Oud Gereformeerd familie not amused

Ds. W. van Vlastuin | Geen reacties | 24-08-2003| 00:00

Wij zijn Oud Gereformeerd geweest en overgegaan naar de Hervormde Kerk. Mijn schoonfamilie is het daar echter niet mee eens en nu zitten ze ons erg dwars. Als we in gezelschap zijn maken ze ons zwart en we worden precies in de gaten gehouden bij wat we doen. Ook onze kinderen worden daar bij betrokken. Hoe moeten we dit aanpakken en wat kunnen we hier tegen doen? Ze maken zo wel ons gezin kapot. We zijn ten einde raad en weten niet wat we doen moeten.

Beste vrienden,

Als ik de laatste zin van jullie vraag lees, komen de tranen in mijn ogen. Wat gaat er een leed en psychische druk achter deze vraag schuil. Wat is de mensenwereld toch hard, vooral in de kerk merk je dat. Immers, kerkelijke strijd gaat dieper dan enige andere strijd. Vooral omdat het diepste van de menselijke overtuiging hierbij in het geding is. Een paar overwegingen:

1. Heel moeilijk, maar wel ontzaglijk belangrijk is de vraag hoe wij innerlijk tegenover onze schoonouders staan. Bid je voor hen? Heb je hen lief? Smeek je de Heere dat de bacterie van verbittering niet toeslaat en zich vermenigvuldigt? Dan heeft de duivel zijn doel bereikt! Breng al je gevoelens voortdurend voor het aangezicht van de Heere, opdat Hij je hart reinige. Je eigen voornemens zijn veel te zwak. Hij alleen kan het boze in ons overwinnen.

2. Laat deze moeite in een positief kader worden geplaatst. Het is een gelegenheid voor de Heere om Zijn kracht in jullie en je schoonouders te bewijzen. Zie niet alleen de moeilijkheid voor jezelf, maar beproef Gods genadekracht om zelfs in deze moeite en dit kruis geduldig en zachtmoedig te zijn. Zo is dit tot eer van God.

3. Vervolgens lijkt het mij gewenst om direct en confronterend met je schoonouders te praten over de gang van zaken. Het is verstandig om dat niet in een breder publiek te doen, maar onder vier ogen. Vraag hen eerlijk waarom zij dit doen. Leg open wat zij doen.

4. Bij het voorgaande is het van belang te beseffen dat het van hen ook een verlegenheid kan zijn om zich zo te uiten. Misschien gaan er achter dit gedrag wel oprechte intenties schuil. Misschien voelen je schoonouders zich gekwetst in hun diepste overtuiging. Misschien is er bezorgdheid. Misschien zijn zij zo onder de indruk van kinderen van God die uit de hervormde kerk zijn gegaan, dat ze zich niet kunnen voorstellen dat de Heere mensen erin brengt. Probeer door te vragen. Misschien is er innerlijk veel pijn. Het is winst als je op dit niveau met elkaar kunt praten.

5. Als het voorgaande niet tot helderheid en openheid leidt, zou ik de vraag aan de orde stellen of er dan geen verschillen mogen zijn in onze gewetensovertuiging. Zouden we met alle moeite en pijn, zonder het ermee eens te zijn, toch niet van elkaar kunnen respecteren dat we in bepaalde dingen iets anders denken?

6. Je kunt er wel vanuit gaan dat er op je leven wordt gelet. Wees zorgvuldig, voorzichtig, oprecht, zonder krampachtig te worden. En dan kom ik terug bij de eerste opmerking: Ken de Heere in al je wegen. Laat deze beproeving geestelijke winst opleveren. Zodat je mag zeggen: "Wien heb ik nevens U omhoog." Dan is het je rijke ervaring dat de Heere uit het kwade het goede schept. Dat Zijn goedheid zo groot is, dat deze ook in kwade dagen tot in de hemel reikt. Wees zo de Heere bevolen!

Jullie ds. W. van Vlastuin

Dit artikel is beantwoord door

Ds. W. van Vlastuin

• Geboortedatum:
  06-03-1963
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Wezep
• Status:
  Inactief

79 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven