Bewust kinderloos
Ds. J.J. van Holten | 6 reacties | 25-03-2010| 17:00
Vraag
Mag je ook bewust kinderloos blijven? Of is het beter om dan niet in het huwelijk te treden en alleen te blijven?
Antwoord
Het antwoord op je vraag kan heel kort zijn. Nee!
God heeft aan de huwelijksgemeenschap de gave van de seksualiteit verbonden. De consequentie van het feit dat je met elkaar trouwt is dat er de mogelijkheid moet zijn dat er ook kinderen komen. We kennen allemaal het verdriet van hen die de kinderzegen nooit hebben ontvangen. Dat is niet iets waar mensen bewust voor kiezen.
Trouwen met het vooropgezette doel geen kinderen te krijgen (nemen??) is geen optie. Omdat de seksualiteit niet alleen gave is maar ook opdracht van God. Denk maar aan wat God zegt in Genesis: Die twee zullen tot een vlees zijn (Genesis 2:24 en herhaald in Matthéüs 19:5 en vele andere plaatsen in het Nieuwe Testament.) Je zou ook kunnen denken aan wat de apostel schrijft over de (seksuele) onthouding: 1 Korinthe 7:5: Onttrekt u elkander niet, tenzij dan met beider toestemming voor een tijd, opdat gij u tot vasten en bidden moogt verledigen; en komt wederom bijeen, opdat u de satan niet verzoeke, omdat gij u niet kunt onthouden.
Ik zou twee uitzondering willen maken:
1. Als er wel sprake is van een huwelijk maar niet van een seksuele relatie. Wel vraag ik me daarbij af wat dan het doel is van een dergelijk huwelijk. Dat lijkt meer op een broer/zus-relatie. Eigenlijk is er dan niet echt sprake van een huwelijk in bijbelse zin. Zie daarvoor ook de bovengenoemde teksten uit Genesis en 1 Korinthe. (Ik zou me iets dergelijks wel kunnen voorstellen als bijvoorbeeld een van de echtelieden gehandicapt is waardoor seksualiteit niet tot de mogelijkheden behoort.) Ik wil hiermee duidelijk maken dat seksuele gemeenschap en het krijgen van kinderen door God onze Schepper aan elkaar verbonden zijn. Wat God zo in de schepping heeft gelegd mogen wij niet door kunstmatige middelen van elkaar losmaken.
2. Een pastorale uitzondering: Als er bijvoorbeeld sprake is van een ernstige erfelijke ziekte, waarvan één van de echtgenoten drager of draagster is. Of dergelijke omstandigheden. Dan kan ik mij voorstellen dat in biddend opzien tot God wordt besloten het krijgen van kinderen uit te sluiten. Ik zie dat wel als een hoge uitzondering.
Een laatste opmerking is deze: Tegenwoordig zijn er, ook binnen de kerken velen die komen tot een tweede huwelijk, hetzij nadat men weduwe/weduwnaar is geworden of omdat een eerder huwelijk (huwelijken) op een echtscheiding zijn uitgelopen. Veelal wordt in dergelijke situaties afgezien van het (nog weer) nemen/krijgen van kinderen. In het licht van de Schrift zie ik niet in waarom het bovenstaande op deze situatie niet van toepassing zou zijn.
Ik hoop dat ik je hiermee een zinvolle handreiking heb kunnen doen m.b.t. je vraag.
Ds. J. J. van Holten, Bergambacht
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.J. van Holten
- Geboortedatum:22-12-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:IJsselstein
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Als ik naar onze situatie kijk dan moesten we in het begin best wennen aan het feit dat we een kind hadden. Wij hechtten ook erg aan onze vrijheid, reisden veel naar het buitenland voor ons werk en een kind is dan gewoon niet goed voor een carrière om het maar eens gewoon te benoemen.
Echter: nu een jaar of 12 later zou ik er niet aan moeten denken geen kinderen te hebben. Wat een zegen! Is het altijd leuk? Echt niet, af en toe heb je beslist momenten dat je meer vrijheid en rust zou wensen, maar het geeft zo onuitsprekelijk veel vreugde. Geen liefde is zó onvoorwaardelijk als van een kind! Waarom zou je je dat willen ontzeggen?
Bovendien: in onze tijd is er, in tegenstelling tot bijbelse tijden, sprake van (mondiale) overbevolking. Ik acht het (ook bijbels) legitiem wanneer mensen om die reden liever geen kinderen willen krijgen.
Kun je je reactie verduidelijken door aan te geven wat 'om welke reden dan ook' zou kunnen inhouden?
Groeten, cross
Mag iemand met een autistische stoornis dan niet trouwen? Of iemand met een licht verstandelijke beperking? Zij zullen dan nooit de liefde mogen ervaren?
Dan ga ik er van uit dat deze mensen niet of niet goed kinderen kunnen opvoeden. Pas nog op NCRV een docementaire gezien over deze problematiek. Kinderen die uit huis moeten worden geplaatst en in pleegzorg terecht komen.
Zo kunnen er natuurlijk ook mensen met psychische problemen zijn, of lichamelijke klachten die het niet zien zitten om kinderen te krijgen.
Er speelt zo vaak veel meer dan wij denken.
Wij hebben de kinderzegen niet durven afwijzen uit egoïstische motieven. En God heeft ons hierin nooit beschaamd. Maar nadat wij bij 2 van onze 3 kinderen gedragsproblematiek ontdekten, hebben we besloten dat het goed is zo en de situatie in het gezin stabiel willen houden. Het krijgen van meer kinderen kan dan weer ontwrichting in de hand werken, waardoor er uithuisplaatsing moet plaatsvinden en dat kan niet de bedoeling zijn.
