Stemmen in het hoofd
P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven | 11 reacties | 15-03-2010| 16:00
Vraag
Ik stelde laatst een vraag over stemmen in je hoofd en wat ik me daarbij voor moet stellen. Eigenlijk bedoelde ik hoe dat op het psychische vlak ligt. Hoor je dan daadwerkelijk stemmen, of zijn het meer dwingende gedachten? Je leest bijvoorbeeld wel eens in de krant dat iemand een moordenaar wordt omdat een stem hem opdraagt om iemand te vermoorden. Ik heb vaak tegenstrijdige gedachten en ik vraag me af of dat alles wel allemaal van mezelf is, maar ik kan ook niet zeggen dat het echt stemmen zijn...
Antwoord
Beste vragensteller/vragenstelster,
Om je vraag goed te kunnen beantwoorden zou ik meer willen weten van jouw "tegenstrijdige gedachten". Ik moet dus een beetje puzzelen wat je hiermee precies bedoelt. Het klinkt alsof je beschrijft hoe jij, in jezelf, allerlei gedachten heb die elkaar tegenspreken. We noemen dat binnen de psychologie een "innerlijk conflict". Vanuit allerlei theorieen kun je dit verklaren. Dat zal ik echter niet doen, er is voldoende literatuur over.
Een aardig boekje over dit thema is van Rene Diekstra: "Ik kan denken en voelen wat ik wil". Wel zou ik je willen aanraden om hiermee aan de slag te gaan want het kan mensen behoorlijk beinvloeden en het kost de nodige energie! Tegenstrijdige gedachten heb je ook niet zomaar! Het geeft aan dat je innerlijk niet in balans is. Je gedachten ‘zeggen’ wat anders dan je gevoel. Dat kan een gevolg zijn van dingen die je meegemaakt heb of in je persoonlijkheid en karakter liggen. Ook onzekerheid kan hier een oorzaak van zijn. Ik raad je dan ook aan om hier wat over te lezen en zo nodig wat hulp bij te zoeken.
Wat jij echter beschrijft over stemmen in je hoofd is echt een ander verhaal! Ja, dat zijn echte stemmen! We hebben het dan wel over een psychiatrisch verschijnsel, het is een kenmerk wat past binnen een psychiatrisch ziektebeeld. En er zijn meerdere ziektebeelden waarvan we dit kennen zoals schizofrenie en psychose's maar er zijn er meer.
Ik hoop dat ik zo je vraag meer naar tevredenheid heb beantwoord.
Hartelijke groet,
Petra van Bodegraven
Dit artikel is beantwoord door
P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven
- Geboortedatum:26-03-1966
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik geloof dat het geestelijk is, dat is toch iets anders.
ik wil hier eventueel graag met mensen die daar behoefte aan hebben over doorpraten.
toontjevos@hotmail.com
Het zou m.i. kunnen dat het geestelijk is, maar om daar meteen vanuit te gaan lijkt me op zijn minst een voorbarige conclusie! Zeker omdat je nog niets van de persoon weet.
Mag het iets voorzichtiger...?
Zoals je kunt zien, heb ik ook gevraagd of het niet wat voorzichtiger kan.
Ik vind alleen 'amateur-zieleknijpers' behoorlijk oordelend overkomen.
De reactie an sich begrijp ik wel maar m.i. oordeel je zelf nu ook.
Nogmaals; ik vind het veel te voorbarig om iets als geestelijk te duiden. Ik ben van mening dat de klachten zowel psychisch als geestelijk zouden kunnen zijn. Wel ben ik het met je eens dat het niet goed is dat in deze reacties, mogelijk psychische problematiek wordt afgedaan als iets geestelijks. Het omgekeerde mag m.i. ook niet zomaar gebeuren.
Dit is een ongelooflijk moeilijk gebied, waarin m.i. enorme voorzichtigheid geboden is. Ik vind het zelfs gevaarlijk om zomaar een conclusie te trekken. Er worden nogal wat fouten gemaakt op dit gebied. Mijn advies is: praat er eens over met een psycholoog, die tevens weet heeft van de geestelijke strijd. Misschien geef ik nu een onmogelijke tip, toch denk ik dat dit mogelijk moet zijn.
Mag dat?
Verder wil ik even iets rechtzetten vanuit mijn laatste reactie. Toen ik het overlas zag ik dat ik een advies heb gegeven wat niet zo was bedoeld. Dit advies geef ik niet aan de vraagsteller maar was in het algemeen bedoeld, als iemand zelf hierom zou vragen, hetgeen niet is gebeurd.
Praten is natuurlijk prima, maar daarmee los je in dit geval de problemen niet op. Zeker niet als je daarmee suggereert dat het enkel een geestelijk probleem is. Schoenmaker blijf bij je leest zou ik zeggen.
Er zijn legio mensen met ‘stemmen’ die m.b.v. medicijnen een prima leven kunnen leiden. De medicijnen kunnen dit goed onderdrukken. Voor alleen een geestelijk probleem zou dit niet opgaan.
Daarbij zijn dergelijke aandoeningen heel erg vaak erfelijk bepaald, soms generaties achter elkaar ondervinden dezelfde hinder van ‘stemmen in het hoofd’. Ook dit zou voor een geestelijk probleem niet opgaan.
Daarmee onderschat ik absoluut de kracht van het geestelijke niet, maar laten we dit psychische probleem ook niet zomaar als ‘geestelijk’ bestempelen, want daarmee is lang niet alles gezegd.
Een paar vragen: hoe veel weet je hiervan af? hoeveel ervaring heb je hiermee opgedaan? heb je wel voldoende door hoe slim (listig) de boze gebruik maakt van het diffuse gebied van de psyche? wat is een prima leven? als de stemmen onderdrukt worden door medicijnen? wie vertelt je dat geestelijke problemen niet overerven?
Zomaar een paar dingen om in bijbels licht over na te denken en je ajb in te verdiepen voordat je daar iets over zegt, zeker als je (ver-)oordelend naar anderen spreekt.
Want 'toevallig' ken ik Antoinette en weet ik dat ze hier niet zomaar 'even' over praat en de opmerking over schoenmaker blijf bij je leest is zeker ongepast.
Hoeveel weet ik van ‘stemmen’ af. Uit ervaring helemaal niets, uit (orthopedogogische) studie genoeg om te constateren dat het (in veel gevallen!) een neurologische aandoening betreft.
Het valt namelijk fysiek vast te stellen dat de hersenstructuren bij patiënten met ‘stemmen’ anders/afwijkend zijn t.o.v. van patiënten zonder ‘stemmen’. En nee, dat heb ik niet zelf uitgezocht, daar hebben knappe koppen voor gestudeerd..gelukkig maar. Daarom is het in dit soort gevallen heel belangrijk dat er de juiste zorg wordt geboden. Hoe vaak gaat het daarmee niet mis? Je doet onrecht aan het probleem door te zeggen dat het een geestelijke probleem is. Vergelijk het met epilepsie; dat is ook met medicijnen vaak (niet altijd) te verhelpen omdat er kortsluiting ontstaat in de hersenen. Door middel van medicijnen wordt een laagje stof aangemaakt die kortsluiting voorkomt en daarmee dus ook de toevallen. Dat is een fysiek probleem.
Ook de erfelijkheid is wetenschappelijk aangetoond. Hier kan ik zelfs nog enige ervaring aan toe voegen want mijn buurvrouw heeft ‘stemmen in haar hoofd’, haar moeder en oma hadden het en nu blijkt ook haar dochter het te hebben. Toeval? Misschien, maar voor mij een bevestiging. Dat dit niets aantoonbaars zegt over erfelijkheid is waar, maar zoals gezegd; wetenschappelijke bronnen zijn er genoeg!
Dit sluit voor mij absoluut niet uit dat we ook geestelijk hulp nodig zijn, dat is bij elk psychisch probleem noodzakelijk, dus ook in het geval van ‘stemmen’. Toch vind ik het gevaarlijk om te zeggen dat het geen psychisch maar een geestelijk probleem is, want nogmaals: dat doet wat mij betreft niet alleen onrecht aan het probleem, maar laat ook zien dat de juiste kennis noodzakelijk is alvorens je het probleem in een hokje stopt.
