Vierde keizersnede
drs. A. Meijer | 13 reacties | 17-06-2010| 17:00
Vraag
Graag zou ik uw mening willen weten (ook vanuit Bijbels oogpunt) over het volgende. Ik ben 32 jaar en moeder van 4 kinderen (8, 6, 4 en 1 jaar). Over acht weken wordt, als alles goed mag gaan, ons vijfde kind geboren. Dit zal de vierde keizersnede worden. De eerste is met een keizersnede geboren, i.v.m. te weinig ontsluiting. De tweede is geboren met behulp van een vacuümpomp. Dat was vreselijk. Ik werd met 39 weken ingeleid, maar het duurde drie dagen voordat ze een infuus aansloten om de weeën door te laten zetten. Het kon niet, voelde ik, maar het moest. Met deze ervaring in gedachten is de derde via een keizersnede geboren, ook vanwege een stuitligging. Het kindje daalde niet in. De vierde is ook via een keizersnede geboren. Ik heb veel bloed verloren, heb een bloedtransfusie gehad en de operatie was zwaar. Over acht weken zal ik opnieuw moeten bevallen met een keizersnede. In de afgelopen periode heb ik regelmatig met mijn gynaecoloog gesproken. Hij begon over het gebruik van voorbehoedsmiddelen. Vanuit mijn geloofsovertuiging en mijn geweten heb ik tot nu toe besloten om geen voorbehoedsmiddelen te gebruiken. Ik ben bang dat ik niet voldoende vertrouwen heb in God. Na mijn laatste bevalling kwam het weer ter sprake toen ik moest komen voor een onderzoek tegen baarmoederhalskanker. Volgens de gyneacoloog is het echt beter als ik, zolang mijn jongste zoon nog geen jaar is, iets gebruik om het tegen te gaan. Op dat moment (na veel strijd) besloot ik om iets tijdelijk te gaan gebruiken. Tijdens dit consult ging hij voor de zekerheid checken of niet 'toevallig' zwanger was. En ja hoor, hij kon het zien aan het slijmvlies. Ik was totaal overrompeld en had het eerlijk gezegd niet verwacht. Het is voor mij heel moeilijk na te gaan wanneer ik vruchtbaar ben. Na een paar weken was ik aan het idee gewend en natuurlijk is het kindje welkom. Lichamelijk gaat het nog goed, maar het is wel zwaar. Zeker met een jong gezin. Ik heb in de achterliggende periode hulp gezocht en gesprekken gehad met een psycholoog. Maar nu komt de vraag weer: ga ik wat gebruiken om een zwangerschap tegen te gaan?! We hopen dat het dit keer ook goed mag gaan, al zie ik er wel heel erg tegenop gezien de risico's die je loopt met een vierde keizersnede. Medisch gezien weet ik dat het niet goed is om daarna weer zwanger te raken. Als ik eerlijk naar mezelf kijk (ook op psychisch vlak) denk ik ook dat ik het niet trek en lichamelijk geldt hetzelfde. Mag ik in deze mijn eigen verantwoordelijkheid 'nemen'? Uiteraard in de weg van het gebed. Maar mág ik die keuze zelf maken? Het zou mij en mijn lichaam veel rust geven als ik het wel doe. En ik heb me ook voorgenomen om zeker het eerste jaar de pil te gaan slikken. Medisch gezien is dit toch noodzakelijk? Het voelt dubbel, omdat een ander wel een medicijn zal slikken als er lichamelijk iets niet goed is, maar omdat het bij mij om nieuw leven gaat, lijkt het zo anders. Maar het gaat om de wond zelf en de risico's die ik ga lopen. De mensen om mij heen denken verdeeld. Ik mag tot nu toe zeggen en weten: "Tot hiertoe heeft de Heere geholpen". De zwangerschap van nu verloopt goed, terwijl de vorige zwangerschap heel zwaar was en er een ziekenhuisopname noodzakelijk was. Dan mag ik hierin toch echt Gods hand zien. Maar begrijpt u mijn dilemma wat betreft de voorbehoedsmiddelen? Wat is uw mening hierover? Juist ook naar de toekomst toe? Het zou fijn zijn als ik ook van een christelijk iemand hoor wat zijn visie is. Mijn gynaecoloog vroeg of ik gesteriliseerd wilde worden. Maar dat klinkt zo definitief. Daarom heb ik daar nog steeds afwijzend op gereageerd. Ik wacht uw reactie af!
Antwoord
Beste vragenstelster,
Allereerst gefeliciteerd met de blijde verwachting. Want dat blijft ondanks alle zorgen toch zo?! De psalmist zegt: "Ziet, de kinderen zijn een erfdeel des Heeren; des buiks vrucht is een beloning." Kinderen ontvangen is een zegen, al is de ervaring soms anders!
Ik zal proberen vanuit medisch(-ethisch) perspectief een antwoord op jouw vragen te geven. Je schrijft dat je uit geloofsovertuiging en naar geweten geen voorbehoedsmiddelen wilde gebruiken. Is dat een algemeen standpunt of gold dat alleen voor jouw situatie op dat moment? Kortom: is jouw situatie veranderd of is jouw geloofsovertuiging/geweten veranderd? Het is namelijk belangrijk om niet tegen je geweten en je geloofsovertuiging in te gaan. Even verder lees ik dat je jezelf voorgenomen hebt zeker het eerste jaar de pil te slikken. Maar, is dat voor jou al zeker? Je stelt namelijk even daarvoor nog de vraag: "ga ik wat gebruiken om zwangerschap tegen te gaan?" Kortom: ik merk bij jou nog duidelijk een zoektocht naar vrede in jouw keuze. Die vrede zal je allereerst in gebed (zoals jezelf al zegt) maar ook na overweging van argumenten moeten vinden.
Men doet tegenwoordig in de christelijke gezindte wel erg makkelijk aan planning in de gezinsvorming. Daarbij grijpt men ook wel erg snel naar anticonceptiemiddelen. Ik denk dat dit geen goede ontwikkeling is. Toch zijn er situaties waarin het mijns inziens wel verantwoord is dit te doen. Bedreiging van de gezondheid van de moeder, hetzij psychisch of lichamelijk, is zo'n situatie. In jouw vraag komen deze situaties naar voren. Hierin moet je dus een keuze maken en je verantwoording nemen als vrouw en man (betrek hierbij ook wat Petrus in 1 Petrus 3:7 schrijft).
Er zijn verschillende methoden van anticonceptie. Hiervan zijn periodieke onthouding, onderbreking van de gemeenschap voor het klaarkomen en zaaddodende middelen onbetrouwbaar. Gezien de mogelijke abortieve werking ben ik geen voorstander van het spiraal. Dan resteren de pil, het condoom, het pessarium of de sterilisatie (van man of vrouw). De pil en de sterilisatie zijn het meest betrouwbaar (kans op zwangerschap rond de 0.1 procent per jaar). Sterilisatie van de man is een betrekkelijk eenvoudige ingreep. Het condoom en het pessarium geven de minste kans op bijwerkingen. Het is goed je te verdiepen in welke methode het best bij jou en je man past.
Veel sterkte en vriendelijke groet,
A. Meijer
Dit artikel is beantwoord door
drs. A. Meijer
- Geboortedatum:14-12-1978
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Ouderkerk aan de Amstel
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
@ vraagstelster: sterkte met de bevalling, misschien beval je nu op de natuurlijke manier! Een gezonde baby toegewenst, en veel geluk met je gezin!
Hou je er rekening mee dat je de gewone pil niet kan slikken als je borstvoeding gaat geven?!
Sterkte in de beslissing, het is heel persoonlijk hoe die uitvalt...
Misschien is het goed om het eens om te draaien.
Mag je in jouw geval zonder voorbehoedsmiddelen verdergaan?
Het is ook een Bijbelse plicht goed voor jezef te zorgen.
En om je andere kinderen goed te kunnen verzorgen moet je zelf ook sterk zijn.
Ds. R.v.Kooten heeft een boek geschreven over het 7e gebod waarin zulke dingen uitgebreid aan de orde komen. (ook alle gewetens bezwaren)
Zou ik zeker gaan lezen als ik jou was, sterkte hoor!
Een heel herkenbare situatie in bepaalde opzichten. drs. Meijer geeft hier een fijn antwoord op. Ik hoop dat het je helpt.
Bedenk bij welke keuze je ook maakt, dat je, niet aan mensen, maar aan de Heere verantwoording schuldig bent. Hij weet op het volmaaktst waarom je die keuze uiteindelijk hebt gedaan. Een goede bevalling in Gods nabijheid toegewenst. God kan dingen soms zo mee laten vallen.
Maar lieve vraagstelster, doe het biddend ! Dan hoop ik dat God er licht over geeft.
en famille!
Maar ondertussen zit de vragenstelster met een dilemma.
Wat is wijsheid en eigenlijk als je redeneert weet je wat wijs is.
De gynaecoloog heeft als voorstel een sterilisatie. Heb je doorgevraagd waarom?
Je kunt natuurlijk ook zelf al antwoorden bedenken:
Elke volgende bevalling zal gecompliceerde worden ,misschien nog meer bloedverlies,en je kunt niet eindeloos in een baarmoeder blijven snijden,herstellen duurt steeds langer en er wacht een jong gezin.....
Overleg het nog eens met je gynaecoloog samen met je echtgenoot.
Neem alle aspecten mee ,van zowel het psychische als het lichamlijke.
En tel je zegeningen!
Ik wens je wijsheid en sterkte.
Ik interpreteerde de aanhalingstekens,maar hjrl heeft al gereageerd.
Gelukkig is de praktijk in Nederland duidelijker en moet je een sterilisatie als je die wenst en je onder behandeling staat van een gynaecoloog deze ruim van te voren aangeven. Zo van veronderstel dat ik per sectio(keizersnee) moet bevallen wil ik graag ook etc.
@hjrl
Dat vanuit rk oogpunt snap ik nog ,maar waar de laatste zinnen opslaan i.v.m een sterilisatie ?
ik schreef: " De rkk verbind redding aan heiliging. Rechtvaardiging aan het in staat van genade blijven!" Graag leg ik het uit. De RKK leert dat door de doop mensen in 'staat van heiligende genade' komen. Door te zondigen verzondigen ze het heil en moeten ze zich bekeren. Er is dus in de rkk een andere wijze van rechtvaardiging aan de orde. Mensen zich laten steriliseren (sterlisatie vd vrouw of vasectomie van de man) overtreden in de ogen van de RKK en volgende de catechismus een verbod. Het zou een doodzonde zijn. Ik ben rk, maar kan met die visie niet overweg. Toch heb ik niet zoals zoveel medekatholieken er lak aan. Ik kan niet én te Communie (rk avondmaal) en met een gerust hart voorbehoedmiddelen gebruiken of me laten sterilseren. maar bij anderen, zoals mijn schoonzus sta ik er geheel achter. Ik sta dus schaakmat.
Ik heb rk familie leden en vrienden maar herken deze strijd niet.
Ik begrijp wat je hebt geschreven dat is duidelijk,maar wat ik niet kan vatten bij een ander keur je goed wat jezelf niet wilt.
Je zou bijv zelf geen kinderen meer willen, maar vindt het voor de ander zo doorslaggevend, dat je het dan wel goed kunt keuren. Snap je ?
Dus ik snap hjrl heel goed ! De omstandigheden van zijn schoonzuster zijn zo anders dan voor hem, dat hij voor zichzelf geen vrijmoedigheid kan vinden om het te laten doen.
De r.k. pastores kunnen makkelijk praten ! Zij zijn niet gehuwd. Kennen (als het goed is) niet het intieme leven, met de daaraan verbonden consequenties.
