Op mezelf gericht
drs. E.J. (Els) van Dijk | 1 reactie | 17-06-2010| 15:00
Vraag
Aan mevr. Els van Dijk. Vaak neem ik me voor om veel aardiger tegen anderen te doen, meer interesse te tonen, me minder aan mijn naasten te ergeren, minder van hen te verwachten en meer complimenten te geven, hen echt lief te hebben zoals God dat wil. Vaak ben ik zo vol van mijn eigen ervaringen en belevingen of zorgen. Ik praat daardoor zo snel over mezelf. Het lukt me niet om te bereiken wat ik wil naar de ander toe. Hoe kan ik dit toch veranderen? Ook heb ik snel een grote bezorgdheid ergens om en zie het dan als een groot onoplosbaar probleem. Hierdoor ben ik nog sterker op mezelf gericht. Hoe kan ik in dit alles verandering aanbrengen? Uw antwoorden vind ik erg leerzaam en ik hoop dat u weer zo'n duidelijk omschreven antwoord mag geven. Alvast bedankt!
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Beste...,
In jouw geval kan het uitmaken in welke leeftijdsfase je zit. Als je een adolescent bent (ergens tussen de 16 en begin 20 jaar) kan het een kenmerk zijn van de leeftijdfase zelf. In de levens van adolescenten gebeurt veel, zij moeten allerlei keuzes maken (terwijl zij daar nog niet altijd aan toe zijn) en steeds meer verantwoordelijkheid dragen voor hun eigen leven. Zij kunnen niet meer de afhankelijke persoon zijn die zij eerst konden zijn toen nog voor hen gezorgd werd. Daardoor zijn veel adolescenten erg met zichzelf bezig. Dan kan het gebeuren dat je je voorneemt om over een bepaald probleem met een vriendin te praten. Maar als je de eerste paar zinnen hebt uitgesproken, zegt de viendin: “oh ja, dat heb ik ook”, en vervolgens gaat zij de hele tijd over zichzelf spreken. Dat kan dus ook. In de meeste gevallen groeien adolescenten op een natuurlijke manier over deze ik-gerichtheid heen.
Mensen zijn aan elkaar gegeven, zodat de ander beter tot zijn recht komt. Dat is volgens mij het uitgangspunt dat ik in de Bijbel lees. Ouders moeten zich zo opstellen dat hun kinderen zich goed kunnen ontplooien en de mensen worden zoals God hen bedoeld heeft. En dat geldt voor alle menselijke relaties. Als je je daarvan bewust bent kijk je ook anders naar mensen. Dan zijn het geen potentiële vijanden of concurrenten, maar mensen aan wie je iets kunt toevoegen. Dan denk je niet in termen als: “ik heb je nodig”, maar veel meer: “wat kan ik voor je betekenen?” Wat zou de wereld er anders uitzien als iedereen dit uitgangspunt zou hanteren!
Je kunt jezelf helpen deze manier van denken en doen eigen te maken door aan het begin van de dag eens te bekijken wat je kunt verwachten aan ontmoetingen, gesprekken en afspraken en vervolgens van tevoren bedenken (en opschrijven!) wat je voor die personen graag wilt betekenen. 's Avonds kijk je dan even terug of het ook gelukt is wat je je had voorgenomen. Op die manier maak je het voor jezelf heel bewust en concreet om niet zozeer op jezelf maar op de ander gericht te zijn.
Je geeft aan dat je graag wil liefhebben zoals God dat wil. Dat is prachtig natuurlijk. Je kunt daarin heel veel leren van de Heere Jezus en hoe Hij deed en was in Zijn mens-zijn. Hij kende net als wij allerlei menselijke gevoelens zoals verdriet, boosheid en blijdschap. Maar weet je wat daarbij opvalt? Hij toonde die gevoelens niet als het om Hemzelf ging, als Hij bijvoorbeeld gekwetst werd, of tekort gedaan. Nee, Hij liet ze zien als de voortgang van het Koninkrijk in het geding was! Als wij graag Koninkrijkskinderen willen zijn, als het ons dáár om te doen is in het leven, dan verschuift de focus van onszelf naar het verlangen om licht en zout te zijn in deze wereld. Oftewel, je handelen wordt bepaald door waar je hart naar uitgaat. Als je er steeds meer naar verlangt om het Koninkrijk van God zichtbaar te maken, zullen mensen de kenmerken daarvan zien bij je.
Het is dan ook goed om voor jezelf elke keer bewust te maken wat je verlangen is. Waar zie je naar uit? Wat zou je graag gerealiseerd zien? Het diepste verlangen van mensen brengt ons in beweging. Ik vind dat prachtig verwoord in een gedichtje dat ik hier even weergeef:
Wanneer je een schip wilt gaan bouwen
breng dan geen mensen bijeen
om timmerhout te sjouwen
of te tekenen alleen.
Voorkom dat ze taken ontvangen
deel evenmin plannen mee.
Maar leer eerst mensen verlangen
naar de eindeloze zee.
Mooi hè? 'k Hoop dat jij meer en meer gekenmerkt zult worden als een verlangend mens die graag wil uitstralen wie de Heere Jezus is.
Drs. Els J. van Dijk
Dit artikel is beantwoord door
drs. E.J. (Els) van Dijk
- Geboortedatum:28-01-1956
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Voormalig directeur Evangelische Hogeschool. Nu begeleiding en advies.
Bekijk ook: