HBO studie

Ds. A. Th. van Olst | 3 reacties | 07-05-2010| 15:00

Vraag

Ik zit in een erg lastig parket. Sinds een jaar ben ik bezig met een HBO studie (deeltijd). De studie vergt veel tijd, ook omdat ik er naast nog werk. Ik heb al een MBO studie afgerond en het is me wel nagegeven dat het HBO voor mij in vergelijking met het MBO de nodige inspanning zou kosten, gezien de pittige tentamens en bijkomende opdrachten. Ondanks dat vind ik de studie erg boeiend en weet ik dat ik het wil. Sinds een poos woon ik met mijn ouders en broertje in een flat. Mijn broertje is een volwassen, zeer fanatieke gamer. Ik typeer hem als verslaafde. Ik heb hier erg veel last van. Ik hoor hem spelen, hard praten en lachen en hij is fysiek gewelddadig. Als ik hem rustig vraag wat zachter te doen, reageert hij met harde woorden, of hij slaat me weg. Mijn studie gaat hieronder lijden, omdat hij echt niet zachter doet. Met dit alles ben ik al meerdere keren bij mijn ouders geweest. Ze zijn al redelijk op leeftijd en grenzen aangeven doen ze niet meer. Ze zeggen dat we verdraagzaam moeten zijn, niet moeten klagen en meer voor elkaar over moeten hebben. Dit doet me veel pijn, omdat ze generaliseren, terwijl ik me in deze situatie vrij onschuldig voel. Los van het feit dat hij werkelijk het bloed onder mijn nagels vandaan kan halen en hij me zo wanhopig maakt dat ik vreselijke gedachten krijg over hem. In plaats dat mijn ouders een consequentie aan zijn gedrag verlenen en van dit probleem een punt maken, wordt het onder de mantel van verdraagzaamheid gestopt. Ik heb geprobeerd hier met ze over te praten, maar het blijkt niet te lukken. Onder de noemer 'algemene verdraagzaamheid' stellen ze het overmatig gamen gelijk aan een studie. Dit doet me pijn en frustreert me uitermate! Soms overweeg ik te stoppen met mijn studie en verder fulltime te werken om op mezelf te kunnen. Maar dat is toch bizar? Allemaal omdat er een verslaafde gamer in huis woont. Ik sta met mijn rug tegen de muur en weet niet meer wat te doen. Zou u alstublieft nog kunnen meedenken?

ADVERTORIAL

De zorgverzekeringen van Care4Life

Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.

U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.

De zorgverzekeringen van Care4Life

Antwoord

Beste vragenstelster,

Hartelijk dank voor je vraag. Je vraag is uitgebreid, en dat geeft goed inzicht in de lastige situatie waarin je je bevindt.
 
Allereerst zou ik willen zeggen dat je je studie niet te snel op moet geven. Het zal veel energie vragen, en natuurlijk is het mogelijk dat je op een punt komt dat je moet zeggen dat het niet meer haalbaar is. Maar in deze situatie zou dat erg jammer zijn, en het zou je gevoel van frustratie en boosheid alleen maar doen toenemen.

Ik denk dat het goed is om nog eens te proberen met de ouders in gesprek te komen. Ik bedoel dan niet, dat je opnieuw tegen je ouders zegt dat ze moeten optreden tegen je broer. Ze zijn misschien het opvoeden moe, en willen dat jullie er samen uitkomen. Verdraagzaamheid is daarbij iets heel moois, maar verdraagzaamheid kan zeker samen gaan met het stellen van grenzen. Verdraagzaamheid kan ook te ver gaan (denk aan Eli’s verdraagzaamheid, 1 Sam. 2).

Wat ik wel bedoel is dat je ouders echt gaan aanvoelen met welk probleem jij zit. Misschien moet je om een gesprek vragen, dat van te voren plannen, en er dan echt voor gaan zitten. Je kunt je er dan ook goed op voorbereiden: wat wil je precies delen. Daarbij kun je aan je ouders ook laten merken dat je wel verdraagzaam wil zijn, maar dat je hierdoor in de problemen komt. Bij dit gesprek is het het meest belangrijk dat je ouders goed begrijpen waar jij mee zit. Begin daar dan ook mee, en niet met wat volgens jou de oplossing is.

In dat gesprek kun je uiteenzetten dat het gedrag van je broer volgens jou erg belemmerend is voor je studie, en dat dat soms de gedachte oproept of het maar niet beter is om te stoppen met de studie om uit huis te gaan. Dat is niet niks, maar mag mag wel benoemd worden, als het eerlijk is en het niet ingezet wordt als een soort dreigmiddel, want dat zou juist averechts kunnen werken.

Stel dat het gesprek toch wat uitwerkt, dan kunnen er wellicht afspraken gemaakt worden. Mocht dat onmogelijk zijn (misschien hebben je ouders ook niet zo veel grip op je broer, en willen ze koste wat kost de sfeer nog wat redden), dan kun je zelf verder denken.

Dat kan trouwens ook op dit moment al: is het niet mogelijk langer op school te zitten om daar te studeren? Is het mogelijk om je studietijd handiger te plannen, wetend wanneer je broertje voor onrust zorgt? Of is het sowieso niet een goed plan om bij de overgang van MBO naar HBO te overwegen om op kamers te gaan? Dat hoef je richting je ouders niet alleen te verkopen als protest tegen hun opvoeding, maar je kunt ook aangeven dat je graag iets meer op eigen benen wilt gaan staan. En daarbij kun je natuurlijk eerlijk zijn over je moeite met de onrust thuis.

Misschien kun je hier iets mee. Advies vragen op school bij je mentor is misschien ook een goed idee.

Nog één ding: je bent erg gefrustreerd over de opstelling van je ouders, die gamen en studie op één lijn zetten. Ik begrijp dat wel. Door niet op te treden lijken ze het gamen van je broertje even belangrijk te vinden als jouw studie. Toch vraag ik me af of je hiermee een juiste inschatting maakt. Misschien vinden je ouders het gamen ook minder belangrijk dan jouw studie, maar zijn er andere redenen waarom ze niet optreden. Ik weet niet of je er begrip voor zou kunnen opbrengen, maar als je wat meer begrip zou hebben voor de opstelling van je ouders, zul je direct merken dat de communicatie met je ouders over dit probleem makkelijker gaat verlopen. Frustratie en boosheid maakt een goed gesprek bij voorbaat al erg moeilijk. Hiermee zeg ik niet dat ik je boosheid en frustratie niet begrijp, maar ik wil je graag verder helpen.

In alles gaat het erom dat je zelf je weg met de Heere gaan zult. Het is belangrijk om ook in moeilijke omstandigheden te vragen naar Zijn wil, om een ootmoedige houding bij jezelf, om liefde voor je ouders en je broertje. De Heere kan je in deze omstandigheden vormen. Ik hoop van harte dat je daar ook zicht op hebt. Bij Hem kun je het best met je vragen terecht.

Sterkte en Gods zegen in alles!
Ds. A. Th. van Olst

Lees meer artikelen over:

relaties
Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. Th. van Olst

  • Geboortedatum:
    11-04-1978
  • Kerkelijke gezindte:
    Christelijk Gereformeerd
  • Woon/standplaats:
    Utrecht
  • Status:
    Inactief
48 artikelen
Ds. A. Th. van Olst

Bijzonderheden:

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
3 reacties
Catherine
07-05-2010 / 17:15
Gevalletje voortrekken van broertje ? Ze kunnen ws niet (meer) tegen hem op. Heel herkenbaar voor mij. Mijn ouders verboden mijn broer ook bijna niets, hij ging gewoon zijn gang. Ik moest dus ALTIJD het onderspit delven.
Kun je geen I pod aanschaffen ? Of gewoon een koptelefoon op je radio of zo zetten ? Een ootmoedige houding is op zich wel goed, maar waarom zou jij hierin de minste moeten zijn ? Broerlief mag lekker gamen (goed met zn toekomst bezig ;-)) en jouw studie moet eronder lijden ? Probeer voor jezelf op te komen. Maar niet met ruzie, dat is niet goed en helpt niet. Kan een ander fam lid je niet te hulp komen ? Broer/zus van vader/moeder ?
dominerik
10-05-2010 / 11:53
Misschien eens met zijn vieren om de tafel. Hoe 'gezond' is het om als twee volwassen mannen nog thuis bij de ouders te wonen?
Dorah
11-05-2010 / 09:54
Toen ik dit las moest ik heel erg denken aan de gedachte dat je misschien wel toe bent aan een eigen plekje. Ik weet uit eigen ervaring dat dit vaak heel lastig te vinden is, toch lijkt me dat een goed idee met het oog op de lange termijn. Op een gegeven moment groei je daar naar toe en wordt het steeds lastiger om thuis te zijn.
Sterkte!
Je kunt niet (meer) reageren op dit bericht. De reactiemogelijkheid is niet geactiveerd of de uiterste reactietermijn van 1 maand is verstreken.

Terug in de tijd

Paulus is ontijdig geborene

Wat bedoelt Paulus in 1 Kor. 15:8 als hij zichzelf een “ontijdig geborene” noemt?
Geen reacties
07-05-2007

Het geloof doet me weinig meer

Het geloof in Jezus doet me zo weinig meer. Hoe kan ik dit doorbreken? Of hoe kan ik tot Jezus komen?
Geen reacties
07-05-2013

Moeder is op zoek naar nieuwe man

Mijn vader is vijf jaar geleden overleden. En mijn moeder is op zoek naar een nieuwe man. Dit zegt ze niet en ze ontkent het ook. Maar m’n broers, zussen en ik kunnen het aan alles merken dat ze graag...
Geen reacties
07-05-2008
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering