Weinig berouw over de zonde
Ds. A. Simons | 15 reacties | 26-06-2010| 16:20
Vraag
Antwoord
In de eerste plaats wil ik je zeggen dat ik het heel lastig vind om je vragen te beantwoorden, verwacht van mij niet dat ik je hart doorgrond. Toch ga ik met Gods hulp proberen je wat dingen aan te reiken vanuit het Woord.
Hoe het ook geestelijk met je gesteld is; duidelijk is het dat je op een wettische wijze bezig bent om jezelf te ontleden. Je snijdt van alle kanten in je eigen leven met de bedoeling om het oprechte over te houden. Je snijdt zo diep in bepaalde kenmerken om te weten of ze wel echt zijn. Laat ik je dit zeggen; de weg die je bewandelt is een weg die eindigt in: gewogen, gewogen en te licht bevonden. Alle kenmerken worden door jou doorzocht en door jou gewogen. Wie ben jij eigenlijk? Ben jij in staat om je berouw te wegen? Je zondekennis te toetsen? Je tranen te proeven?
In de tweede plaats zou ik je willen vragen: wie heeft jou betoverd? Is de Heere Jezus dan vergeefs je voor de ogen geschilderd? (Gal. 3:2). Vertel me eens, toen je voor het eerst Zijn liefde en Zijn gunst mocht zien, hoe ben je toen tot de zekerheid gekomen dat het ook voor jou was? Door jezelf te doorzoeken? Door je kenmerken te wegen? ‘k Geloof er niets van. Je kwam tot die overgave door de verkondiging van het Woord. Het was de Heilige Geest die je oren doorboorde en je mee nam in het Woord. Je mocht buigen voor dat Woord. Voor het vlees geworden Woord: Jezus Christus. Hoe dan? Beladen met kenmerken? Beladen met oprechtheid? Welnee, als een goddeloze, als een zondaar. Wat tobt je dan? Wat zoek je dan nog? Wie heeft je betoverd?
Mijn zoon, mijn dochter, ik neem je mee naar het kruis. Nee, niet in jezelf, niet in je vrome vlees ligt het heil en de zekerheid. Nee, mijn vriend, mijn vriendin, je moet buiten jezelf zijn. In Hem die buiten de legerplaats gekruisigd is (Hebr. 13:13). Kom met al je ongeschiktheden. Kom zonder enig kenmerk. Je mag komen als een huichelaar. Waarom weeg je geld uit voor hetgeen niet verzadigen kan? (Jes. 55:2). Het klinkt misschien vreemd, maar je moet opnieuw bekeerd worden. Terug naar de Eerste Liefde en doe je eerste werken (Openb. 2). Met lege handen. Met een afgekeurd leven. Zo ben je welkom bij het kruis. Zo druppelt het bloed in je onoprecht hart. Zo maakt het bloed je vrij van dood en verderf. Zo word je in je geweten rechtvaardig voor God. Zonder de werken der wet (Rom. 3:21). Zonder enig werk (Rom. 4:5). Hier moet niet meer, hier hoeft niets meer. Hier heb ik niets meer (Gal. 2:19). Hier begint het leven, het eeuwig leven. Want dit is het eeuwige leven, Hem kennen (Joh. 17:3). Daar sta je dan: niets in jezelf, maar alles in Hem. Hier breken de banden van de wet. Hier eist de wet niets meer. Hier ben ik dood voor de wet. Hier vervult Hij alles en in alles voor de wet. Hij is mijn wet. Hij schenkt alles, voor mij, in mij ten eeuwige leven.
Je vraag is hoe wordt ik een oprecht christen? Alleen door een eenvoudig geloof in Hem. Alleen dan ben je oprecht voor God. Geloof je dat mijn vriend of vriendin? Hier wordt het fundament gelegd. Een vast fundament ten eeuwige leven. Ik zie er naar uit de je banden breken. Dat je in die vrijheid mag staan die er is in Christus Jezus onze Heere (Gal. 5:1). Van harte Gods zegen.
Vriendelijke groet,
Ds. A. Simons, Vinkeveen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. Simons
- Geboortedatum:07-05-1958
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Valburg-Homoet
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wie leert jou nou om met de eenvoudige en vol van genade zijnde gaven van God zo om te gaan? Is dat het gevolg van een prediking die je weghoudt om in alle eenvoud tot God te gaan, je zonden te belijden en vandaaruit in de vrijheid van Christus gekomen door de Geest verder geleid te worden? Realiseer je je wel dat je een uitnemend gevangene bent van Satan en zijn trawanten wanneer je zo vastzit in redenaties en niet meer eenvoudig uit het geloof in de opgestane Heere kan geloven?
Ik sluit mij volledig aan bij hetgeen Ds Simons over jou zegt: tobbert!!!
Vang aan God de Heere te prijzen en te danken voor al het goede in je leven, Hem de eer te geven en ga vervolgens vrijmoedig naar de troon van de genade opdat je werkelijke hulp zult ontvangen. En..... gooi die zware rugzak met al deze vragen (als ze dat al zijn) maar in de kliko als je op weg gaat naar die troon van genade waar Hij op jou wacht, nadat Hij in je hart gewerkt heeft te komen. Werp al uw bekommernis op Hem is een gouden oplossing in dit soort situaties.
De Geest zal je dan leren wat de werkelijk vragen in je leven moeten zijn om Hem nog meer als een discipel te volgen.
Je reactie kan ik me erg goed voorstellen. Ik herken het ook wel en ook ik heb erg veel aan de vraag en het antwoord.
Over het geraakt worden door een preek: Ik hoop dat je beseft dat God je aanraakt door het Woord en dat dit niet uit jezelf komt! Van nature willen wij Gods boodschap niet horen. Als dit wel gebeurt en we er ook door worden geraakt, dan is dat echt Gods werk!
Wat de vraagsteller zegt: Wanneer is het genoeg?
Het is nooit genoeg!
Wat Jezus voor jou en mij deed dat is genoeg!
Geef je over aan Hem.
Want zo is het ! ALLES wat goed is, moet worden bestreden. Zoek het niet in jezelf, want je vindt niks, als alleen een trachten naar.... maar het gaat niet lukken. Bij de eerste aanval, verlies je het, zakt het huis in het zand weg.
Maar we moeten ons huis op de rots bouwen.
Met open handen zitten, de HEERE zal ze vullen. Als we erom vragen.
Hoe is het toch mogelijk dat je van bepaalde prediking zo op jezelf terug wordt geworpen?! Ik herken het echt, maar tegelijkertijd klinkt het zo onbijbels.
Hoe kan het dat zoveel kerken dit zo belangrijk achten, en preken, terwijl er dan voorbij wordt gegaan aan het hele 'genadeidee'? :S
Ook hierin zijn de duivelse machten actief om via een zogenoemde rechtzinnig prediking het Goddelijk heil in Christus middels genade deelachtig te worden, dit laatste dan
te torpederen en je te ontmoedigen.
1 Tim 6,12
Strijd de goede strijd des geloofs, grijp het eeuwige leven, waartoe gij geroepen zijt en de goede belijdenis afgelegd hebt voor vele getuigen.
1Joh 2,25:
En dit is de belofte, die Hij zelf ons beloofd heeft: het eeuwige leven.
Maar wat ik altijd lastig vind, is dat er blijkbaar wel mensen zijn die het wel zo beleven als hierboven beschreven. Die gebukt gaan onder groot zondebesef, en zondag aan zondag met stellige overtuiging onder zulke prediking zitten.
Hoe zit dat? Ik merk namelijk dat dat wel eens voor twijfeling zorgt.
Levi en Zacheüs bijv. daar lees je niets van dat ze gehuild hebben vanwege het besef van hun zonden.
Toch kon je merken dat Zacheüs zijn zonde wel besefte want hij zei direct dat hij alles terug zou geven wat hij door bedrog ontvreemd had.
Paulus en de stokbewaarder hadden weer veel grotere verschrikkingen.
Niemand die tot Jezus komt is het WAARD maar iedereen is uit genade welkom.
Of je nu veel of weinig zondebesef/gehuild hebt, dat maakt je niets of meer of minder welkom bij Hem.
Het is wat ds. Simons zegt, je moet niet in jezelf zoeken maar zien op Hem.
Als je in jezelf gaat zoeken is het logisch dat er twijfel komt maar Hij is de vaste grond, in Hem is alles vast.
Wat zou je nou in jezelf kunnen vinden waardoor je eventueel meer welkom bent?
Je kan met goede werken geen streepje voor krijgen maar ook niet met berouw en tranen.
Het is een list van de duivel door de één zoveel van zijn zonden te laten zien dat hij denkt dat hij teveel heeft gezondigd en een ander laat hij weer denken dat hij te weinig van zijn zonden kent zodat hij dan juist daardoor weer niet welkom zou zijn.
Alles wat je bij Jezus vandaan houd komt niet van Hem want Hij wil juist dat je komt en roept elke keer weer.
Dan mag je gaan rusten op het Borgwerk van Christus en dat geeft rust. Wees er van overtuigd daat waar de Heere Zijn kerk bouwt, de satan er een kapel naast zet. Hij zaait bij tijden twijfel en onverschilligheid in je hart. Maar dan weer naar het kruis, dat is echt de enige Weg, daar heeft het vuur gewoedt, daar op die zwartgeblakerde grond mag je staan, want daar kan het vuur je nooit meer raken. Het zit zo in ons om klein van de Heere te denken, terwijl Hij zo groot is, dat hemel en aarde Hem niet kunnen bevatten en tegelijk wil Die grote God ook in een klein mensenhart wonen.
Hem nu, die blijkens de kracht, welke in ons werkt, bij machte is oneindig veel meer te doen dan wij bidden of beseffen.
Ook al zou mijn zondebesef te wensen overlaten, Hij werkt een kracht ter bekering / iedere dag weer/ en ter heiliging die verder reikt dan de uiteinden van het heelal.
Laten we Hem nu eens op Zijn woord geloven en niet de mens die met Zijn Woord komt op een eigen wijze.
Er was een vrouw die de ds heel vaak bij haar liet komen om te praten. Elke keer vertelde zij over haar staat (vreselijk woord). Zij was zondig blah blah blah zij wilde wel maar dat lukte niet. Elke keer moest de ds het verhaal aanhoren en op een gegeven moment zei hij tegen haar "inderdaad, u bent een vreselijk mens, het leven niet waardig". De ds werd de deur gewezen en was niet meer welkom.
Blijf niet hangen in een soort vroomheid van zondebesef.
Inderdaad, je kunt ook op een zéér ongezonde wijze naar aandacht zoeken.
