Missen van dominee

Een eerlijk antwoord!!

Ik vind deze reactie niet eens zo vreemd en denk zelfs dat het vanzelf weer zal overgaan. Natuurlijk gaat het in eerste instantie om het Woord, niet om de predikant zelf, maar je gaat wel samen een stukje levensweg en dat schept een band tussen mensen. Het doet me denken aan een stukje wat ik ooit heb gelezen, ik vind het wel toepasselijk:


“Het leven is als een treinreis"
Mensen stappen in en mensen stappen uit. Er zijn haltes met een gelukkig weerzien, en haltes met een droevig afscheid.
Als we geboren worden stappen we op de trein, en ontmoeten onze ouders, en denken dat ze de hele reis bij ons zullen blijven. De realiteit is echter anders. Ze stappen af op een station en laten ons achter in de trein, zonder hun gezelschap, liefde en genegenheid.
Maar er stappen andere mensen op. Mensen die voor ons heel belangrijk zullen zijn tijdens de verdere reis. Het zijn onze broers en zussen, onze vrienden en al die andere mooie mensen die van ons houden.
Voor sommigen is de reis een leuke uitstap.
Voor anderen is het een droevige reis met zware bagage.
Nog anderen staan steeds klaar om te helpen.
Sommigen laten een grote heimwee achter.….

Anderen stappen in en onmiddelijk weer uit en geven ons enkel de tijd om hen vluchtig te kruisen.
Soms zijn we verrast dat bepaalde medereizigers waarvan we houden in een ander rijtuig gaan zitten en ons alleen laten reizen.
Natuurlijk houdt niemand ons tegen om hen in het ander rijtuig te gaan opzoeken.

Soms kunnen we echter niet naast hen gaan zitten, want die plaats is al ingenomen.
Dat is niet erg, zo is de reis nu eenmaal: vol dromen en verrassingen, vol ontmoeten en afscheid nemen, meevallers en ontgoochelingen....

Maar er is geen terugreis!
Laat ons de reis zo aangenaam mogelijk maken.
Laten we proberen onze reisgenoten te begrijpen, en laten we zoeken naar de mooiste kanten van elk van hen.

Weet dat er op elk moment van de reis een van onze reisgezellen ons begrip nodig kan hebben.
Ook wij kunnen op een bepaald moment nood hebben aan iemand die ons begrijpt.

Het grote mysterie van de reis is dat we niet weten wanneer we zullen moeten uitstappen.
We weten ook niet wanneer onze reisgezellen zullen uitstappen. Zelfs niet van degene die naast ons zit.

Ikzelf, ik denk dat ik heel droevig zal zijn als ik moet uitstappen. Ik ben er zelfs zeker van.
Het afscheid van alle mensen die ik ontmoet heb in de trein, hen achter laten zal pijnlijk zijn.

Maar ik ben er zeker van dat ik ooit zal aankomen op het Centraal Station, en dat ik hen daar zal terugzien, met veel meer bagage dan waarmee ze vertrokken zijn.

Ik zal gelukkig zijn dat ik hen meer bagage bezorgd heb.
Laat ons allemaal er een mooie reis van maken!

Mooi stukje Annet!

Voor de vraagsteller op reis nog een gedicht:

Overgave
Welk een volheid van genade
is er bij de Heere God.
Hij slaat ons in liefde gade
en bestuurt geheel ons lot.
Laten we gedurig op Hem bouwen,
wetend dat Hij alles leidt.
Ons aan Hem toevertrouwen,
op onze reis naar de eeuwigheid.
Wetend dat ook in moeilijke tijden
Hij onze Maker is, onze Man.
Dat, al moeten wij vaak lijden,
Hij alleen ons helpen kan.
Ja, Hij leidt ons door dit leven,
ook wanneer ons oog niet ziet.
Jezus zal ons nooit begeven.
Hij verlaat Zijn kinderen niet.
NN

Sterkte gewenst. Verwacht het nooit van een mens.
Wees dankbaar voor die dominee als behorend bij de wolk der getuigen uit Hebreeën11. Maar zie alleen op de Heere Jezus! Hebreeën 12:1,2

Het lijkt een beetje op datgene wat Paulus aangeeft in 1 Korinthe:
Want wanneer de een zegt: Ik ben van Paulus; en de ander: Ik van Apollos; zijt gij dan niet (onveranderde) mensen? 5 Wat is dan Apollos? Of wat is Paulus? Dienaren, door wie gij tot geloof gekomen zijt, en wel zoals de Here dit aan een ieder geschonken heeft. 6 Ik heb geplant, Apollos heeft begoten, maar God gaf de wasdom. 7 Daarom, noch wie plant, noch wie begiet, betekent iets, maar God, die de wasdom geeft. 8 Wie plant en wie begiet, staan gelijk; alleen zal elk zijn eigen loon krijgen naar zijn eigen werk. 9 Want Gods medearbeiders zijn wij; Gods akker, Gods bouwwerk zijt gij.

Je hebt mensen die reizen een dominee achterna. Wij hadden vroeger zelfs een gezin in onze kerk die elders woonde, een caravan hadden geplaatst en het weekeinde over bleven om bij ons te kerken. Was de ds doordeweeks ergens, waren zij er ook ! Sorry, ik vind het een beetje ongezond worden dan. Ook bij de oud ger gem waren predikanten die volle zalen trokken, midden in de week weliswaar. Lieten ze die week erop een ander komen, zat er een handjevol.

Natuurlijk kun je het wel eens jammer vinden als je dominee vertrekt, maar dit vind ik toch wel heel ongezond klinken. Is de schrijfster niet simpelweg 'verliefd'? Dat gebeurt vaker bij predikanten en andere hulpverleners.

Toen dominee van Manen vertrok naar Elspeet, ruim 2 uur hier vandaan, vond ik dat ook in het begin erg moeilijk. Ik had fijn contact met hem, geestelijk contact. Sinds ik het neergelegd heb in het gebed voor God, is het zo anders geworden. Het was voor mij ook een les, hoe vast zit ik aan iemand en wie staat er nu op nummer 1. Breng het vooral in het gebed!

Catherine, zoiets hebben wij ook eens meegemaakt.
Er zou bij ons door de weeks een dominee preken die bekend stond om het vele "zwarte" volk wat hij trok. Hij hield de diensten doorgaans 1 uur en drie kwartier aan. Strooide vaak kwistig met allerlei moeilijke termen.

Het was bij ons nog nooit zo druk geweest met een door de weekse dienst, de kerk zat afgeladen vol met zwart geklede mensen, van heinde en ver waren ze gekomen. We praten hier over een kerk waar normaal zo'n 1200 zitplaatsen ter beschikking zijn!
Ik voelde me echt zitten in mijn lichtere kleding...! Een vreemdeling in mijn eigen kerk.
Gaat de constistoriedeur open, liep daar ineens een andere dominee N.N.,uit hetzelfde kerkverband, die nauwelijks mensen trok.
Ik ken mensen die letterlijk zeiden; Voor N.N.? Daar trek ik niet eens mijn schoenen voor aan. En juist hij was het die binnen kwam!
Het was muisstil in de kerk toen hij binnenkwam, al gauw hoorde je een ruis van geroezemoes.
Ik heb moeite moeten doen om niet in lachen uit te barsten!
De zware dominee was ziek geworden, de kerkenraad had de lichte dominee N.N. bereid gevonden om voor te gaan.
De preek was zuiver, niet doorspekt met allerlei moeilijke, zware termen.
Voor velen duurde deze dienst veel te lang, hoewel we binnen anderhalf uur buiten stonden.
Voor ons wat het een verademing, een bemoediging.

We maken zelf onze afgoden van dominees.
Het is zoals Alphonsus het verwoord, het gaat niet om Paulus, Apollos of wie dan ook.
Het gaat om God en Zijn woord!!

@ Thirza, dit geval heb ik een keer gehoord.. Prachtig mooi. Hoewel we wel moeten onthouden, dat er wel degelijk verschil tussen de preken van dominee's zit.

@Annah, daar heb je 100 % gelijk in, maar dat neemt niet weg dat we als mens niet mogen oordelen. Ook al vinden wij de prediking ogenschijnlijk niks, toch kan en wil de Heere daar Zijn zegen aan verbinden. Overal waar Zijn naam recht gepredikt wordt, valt de mens weg.

@Annet
Zelf net terug van een lange reis o.a. per trein - wat een prachtige tekst!!! Dank je wel

Als een dominee naar elders vertrekt, vind ik soms jammer, soms bespeur ik bij mezelf een "opluchting". Soms zijn predikanten nl "uitgepreekt". Je hebt alles wel zo'n beetje gehoord, diverse kerst- en paaspreken zijn voorbijgekomen en je wilt eigenlijk wel eens weer iets anders horen, elke predikant heeft immers zijn eigen stijl ook.
Momenteel zijn wij vacant en ook dat kan een poos best boeiend zijn. Elke week een andere predikant, de een mag wat mij betreft elke week, bij de ander denk ik, mmmm, alsjeblieft niet meer.