkheid wat ze met haar leven doet, ook als ze zich daadwerkelijk van het leven zou beroven. Weet dan, dat dat een wanhoopsdaad is van iemand die geen enkele uitweg meer ziet. Als je haar liefde biljft geven, laat je zo Gods liefde voor haar zien.
Dit is een antwoord, al is het beperkt en is er meer te zeggen.
Ds. K. van den Geest
Dit artikel is beantwoord door
Ds. K. van den Geest
- Geboortedatum:12-10-1957
- Kerkelijke gezindte:Nederlandse Gereformeerde Kerken
- Woon/standplaats:Deventer
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wat verkeer jij in een lastige situatie! Ik heb een vriendin met borderline, en kan me je angst om haar goed voorstellen. Ik ga daar niet meer over vertellen, dat voelt niet eerlijk, maar ik wil wel reageren op enkele punten uit je vraag...
* Vermoedelijk mag je vriendin niet meer zeggen dat ze zichzelf snijdt omdat dat de regels van het crisisopvanghuis zijn. Het kan namelijk een zware druk leggen op andere mensen die daar opgenomen zijn. Het kan er zelfs voor zorgen dat andere mensen ook gaan snijden omdat ze zien dat iemand daar aandacht mee krijgt. Raad je vriendin aan om het met haar psycholoog te bespreken. (Die heeft ze inmiddels toch wel, hoop ik? Anders kun je haar aanraden om via de huisarts een verwijzing naar een eerstelijnspsycholoog te vragen voor de periode dat ze nog niet onderzocht is!)
* Lastig dat je vriendin nergens terecht kan! Kan ze zich niet op laten nemen op de PAAZ? (Psych. Afd. Alg. Ziekenhuis) Het is niet eenvoudig om daar 'binnen' te komen, en qua behandeling valt het soms wat tegen, maar je bent er wel veilig, en er is altijd iemand om mee te praten op crisismomenten. Ter overbrugging zou het misschien een uitkomst zijn...
* Het is super dat je zo betrokken bent! Maar dat kan het ook zwaar maken... Slaap je nog goed? En heb je iemand bij wie jij -in vertrouwen- je verhaal kwijt kunt, en die je eventueel van advies kan voorzien? Doen hoor! Het is niet de bedoeling dat jij er onderdoor gaat! Ik vond dat eerst heel moeilijk, had het idee dat dat niet mocht, maar nu ik de juiste persoon gevonden heb om af en toe eens mee te praten, is dat ontzettend fijn & weet ik dat het een goede keuze was.
Tot slot: het beste wat je kan doen, is je vriendin met al haar problemen voortdurend in het gebed bij God brengen. Hij is een Hoorder der gebeden!
Sterkte!
Filia
http://www.borderlinecase.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=356:hoe-kan-ik-een-borderliner-helpen&catid=52:cat-omstanders&Itemid=2404
(je kunt ook Googlen op: hoe ga ik om met borderline...) maar deze vond ik wel duidelijk, omdat daar ook in staat wat je dus NIET moet doen.
Hier kun je vinden hoe je met een borderliner omgaat (als ze dat heeft) Let ook vooral op je zelf. Stel duidelijke grenzen. Want zulke mensen maken misbruik van je. Doe ook je voordeel wat Filia en Rinske je adviseren.
Heel veel sterkte gewenst.
