(Schoon)ouders praten niet

D. van Genderen | 1 reactie | 05-07-2010| 10:30

Wij zitten met een moeilijke vraag. Onze (schoon)ouders praten niet of nauwelijks tegen ons. In het verleden is mijn man een keer heel erg boos geworden, echt heel onredelijk, maar dat is uitgepraat. Hij heeft er oprecht spijt van en heeft met z`n ouders gepraat en om vergeving gevraagd. Dat is toen goed gekomen. Toch is het daarna niet meer zoals vroeger geworden. Dat kan ik ook wel een beetje begriipen. Toch zou ik graag willen dat het weer beter gaat tussen ons. Ik heb een paar weken geleden eens gebeld en op de man af gevraagd of er iets was en of het eventueel met het voorval van destijds te maken had. Maar er was niets, volgens hen. De laatste weken moesten wij ook van anderen horen dat een oom ernstig ziek is en een broer een ongeluk heeft gehad. Wat moet ik hier toch mee? Het doet pijn om te voelen dat we worden genegeerd. Moet ik gewoon bellen, of langsgaan om te vragen hoe het met ze gaat? Of net doen of we niets weten? We hebben de zieken al wel bezocht, maar onze ouders nog niet gesproken.

Beste vragensteller,
 
Dit een lastige situatie waar jullie in zitten. Hoewel de houding van jullie (schoon)ouders wel te verklaren is door alles wat er is gebeurd, lost dat het probleem niet op. Het is goed dat je man om vergeving heeft gevraagd. Dat is ook de bijbelse weg, om de minste te willen zijn, schuld te belijden en vergeving te vragen.

Ik begrijp heel goed dat jullie graag willen dat het weer wordt als voorheen. Ik vind dat een heel goede houding. Leg je niet (te snel) neer bij de huidige situatie. Uit je schrijven kan ik niet opmaken hoe lang het geleden is dat je man om vergeving heeft gevraagd. Zeker bij die 'oudere' generatie kan het goed zijn dat één en ander uitgepraat is, schuld is beleden en vergeving is geschonken, maar dat het zomaar niet vergeten wordt wat er is gebeurd. Dat kan mensen erg remmen in hun houding. En zeker, als je van anderen moet horen dat een oom ernstig ziek is en een broer een ongeluk heeft gehad, dan geeft dat geen prettig gevoel. Waren je (schoon)ouders de enigen die het aan jullie door konden geven, of is de relatie met anderen in de familie misschien ook minder goed? Dat zou kunnen.
 
Wat ik mis in de vraag, is dat jullie deze situatie in gebed bij de Heere brengen. Dat is het belangrijkste. Als er conflicten in ons leven zijn met andere mensen, dan gaat dat altijd ook ten koste van onze geestelijke relatie met de Heere. Het zijn onze zonden die scheiding maken tussen de Heere en onze ziel. Vraag Hem om wijsheid in wat je wel of niet moet doen, vraag Hem of Hij de onderlinge verhoudingen wil herstellen. En misschien laat Hij jullie wel zien dat je de minste moet zijn, en dat je ook naar anderen toe dingen in orde moet maken.
 
Probeer weer echt met elkaar in gesprek te komen. Het kan zijn dat je daar erg tegenop ziet. Je zou eventueel het voorstel kunnen doen om een onafhankelijk wijs iemand, bijvoorbeeld een mediator, bij zo'n ontmoeting uit te nodigen. Al veel familierelaties zijn op zo'n manier weer hersteld.
 
Van harte wens ik jullie Gods zegen toe en de moed om stappen richting herstel te zetten.

Dirk van Genderen

Dit artikel is beantwoord door

D. van Genderen

• Geboortedatum:
  26-08-1959
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Goudriaan
• Status:
  Inactief

22 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven