Gevecht tegen jezelf
dr. J. Hoek | 10 reacties | 02-04-2010| 11:05
Vraag
Ik ben een 35-jarige man met een homofiele geaardheid. Die ontdekking deed ik al op jonge leeftijd. Altijd heb ik gevoeld dat ik 'alleen' zou blijven. Nu ik wat ouder ben, heb ik veel verdriet om het feit dat ik voor niemand de belangrijkste kan en mag zijn en dat niemand dat voor mij mag zijn. Terwijl ik best vaak eens behoefte heb aan een arm om me heen. Hierdoor heb ik het gevoel alleen te zijn, terwijl ik veel mensen om me heen heb en ook in het jeugdwerk van de kerk zit. Juist als ik bij mensen ben geweest en ik weer thuis kom, val ik erg op mezelf terug. Daarbij heb ik veel verdriet; ik heb nooit veel gehuild, maar de laatste maanden ben ik vaak heel emotioneel, tijdens m'n gebed, het bijbellezen, maar ook als ik me erg alleen voel. En dan te weten dat het zo zal blijven. Ik vind het heel moeilijk en vind zodoende het leven ook best zwaar. Daarbij heb ik vaak last van sekusele beelden in m'n hoofd. Het zijn gedachten die plotseling opkomen, of die ik onbewust voed. Typisch is dat het vaak onder een kerkdienst gebeurt, ik kan dan helemaal van slag zijn. Het blijft toch een onvervuld verlangen. Toch wil en kan ik het niet, omdat de Heere het niet wil, maar ik ben ook mens met bepaalde gevoelens. Ik vind het lastig om er mee om te gaan, het is constant een gevecht tegen jezelf.
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Eigenlijk stelt deze broeder geen vraag, maar uit hij zijn nood. Ik vind het heel dapper en ook zeer bewonderenswaardig dat hij zijn gevoelens zo onder woorden weet te brengen. Wat is het diep ingrijpend in een mensenleven wanneer je weet geen diepgaande en exclusieve relatie te kunnen aangaan zoals man en vrouw dat kunnen in het huwelijk. Het is wel waar dat allerlei contacten binnen de gemeente en ook bepaalde vriendschappen helpen om het alleen zijn beter te kunnen dragen, maar de diepe behoefte om echt het leven met iemand te delen, wordt daardoor niet bevredigd. Inderdaad, het blijft een onvervuld verlangen en daarmee een symptoom van de gebrokenheid van het leven op deze aarde. Een oplossing bieden kan geen mens. Het belangrijkste is dat hij bij de Heere genade, rust en ontferming kan vinden door telkens opnieuw in geloof de toevlucht tot Hem te nemen. Daarmee is echter, hoe rijk de verbondenheid met de Heere ook is, het menselijke gemis aan een levenspartner niet weggenomen. Wat verder kan en moet, is dat er in de gemeente liefdevolle erkenning is van deze problematiek en dat iemand die hiermee worstelt in een veilig klimaat daar openlijk voor uit kan komen, zodat er concreet met en voor hem of haar gebeden kan worden. Eigenlijk is het diep beschamend dat dit klimaat, deze openheid en warmte nog in vele gemeenten ontbreken.
Ik bid onze vraagsteller van harte toe de nabijheid van de Heere te mogen ondervinden in zijn nood en ook de warmte van een oprecht meelevende gemeente als een groot gezin om hem heen. Dat betekent nu juist niet dat de gemeente hem zielig zou moeten vinden. Neen, het gaat erom hem voluit te aanvaarden als lid van het ene lichaam van Christus en openhartig met hem over zijn situatie te kunnen spreken, zoals dat ook gebeurt met (heteroseksuele) ongehuwden, weduwen, weduwnaren, enzovoorts.
Ds. J. Hoek
Dit artikel is beantwoord door
dr. J. Hoek
- Geboortedatum:04-09-1950
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Chr. Hogeschool EdeDit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wat is dat moeilijk voor je! Wat zul je je alleen voelen. Vertrouw maar op God. Hij kan zoveel en is zo machtig. Dat geloof je toch wel? Kijk nu naar al die mensen die op aarde naar Hem toe gingen. Ze werden genezen! Zo kan God ook bij jou je eenzaamheid volkomen weg nemen. Dat heb ik in mijn eigen leven, in andere omstandigheden, gezien. God heeft me zoveel vreugde en blijdschap in mijn leven gegeven wat geen man mij geven kan. Het is niet zo dat als God je eenzaamheid wegneemt dat bij gebrek aan beter is. Nee, het kan juist te verkiezen zijn boven een relatie. Toch geloof ik dat je ook genezen kan worden van je homofiele geaardheid! We lezen in de Bijbel dat als je om iets bid in vertrouwen op God, dus je gelooft in Hem, én het is naar Gods wil, dan zál Hij het verhoren. (lees maar eens in Jak 5 over de kracht van het gebed). In mijn eigen leven kwam ik erachter dat ik niet moet blijven vragen om een relatie met een man, maar of God doet wat goed voor me is en dat ik het helemaal met God eens mag zijn en vertrouwen in wat Hij doet. Dat geeft (be)rust(ing) en vertrouwen. Ik wens dit ook jou toe.
Ik bid voor je. Veel sterkte hoor!
Succes in de strijd broer...
Wat zullen wij dan tot deze dingen zeggen? Zo als God voor ons is, wie zal tegen ons zijn?
Die ook Zijn Eigen Zoon niet gespaard heeft, maar heeft Hem voor ons allen overgegeven, hoe zal Hij ons ook met Hem niet alle dingen schenken?
Wie zal beschuldiging inbrengen tegen de uitverkorenen Gods? God is het, Die rechtvaardig maakt.
Wie is het, die verdoemt? Christus is het, Die gestorven is; ja, wat meer is, Die ook opgewekt is, Die ook ter rechterhand Gods is, Die ook voor ons bidt.
Wie zal ons scheiden van de liefde van Christus? Verdrukking, of benauwdheid, of vervolging, of honger, of naaktheid, of gevaar, of zwaard?
(Gelijk geschreven is: Want om Uwentwil worden wij den gansen dag gedood; wij zijn geacht als schapen der slachting.)
Maar in dit alles zijn wij meer dan overwinnaars, door Hem, Die ons liefgehad heeft.
Want ik ben verzekerd, dat noch dood, noch leven, noch engelen, noch overheden, noch machten, noch tegenwoordige, noch toekomende dingen,
Noch hoogte, noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde Gods, welke is in Christus Jezus, onzen Heere.
Maar lees het nu eens goed: de man hééft goede contacten met zijn kerk. Wat hij mist is een connectie met een partner. de kerk zit niet bij je thuis als je de deur opendraait, die glimlacht niet naar je als je een bord soep eet. Die ploft niet naast je op de bank, die overlegt niet welke boodschappen je zal doen, die geeft je geen dikke knuffel als je het moeilijk hebt. Die vrijt je verlangen niet weg. Die legt geen liefdevolle handen (letterlijk) om je hals.
Zou dat alle problemen oplossen? Nee, het is gebroken schepping. Net als in een hetero verbintenis zullen er scherven vallen en dingen mis gaan. Door gebroken schepping kan de vrucht van genade die God en mensen met elkaar verbindt wel helend werken in de zoektocht om de waarheid en de echtheid en de puurheid uit liefde zo dicht mogelijk te benaderen. Daarvoor is nodig dat we geen heil uit situaties verwachten, daarvoor is nodig dat we genade kunnen gaan toepassen in een situatie die daarvoor het minst blokkerend is. De grote vraag is: wat nu als men een situatie als blokkade ervaart..?
Vrouwelijke partners schijnen, naar mij verteld is, nogal eens te kunnen tegen spreken en dat doen huisdieren niet.
Rather a dog than a human homo.
