Gesloten karakter
Eleos | 2 reacties | 22-03-2010| 17:00
Vraag
Ik ben nummer zes in een kinderrij, best een groot gezin dus. Ik ben vanaf mijn twaalfde levensjaar altijd al heel zelfstandig geweest. Ik zorg graag voor mezelf, regel graag dingen. Ik heb een heel gesloten karakter. Dit leidt vaak tot spanningen thuis, omdat mijn ouders vinden dat ik veel te weinig vertel over wat me echt bezig houd. Echter, dit doe ik weleens, maar omdat we een druk gezin hebben wordt er wel eens overheen gepraat door een ander en dan heb ik zoiets van 'laat maar'. Mijn ouders geven aan dat ze me té zelfstandig vinden. Dit vind ik lastig, omdat het gewoon mijn karakter is. Wat moet ik doen?
Antwoord
Je zit inderdaad in een lastige positie. Ik ben ook wel benieuw hoe oud je nu bent. Je schrijft dat je vanaf je twaalfde al heel zelfstandig bent. Dat zien we wel vaker in een groot gezin en daar hoeft niets mis mee te zijn. Het wordt moeilijker als ouder en kind elkaar kwijt raken, elkaar niet meer verstaan, dingen anders zien dan zoals ze bedoeld zijn. Misschien is de belangrijkste vraag wel: hoe blijf ik in gesprek met mijn ouders.
Je schrijft dat je een gesloten karakter hebt en dat maakt het nog lastiger. Je plek in de kinderrij speelt ook een rol, bepaalt mede je plaats in het gezin. Toch ben jij zelf het belangrijkste instrument om het contact met je ouders weer op gang te krijgen. Ik besef dat het moed vraagt. Het is niet makkelijk want juist in de communicatie gaat er vaak zoveel mis. Het helpt altijd wel als je dingen benoemt, bijvoorbeeld: Ik vind het moeilijk, maar ik zou graag eens met u willen praten. Kijk dan ook wel wat een geschikt moment is en spreek dat dan ook met je ouders af; wanneer kunnen we er voor zorgen dat we alleen met elkaar zijn.
Het is een kunst om vragen te stellen waar niet een oordeel of een verwijt onder ligt. En vragen stellen is wel de manier om met elkaar in gesprek te gaan, soms ook dingen uit te leggen. Dan niet in de zin van verdedigen maar benoemen hoe het voor je is. Wees benieuwd naar elkaar en stel aan elkaar de vraag; hoe kunnen we elkaar opnieuw leren begrijpen?
Misschien helpt het je ook als je dit deelt met een vriend of vriendin en dat je met haar afspraken maakt over het in gesprek gaan met je ouders, als een soort steun in de rug. En dat je met haar erover na kan praten.
Ik hoop dat er wat mee kan en wens je sterkte!
Met vriendelijke groet,
Ria van der Leer, Locatiemanager Eleos
Het is een bewuste keuze en een bewuste strijd om hierin vaardig te worden. Mogelijk kan een training assertiviteit je hierbij helpen. Vaak blijkt dat veel dingen in het leven een oefening zijn én een kwestie van doorzetten.
