Kind met negatief zelfbeeld
Ds. M. (Michel) van Heijningen | 6 reacties | 03-05-2010| 16:00
Vraag
Onze zoon van 7 jaar heeft niet zo'n positief zelfbeeld. "Ik krijg altijd de schuld, iedereen is leuk, behalve ik", zijn kreten die we nogal eens van hem horen. Hij is gauw bang dat een ander meer krijgt, of dat we zijn zusje voortrekken. Nu zijn we ons ervan bewust dat hij heel veel liefde nodig heeft. Het lastige is dat hij wel vaak slecht luistert en hij ook vaak een waarschuwing of soms straf nodig heeft. Hoe kunnen we hier nu zo goed mogelijk mee omgaan?
Antwoord
Beste ouders,
U heeft meerdere kinderen en u signaleert een verschil in karakter en maakt zich daarbij zorgen om uw zoontje van 7. U merkt een laag zelfbeeld en wil hem liefde geven, maar tegelijk heeft hij ook grenzen of zelfs straf nodig omdat hij slecht luistert. Het is dan een reëel gevaar dat u in een negatieve spiraal terecht komt/ terecht gekomen bent, waar het één het ander versterkt. Als ik jullie vraag lees dan zou dat het geval kunnen zijn en dan denk ik dat het goed is om hier snel verandering in aan te brengen.
Ik zou als eerste op school vragen of men jullie signalering herkent en of men u via school kan helpen. De leerkracht kan wellicht al tips geven, maar daarnaast is er op veel scholen schoolmaatschappelijk werk waar u zo terecht kunt met uw vraag. Deze mensen zijn professionals en geven jullie en je kind goede begeleiding en tips.
Als er geen maatschappelijk werk is op school dan zou ik dat ergens anders zoeken. Zeker als het probleem nog niet heel groot is kan men jullie met enkele gesprekken waarschijnlijk goed op weg helpen. Wacht daarom niet te lang.
Daarnaast is het ook goed mogelijk om met bevriende ouderparen dit eens te bespreken, vaak kom je er dan achter dat je niet de enige bent die met een opvoedingsprobleem(pje) rondloopt.
Als slotopmerking, een kind vraagt soms gewoon ook om grenzen. Grenzen staan niet tegenover liefde. Voor een kind voelt het veilig aan als hij liefde en grenzen tegelijk ervaart.
Ik wens u veel sterkte en zegen toe bij het mooie en tegelijk moeilijke werk van het opvoeden van kinderen.
Met vriendelijke groet,
Michel van Heijningen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. M. (Michel) van Heijningen
- Geboortedatum:08-06-1976
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Alblasserdam
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Onze ervaring is, geef heel veel liefde. Bij straffen kroop hij ahw in zijn schulp. En een beetje extra liefde geven is niet erg. Onze oudste 2 weten ervan, en die hoeven echt geen arm meer om hen heen, onze zoon van 11 zit graag nog ff op schoot, hij doet wel stoer en zegt nee, maar als hij zit, geniet hij er erg van.
Hou desnoods eens in de gaten hoevaak je iemand straft, hou even bij of zo, en laat dat zien, dat je de andere kinderen ook straft.
Een gesprek met school kan ook verhelderend werken.
Is het niet een klassieke vorm van negatief aandacht vragen?
Onze ervaring in dat geval is: niet op ingaan, letterlijk geen aandacht aan geven aan negatieve aandachttrekkerij. Maar wel positieve aandacht geven op momenten dat het kan. Een stickerkaart voor zowel het stimuleren van gewenst gedrag als het voorkomen van ongewenst gedrag doet wonderen hebben wij gemerkt!
Nu ik zelf moeder ben, kom ik voor de vraag te staan hoe ik mijn kleine wil begeleiden bij het ouder worden. Wat ik heb geleerd in mijn opvoeding was om te luisteren naar wat mijn ouders mij opdroegen en als ik dat niet deed volgden er sancties of als ik dat wel deed werd ik de spreekwoordelijke hemel ingeprezen. Terwijl het volgens mij waardevoller is dat een kind keuzen maakt vanuit zichzelf en niet omdat een ouder een kind iets opdraagt/verbied te doen.
Ik ben nu aan het lezen in Opgroeien in vertrouwen (opvoeden zonder straffen en belonen) van Justine Mol. Een heel praktisch boekje die heel bruikbare hanvatten geeft om als ouder naast je kind in het leven te staan, zonder het te bestraffen en te belonen. Echt een aanrader, voor iedereen!
