Niet op gemak bij kennissen
drs. E.J. (Els) van Dijk | 2 reacties | 06-03-2010| 16:00
Vraag
Ik heb een vraag. In mijn vrienden- en kennissenkring zitten mensen bij wie ik me niet op mijn gemak voel. Bij hen kan ik niet mezelf zijn. Dit komt met name door dingen waar ik me aan stoor, zoals de gespreksonderwerpen, lege momenten, ongeïnteresseerd in anderen, zichzelf belangrijk vinden, hun kerkkeuze, enzovoorts. Normaal gesproken vind ik het niet moeilijk om zoiets aan te geven. Wanneer die mensen me uitnodigen om te komen logeren, ben ik geneigd om uit goed fatsoen “ja” te zeggen om hen daarmee te behagen, maar niet omdat ik het zelf graag wil. Wat moet ik doen? En hoe? Moet ik met zulke kennissen radicaal breken? Of moet ik gewoon doorgaan en mezelf blijven wegcijferen?
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Beste…,
Om met je laatste vraag te beginnen: nee, je moet niet voortdurend jezelf wegcijferen! Een kenmerk van echte vriendschap is juist dat je jezelf kunt zijn en dat je elkaar kunt accepteren zoals je bent. Natuurlijk mag je ook best rekening houden met de ander maar als dat voor een groot deel ten koste gaat van je eigenheid, klopt er iets niet. De vraag is of je op een intensieve manier met bepaalde relaties verder moet gaan als de klik er eigenlijk niet is. Radicaal breken vind ik meteen zo rigoureus maar voor in jouw ogen ‘verplichte’ logeerpartijen zou ik hartelijk bedanken. Je merkt dan vanzelf wel –langzaam maar zeker– welke mensen nog dicht bij je blijven en die dus echte vrienden blijken te zijn en welke anderen plezierig waren om ontmoet te hebben maar waarmee je verder niet aan een hechte gezamenlijke toekomst bouwt.
Als jij gewoon doet bij wat bij jou past en wat jij belangrijk vindt in het leven, verlopen deze processen meestal op een natuurlijke wijze. Daarom moet je je niet anders voordoen dan je bent. Nogmaals: dat je je aan mensen aanpast kan heel gezond en goed zijn maar het mag niet ten koste gaan van belangrijke waarden voor jezelf.
Het kan ook heel heilzaam zijn dat je bij een aantal mensen onder woorden probeert te brengen waarin je de aansluiting mist. Dus niet benadrukken wat zij ‘fout’ doen, maar wat jij mist in de contacten. Dat kan veel helderheid verschaffen. Dat kan maken dat mensen naar jou toe bewegen omdat zij gaan inzien dat zij die zaken ook een grotere plaats moeten geven of het kan betekenen dat mensen zelf de conclusie trekken dat jullie niet zo goed bij elkaar passen als het gaat om een intensief contact. Prima om eens samen koffie te drinken, maar dat is nog eens iets anders dan samen de diepte in te gaan.
Ik hoop dat je met dit advies uit de voeten kunt. Je moet het probleem niet groter maken dan het is. Probeer het ook wat te relativeren en ga in alle openheid de processen in die te maken hebben met het ontwikkelen van relaties. Wees dus ook open en transparant en laat zien waar jij graag prioriteiten legt in het leven.
Heb het goed samen!
Drs. Els J. van Dijk
Dit artikel is beantwoord door
drs. E.J. (Els) van Dijk
- Geboortedatum:28-01-1956
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Voormalig directeur Evangelische Hogeschool. Nu begeleiding en advies.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
De gespreksonderwerpen, lege momenten, ongeïnteresseerd in anderen, zichzelf belangrijk vinden, hun kerkkeuze….het is natuurlijk ook niet niks wat er allemaal niet naar je zin lijkt te gaan. Het zijn bovendien nogal uiteenlopende zaken waar je over praat en je kunt je afvragen wie jij bent om daar over te oordelen. Uit de vooroordelen van een mens kan men zich het snelst een oordeel over hem vormen!
Hoe belangrijk vind jij jezelf eigenlijk? Als ik dit zo lees, krijg ik een heel onbehaaglijk gevoel en zou ik me bij jou ook niet zo op mijn gemak voelen vrees ik, want misschien leg jij de lat wel heel erg hoog ten opzichte van andere mensen en kunnen zij daar niet op jouw manier aan voldoen?
Misschien moet jij de ander ook accepteren zoals hij of zij is, ondanks dat ze niet helemaal aan jouw verwachtingspatroon voldoen. Ondanks dat ze misschien zichzelf belangrijk lijken te vinden, ondanks dat ze ongeïnteresseerd lijken, ondanks dat ze een andere kerkkeuze erop na houden.
Moet je daarvoor jezelf wegcijferen? Nee dat lijkt me absoluut niet nodig, maar dat is in feite wel wat je van de ander vraagt toch? Hoe eerlijk is dat? Moet de ander precies zo zijn zoals jij het verwacht, precies dezelfde keuzes, precies dezelfde verwachtingen en leefwijze?
Accepteer dat een ander ook niet volmaakt is en het zal je een stuk gemakkelijker afgaan om je in hun kringen te bewegen en een ander in zijn/haar waarde te laten. Ik zou maar voorzichtig zijn in het radicaal breken met deze mensen, want voor je het weet doen zij het voor je als je een dergelijke houding aanneemt!
Het is onzin, zegt het verstand... Het is belachelijk, zegt de trots... Het is onmogelijk, zegt de ervaring... Het is wat het is, zegt de liefde!
Gelukkig kan ik met diverse soorten mensen goed omgaan. Soms vraagt dat wat van jezelf maar daar waar een goed woord of een goed gebaar tot hulp en opbouw is kan dat zeer zegenend naar je omgeving werken. Alleen daar waar Gods woord gelastert wordt ben ik gauw weg, daar kan ik niet tegen. Maar in alle andere contacten kun je van de liefde van God getuigenis afleggen. - Uw vriendelijkheid zij alle mensen bekend - is waartoe Paulus ons vermaant.
Ook is het een soort van oefening en een gebed om bijstand van de Geest om met andersdenkenden of zich anders gedragenden om te gaan.
Jezus trad bij Zijn rondwandeling op aarde bij voorbaat met die mensen in contact waarvan Hij wist dat het naar de mens niet Zijn vrienden waren. Hij was dan ook gekomen om datgene te behouden wat verloren was. Wanneer je jezelf wilt "pleasen" zoek je alleen die mensen uit die jou een goed gevoel geven. Waar Christendom vraagt niet alléén dat, maar gaar (veel) verder.
