Welkom in de strijd

Helemaal mee eens.
Toen ik afscheid nam van de zondagsschool had ik de tekst mee gekregen.1 tim.6:12a.strijd de goede strijd des Geloofs!!
Dus dat houd dit ook in!!
Ik mag nu al 3 jaar belijdend lid wezen maar soms denk ik had ik alles maar overnieuw gedaan je hebt het idee dat je overal in vast loopt!!
Sterkte Strijders!!

Gaat u ervan uit dat alle belijdeniscatechisanten een ander leven kennen? Dat is toch niet vanzelfsprekend?

Toevallig bij de vraag van vorige week de vragen gelezen die bij de belijdenis in de Gergem gesteld worden.
Het gaat er daar echt niet alleen over dat je instemd met de leer van de kerk.
Zoals Maartje daar terecht opmerkt vereist het een persoonlijk geloof.
Natuurlijk is het geloof niet iets vanzelfsprekends maar als je net ja hebt gezegd, waarom zou de dominee er dan vanuit moeten gaan dat iemand dan geen ander leven kent?
Waar heb je anders belijdenis van gedaan dan?
Heel goed om te zeggen 'welkom in de strijd'.

Appeltaart heeft er moeite mee met deze uitdrukking.
Deze woorden komen immers weg bij het echte volk van God.
Laten we deze woorden niet te pas en te onpas gebruiken!!

appeltaart, wie bepaalt er dan wanneer het 'echt' is?
Als je net belijdenis van je geloof hebt gedaan moet de dominee er dan vanuit gaan dat je net hebt staan liegen?

En al zou het zo zijn dat er geen echt geloof is, (dan had je ook nog geen belijdenis moeten doen) dan is strijden nog niet een verkeert woord, want dan moet je strijden om in te gaan!!

Welkom in de strijd.
'Op mijn derstigste ben ik tot bekering gekomen' vertelde hij. Hij was ouderling in de gemeente waar ik de dienst mocht leiden en hij reageerde op de preek. Vroeger wilde hij niets van het geloof weten. Matroos op de groete vaart was hij geweest en hij had volop genoten van alles wat de wereld te bieden had. Totdat God in zijn leven kwam en liet zien dat hij één ding miste: een stevig fundament om op te bouwen. Een jaar later deed hij belijdenis.
'Welkom in de strijd zei iemand tegen me, maar eerlijk gezegd wist ik niet waar die man het over had. Ik was vol van de liefde van God en ik dacht dat mijn leven met Jezus niet meer stuk te krijgen was. Maar nu - tien jaar later - nu begrijp ik maar al te goed wat er bedoeld werd.
Mijn leven is er veel rijker op geworden, maar niet altijd gemakkelijker, integendeel.
De strijd is niet uitgebleven'.

uit: REFLECTOR
Voor wie zich voorbereiden op de openbare belijdenis van het geloof.

@Appeltaart,

"Appeltaart heeft er moeite mee met deze uitdrukking.
Deze woorden komen immers weg bij het echte volk van God.
Laten we deze woorden niet te pas en te onpas gebruiken!!"


1Tim 6,12:
Strijd de goede strijd des geloofs, grijp het eeuwige leven, waartoe gij geroepen zijt en de goede belijdenis afgelegd hebt voor vele getuigen.

Ef 6,12:

want wij hebben niet te worstelen tegen bloed en vlees, maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de wereldbeheersers dezer duisternis, tegen de boze geesten in de hemelse gewesten.

Luc13,2:

Hij zeide tot hen: Strijdt om in te gaan door de enge poort, want velen, zeg Ik u, zullen trachten in te gaan, doch het niet kunnen

1Tim 1,18:

Deze opdracht vertrouw ik u toe, mijn kind Timoteüs, overeenkomstig de profetieën, die vroeger aangaande u zijn uitgesproken, opdat gij, u daarnaar richtend, de goede strijd strijdt

Appeltaart, de schrift gebruikt ze zeker niet te pas en te onpas. De uitnodiging van Ds. Vreugdehil is zo vreemd nog niet, gelet op b.v. de bovenstaande teksten.

JUIST het volk van God heeft deze bemoediging zo nodig.

Sinds wanneer doe je in de Ger Gem belijdenis van geloof? van een geloof wat getuigen mag van hartelijke liefde tot de Heere en Zijn dienst?
Ik heb nog altijd gedacht (maar ik mag me vergissen) dat het meer een antwoord geven is op het toestemmen van de alhier geleerde waarheid.
Word het persoonlijke geloof vooraf onderzocht, of worden er meer algemene vragen gesteld bij de ontmoeting met de kerkenraad?
Meer in de wens vorm?
Sturen de kerkenraden jongelui terug, die blijk geven van een verstandelijk bevatten van de waarheid maar niet een persoonlijke beleving hebben van hetgeen dat ze geleerd hebben?....wie licht dit even toe voor me?

1. Verklaart gij dat de leer van onze kerk (welke gij geleerd, gehoord en beleden hebt) houdt voor de ware en zaligmakende leer, overeenkomende met de Heilige Schriften?
2. Belooft gij dat gij door de genade Gods, in de belijdenis van deze zaligmakende leer standvastig zult blijven, en in haar zult LEVEN en STERVEN?
3. Belooft gij dat gij overeenkomstig deze heilige leer uw leven altijd godvruchtig, eerbaar en onberispelijk zult inrichten, en dat gij uw belijdenis met goede werken zult versieren?
4. Belooft gij, dat gij u aan de vermaning, terechtwijzing en kerkelijke tucht wilt onderwerpen en onderworpen zult zijn, indien (wat God verhoede) het mocht gebeuren, dat gij u in leer en leven kwaamt te misgaan?

Je belijd dus (o.a.) dat je gelooft dat het de zaligmakende leer is overeenkomstig de Bijbel en dat je daarin zal leven en sterven.
Lijkt me dat je daar persoonlijk geloof voor nodig hebt!!

Punt 1 wordt beter geformuleerd als volgt:

Verklaart gij dat dat de ware en zaligmakende leer, overeenkomende met de met de Heilige Schriften en welke gij geleerd, gehoord en beleden hebt, voor de volle waarheid houdt?

Ten diepste gaat het niet om 'geloven dat' maar 'geloven in'.

Juist!
Geen religie, maar relatie.

Dus als ik het goed begrijp kun je, wanneer je niet persoonlijk beleefd hebt dat God voor je zonden gestorven is, geen belijdenis doen?
Hoe zit het dan met de uitverkiezing? stel dat je niet uitverkoren bent, dan kun je dus nooit belijdenis?