Anders denken dan ouders

Ds. P. van der Kraan | 2 reacties | 19-02-2010| 18:00

Ik ben er de laatste tijd veel mee bezig dat ik merk dat ik heel anders denk dan mijn ouders; eigenlijk heel de manier waarop zij in het leven staan. Dit roept vaak over-en-weer 'verwijten' naar elkaar toe op. Met veel dingen, zoals zij over andere mensen praten, kan ik het gewoon niet eens zijn! Ik voel me door hen niet serieus genomen in mijn beleving. Zo wordt er wel eens gezegd: het is heel belangrijk met wat voor jongen jij thuis zou komen, hoe jij je leven in zal delen en je over dingen denkt. Dit is niet leuk, want ik ben toch zelf een eigen persoon met mijn eigen ideeën?! De andere gezinsleden staan veel meer op één lijn met mijn ouders en zijn hierin wel volgzaam, maar ik kan voor mijn gevoel achter heel veel gewoontes niet staan. Dit geeft soms wel eens een gevoel van eenzaamheid en onbegrip en ik voel me er ook best wel vaak verdrietig over. Hoe kan ik hier het beste mee omgaan? Een 21-jarig meisje.

Je bent 21 jaar en hebt kennelijk een eigen mening en eigen ideeën ontwikkeld. Dat is niet verkeerd, want groei betekent groei naar zelfstandigheid. Dat kan een conflictsituatie met ouders en andere gezinsleden opleveren om verschillende redenen. Jammergenoeg geef je niet aan wat de preciese reden is dat jij anders bent gaan denken dan je ouders en broers en zussen. Het enige wat ik eruit kan afleiden, is dat je je niet serieus genomen voelt en dat is best ernstig. Want in een discussie met mensen die je na staan is het, ook bij verschil van mening, belangrijk dat je je als persoon aanvaard en gerespecteerd weet. Jij ervaart het anders. Vraag is dan opnieuw: bedoelen jouw ouders en andere gezinsleden het zo of ervaar jij het zo? Ook dat is niet helder.
 
Omdat je vraag wel heel algemeen is, kan ik er ook slechts een heel algemeen antwoord op geven. Belangrijk is dat je bij jezelf nagaat of de gedachten en iedeeën die jij inmiddels hebt ontwikkeld, wortelen in de Bijbel of daaruit af te leiden zijn. Als dat niet zo is, en je ouders hebben je wel geprobeerd een bijbelse opvoeding te geven, dan is het begrijpelijk dat ze kritische vragen aan jou stellen. Dat is zeker niet verkeerd, maar bedoeld om jou tot nadenken te brengen. Als dat echter niet het geval is, als je ervan overtuigd bent dat jouw mening bijbelse wortels heeft, maar jouw gezinsleden hun gedachten laten bepalen door wat traditie en gewoonte voorschrijven, dan is het pijnlijk te moeten ervaren dat je met je bijbelse gedachten niet meer past in het patroon van de andere gezinsleden. Dan kan ik me voorstellen dat dit eenzaamheid met zich meebrengt.
 
Ik ga er van uit dat jouw mening geworteld is in het Woord van God en dat dit tot verwijdering en meningsverschillen leidt. Dan is dat pijnlijk, maar jouw ouders blijven toch je ouders. Probeer (en daar mag je om bidden) hen met erschuldigde eerbied te blijven benaderen En bid tegelijk om openingen voor een goed gesprek.Als je weet dat de Heere Jezus altijd is tegensgeproken (en nog door jou en mij wordt tegengesproken), kun je zelf wel wat tegenspraak verdragen. Probeer in liefde de minste te zijn. Van ruzie en woordentwist is nog nooit iets goeds gekomen. Een zacht en mild woord met wijsheid gesproken, kan soms ineens alles veranderen. Probeer met Gods hulp de minste te zijn en vraag de Heere om je daarbij te leiden. Uit het feit dat je je vraag aan Refoweb hebt voorgelegd, leid ik af dat je daar ieder geval over na wilt denken. Veel wijsheid en sterkte daarbij gewenst.

Ds. P. van der Kraan

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P. van der Kraan

• Geboortedatum:
  06-02-1948
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Arnemuiden
• Status:
  Actief

129 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven