Vertrouwen op medicijnen of God
dr. J. van der Wal | 7 reacties | 09-08-2010| 08:20
Vraag
Ik heb een vraag over het rijden op de snelweg en mijn angst. Het is nu ongeveer vijf jaar geleden dat ik een paniekaanval kreeg op de snelweg en daarna ging het bergafwaarts met mij. Ik durfde nergens meer naar toe, kwam bij Eleos terecht en kreeg anti-depressiva en oxazepam voorgeschreven. God heeft mij door deze moeilijke weg erg veel geleerd, vooral dat Zijn vergevende liefde ook voor mij geldt! Bij Eleos hoorde ik destijds: "Je komt nooit van de medicijnen af." Ik heb toen tegen God gezegd: "Als U mij geneest naar mijn ziel, kunt u dat toch zeker ook doen naar mijn lichaam?" En dat is dus ook daadwerkelijk gebeurd. Daar ben ik God eeuwig dankbaar voor. De snelweg is daarna nooit meer mijn favoriet geworden, maar toch ging het altijd goed. Tot vorige week... Ik heb sinds kort wel een nieuw autootje en geef daar een klein beetje de schuld aan, maar toch merk ik meer aan mezelf. Ik krijg ook weer hoge bloeddruk en op bepaalde momenten ervaar ik weer die beklemming zoals jaren geleden. Mijn hart gaat dan toch weer sneller kloppen dan normaal. Ik praat daar ook over met mijn man en hij zei dat ik anders toch maar weer een rustgevend pilletje moet gaan slikken. Dit is voor mij een zeer moeilijk dilemma. Ik leg dit alles natuurlijk ook in gebed voor God neer, maar het blijft voor mij erg moeilijk. Kunt u mij misschien een advies geven?
Antwoord
De vraag die je stelt, bevat een dilemma dat christenen vaker ervaren als ze voor psychische problemen medicijnen voorgeschreven krijgen: vertrouw ik op medicijnen of op God?
Bij medicatie en hulpmiddelen voor lichamelijke klachten gebeurt dat overigens veel minder. Ik merk dat tussendoor even op, omdat er geen wezenlijk verschil is tussen het een en het ander. Zo draag ik zelf al vanaf mijn tienertijd een bril. Daar kom ik alleen 's nachts vanaf. Eerst had ik een verschrikkelijke hekel aan die bril. Later besefte ik hoe dankbaar ik God er voor mag zijn. Zonder bril zou ik flink gehandicapt zijn. En als we ouder mogen worden, hebben we steeds vaker medicatie en allerlei hulpmiddelen nodig. Mogelijk dat ik hiermee al iets van je dilemma kan relativeren.
Mogelijk is dit probleem mede gevoed door de stellige uitspraak die je aanhaalt van je hulpverlener: "Je komt nooit van de medicijnen af." Waarop jij reageerde: Ik heb toen tegen God gezegd: "Als U mij geneest naar mijn ziel, kunt u dat toch zeker ook doen naar mijn lichaam?" Alsof je je uitgedaagd voelde door zo'n zekere uitspraak, die wij mensen eigenlijk niet kunnen doen. Van de weeromstuit lijkt het alsof je God hebt 'uitgedaagd' om te bewijzen dat Hij toch de machtigste is. Hij heeft je boven verwachting geholpen en je bent bovendien geholpen aan je ziel.
Nu je toch weer de oude klachten ervaart, lijkt ook meteen je geloofszekerheid aangevochten te worden. In gaan op het advies medicatie te gebruiken, schijnt dan een teken van ongeloof. Dit is echter geen bijbelse tegenstelling. De Gever en de gegeven middelen horen immers bij elkaar.
In diepste zin gaat het hier mogelijk om een 'groeistuip' in je geestelijke ontwikkeling. Eerst lijk je op God te vertrouwen omdat Hij je geestelijk en psychisch geholpen heeft. En daar is ook alle reden toe! Nu de psychische problemen weer min of meer de kop op steken, mag je leren dat Zijn nabijheid en leiding en jouw geloof in Hem niet afhankelijk zijn van onze gebreken en zwakheden, of de mate waarin wij hulpmiddelen gebruiken.
Het gaat niet zozeer om het al dan niet gebruiken van medicatie e.d., maar om de vraag of we die gelovig gebruiken. En dat geldt meteen voor alle gaven die we ontvangen. Dan bevatten deze gaven mogelijk een dubbele zegen: ze helpen ons om te kunnen functioneren én ze herinneren ons voortdurend aan onze afhankelijkheid. Niet van de middelen, maar van God die ze geeft. Dan mogen we Hem er ook dubbel voor danken.
Jan van der Wal
Dit artikel is beantwoord door
dr. J. van der Wal
- Geboortedatum:31-01-1955
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Dordrecht
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Voormalig directeur Eleos en divisiemanager De Hoop.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik weet wel zeker dat God graag wil dat je ALLEEN op Hem vertrouwt.
Maar God verlangt OOK GEHOORZAAMHEID.
Dus vraag ten eerste of God je hierin de weg wil wijzen.
Dat kan d.m.v. Zijn Woord of d.m.v. gebeurtenissen rondom je heen.
Je moet er ook klaar voor zijn om de aanvallen van de boze aan te kunnen.
DAT KAN ALLEEN MET GOD.!!!
Je moet je voorstellen dat de satan merkt dat je zijn "drugs"niet meer wilt gebruiken en dat je puur wilt leven in afhankelijkheid van je Vader.
HIER BAALT HIJ VAN!!!
Dat zal hij je dan ook goed laten merken.
Maar weet dat Hij de overwinnaar is, ook m.b.t. jou afkicken of het niet meer opnieuw willen gebruiken van rustgevende pilletjes.
Hij zal je helpen om het te dragen, maar het betekend niet direct dat je je dus niet ziek zal voelen.
God wil mij nu ook leren dat ik NOG STEEDS ALLEEN KAN OVERLEVEN SAMEN MET HEM.
Dit is echt een les die ik steeds weer vergeet.
Als je bent gestopt: geef het dan NOOIT meer op. Dat zou een overwinning voor de boze zijn.
Zelf zit ik in de fase van afbouwen en stoppen met medicatie en God helpt mij daar krachtig bij. Gods zegen!
Als je hoofdpijn hebt, neem je een paracetemol.
Paniekaanvallen kunnen voortkomen uit iets. Sommige mensen zien dit als zwakte. Dat is niet waar. Je kunt zoveel meegemaakt hebben, dat je lichaam in de rode lampjes schiet. HO. Te strak gespannen en dan worden normale situaties opeens gevaarlijk of angstig.
Als je de tabletjes sporadisch gebruikt als ondersteuning, is er niks aan de hand. Op den duur bouw je dan zoveel zelfvertrouwen op, dat ze niet meer nodig zijn. Het heeft niet zoveel zin om met God te gaan schermen, als het dan op dat moment niet lukt, raak je alleen maar nog meer ontmoedigd.
Dat wil niet zeggen dat je er geen gebedszaak van mag maken ! Maar het is EN + EN. Soms is dat nodig. Wie ziek zijn hebben de medicijnmeester WEL van node en soms dus ook medicijnen. Vraag of de Heere die wil zegenen. Sterkte !
Wie zijn geest overwint, is sterker dan die een stad inneemt.
Een verwijt naar Lucas als - je mag de mensen niet helpen want dat ondergraaft hun geloof in hun God-, is niet in de Schrift terug te vinden.
Ook Jezus heeft geneesheren nooit veroordeeld. Ook geeft Lucas nergens aan dat hij zich heeft "bekeerd" van zijn geneesheerschap als zou dat niet geestelijk zijn.
Ook hier kun je in allerlei sloten vallen die satan ijverig graaft.
Satan gaat rond als een briesende leeuw zoekende wie hij kan verslinden. Ook op dit terrein zal hij niet nalaten je rust in Christus en jouw geloof in Hem te verslinden.
Sta vast in Hem en bid tot Hem dat Hij al de middelen die je gebruikt mag zegenen, op een vergelijkbare wijze dat wij Zijn zegen over onze maaltijden vragen.
Daarbij maak je b.v. toch ook gebruik van je auto om van A naar B te gaan, terwijl je van Godswege via de schepping twee benen gekregen hebt om diezelfde afstand van A naar B af te leggen.
