Hardop bidden

Ds. M. M. van Campen | Geen reacties | 15-02-2010| 18:00

Aan ds. M. M. van Campen. Ik hoorde vandaag een aantal uitzendingen van het EO-programma “Ik zou wel eens willen weten”, waarin u te gast was. Het ging over hardop bidden. Wat mooi dat u de kracht van proclamatie heeft ontdekt. Weet u hoe het komt dat dat werkt? Als een mens iets goeds zegt, heeft hij een gevoel van welbehagen, hij voedt zich met de vruchten van zijn mond. Het spreekwoord luidt: Ook wat je spreekt, dat ben je. Als je heel de dag alleen maar loopt te schelden, wordt je verbitterd en boos, maar als je heel de dag God looft en prijst, wordt je binnenste verzadigd van Hem. Zo was het ook met die mevrouw die zich heel erg zorgen maakte en dat ook uitsprak. Het gevolg is dat je angstig wordt en opziet tegen de toekomst. Dan zet je de deur open voor angst en angst is van de duivel. Dat wilde ik even aan u kwijt. Bedankt voor uw inzet voor de site, maar ook voor een programma als “Ik zou wel eens willen weten”. Ik heb ook nog een vraag. U zei dat er veel gediscuseerd wordt over het Onze Vader en het bidden als je niet bekeerd bent. Volgens u zijn dat “onzalige discussies.” Maar als men onbekeerd bidt, ook al is het dan het “Onze Vader”, mist dat toch zijn uitwerking? Hoe kun je nu het gebed “Onze Vader” bidden, als je Gods kind niet bent? De zinnen "Uw Naam worde geheiligd", als je niet weet hoe lieflijk die Naam is? "Uw wil geschiedde", als je alleen maar aan jezelf denkt en niet doet wat God wil? "Vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren", als je niet zelf vrijgekocht bent van die grote zondeschuld? En we sluiten het gebed ook nog af met AMEN: Het zal waar en zeker zijn. Dus je staat achter alles wat je gebeden hebt. God leerde Zijn dicipelen het “Onze Vader” en ik denk dat als we dit gebed uit gewoonte bidden, dat het God een gruwel is. Ik mag door genade weten een kind van God te zijn, maar als ik bij mensen blijf eten en ik hoor ze het “Onze Vader” bidden en ik weet dat ze geen levende relatie hebben met de hemelse Vader waar ze mee spreken, dan doet mij dat zelfs zeer en bid ik "Heere, open hun ogen en hun hart voor wat ze bidden!"

Bidden is niet een onderwerp van discussie. Mag je nu wel of niet het onze Vader bidden? Kan je nu wel of niet echt bidden als je niet bekeerd bent? Dat zijn onzalige disputen.

Bidden moet je en mag je gewoon doen volgens de opdracht van de Heere Jezus: Bid en u zal gegeven worden, zoekt en gij zult vinden, klopt en u zal worden opengedaan. Dat is een bevel met daaraan gekoppeld een rijke belofte. Iemand heeft eens gezegd dat het “nummer van de hemel” 333 is: Jeremia 33:3: roep tot Mij en Ik zal u antwoorden!

Ook in het Oude Testament moedigt de HEERE elke mens aan zijn of haar hart voor Hem uit te storten, bijvoorbeeld in Psalm 50:15: “Roep Mij aan in de dag der benauwdheid en Ik zal u uithelpen en gij zult Mij eren.” De HEERE hoort zelfs de stem van de jonge raven als zij roepen, hoeveel te meer een zwart en onrein mens die roept naar omhoog om hulp, redding, vergeving. Zijn Naam is Hoorder der gebeden en Ontfermer op het gebed en die naam maakt Hij ook waar!

Hoe zit dat nu met het Onze Vader?

Voor de nauwkeurigheid: de term onbekeerd komt in de Bijbel niet voor. De Bijbel spreekt wel over ongelovig of over afgekeerd. Daarin zit de bewuste anti-houding van de gevallen mens. Hij wil niet! Zijn hart is en blijft afvallig en opstandig ten opzichte van de levende God. Er gaan geen slachtoffers verloren, maar schuldenaars. Geen mensen die er niets aan konden doen, maar die hebben geweigerd Hem te hulp te roepen.

Het is goed om, daar waar het Onze Vader als formuliergebed wordt gebeden bij gezinnen aan tafel, de vraag te stellen: “Verstaat gij wel wat gij bidt?” Leg vervolgens uit wat men nu precies zegt als men het gebed des Heeren bidt. Vaak wordt het opgezegd uit gewoonte (en bijgeloof) voor of na het eten. Alle vanzelfsprekendheid in geestelijke dingen is uit den boze.

David zegt in Psalm 119:10: “Ik zoek U met mijn ganse hart.” Het is goed om dat ook uit te spreken voor God, om het elke morgen hardop te zeggen als je tot God in het gebed nadert: “Ik zoek U met mijn gehele hart!” Bewust, wees er bij als je komt voor Zijn troon.

Er zijn echter ook zwakgelovigen die wankelmoedig staan in het geloof, maar zich uitstrekken om God (beter) te leren kennen als een verzoend God en Vader door Jezus Christus. In het verleden kwam het wel voor dat juist zulke schroomvallige zielen door kerkelijke leiders werd verboden het Onze Váder te bidden, want dat kunnen alleen maar Gods kinderen bidden die de zekerheid van hun behoudenis bevindelijk hebben leren kennen, de doorgeleiden in de genade die teruggeleid zijn in het Vaderhart van God, zo was dan de redenering.

Maar juist de kleinen in de genade zou ik willen aanmoedigen om het Onze Vader te bidden. Niet alleen maar letterlijk, het is door Jezus vooral bedoeld als een gebed, dat model is voor onze manier van bidden. Jezus zei niet: gij dan bidt dit, maar: bidt zo = op deze manier, in deze zin. En dan volgt de aanspraak: Onze Vader die in de hemelen zijt. Christus leert ons goed en groot van God te denken en wil ons doordringen van eerbied en vertrouwen. Je mag bidden om Zijn verheerlijking (Uw naam, koninkrijk en wil)  en voor onze verzorging, vergeving en verlossing, uitlopend op de lofprijzing van de heerlijke God (Want van U is het Koninkrijk, etc).

Kortom: ik zeg het dit keer met de ouderwetse, maar kernachtige woorden van de oudvader Bernardus Smijtegeld in zijn boek “De Maandagse Catechisatiën”: a. Vraag: mag nu dat gebed (des Heeren) wel van den zwakgelovige gebeden worden? Antwoord: Ja, de allerdonkerste en bestredenste mag het wel bidden al leeft hij in nog zulk een sterke verlating.

Hij vervolgt:

b. Vraag: Op wat grond zegt een onbekeerd zondaar: Vader? Antwoord: Ten eerste: uit kracht van schepping, dat Hij hem het leven gegeven heeft:  Mal. 2:10: hebben wij niet allen één Vader en heeft ons niet één God geschapen? Ten tweede: uit kracht van onderhouding en algemene voorzienigheid Gods, de tedere zorg van God over hem: Zijn portie overtreft menigmaal dat van een kind van God. Zo deelt de Heere hem mede uit Zijn milde Hand. Ten derde: doch onbekeerd zondaar, gij hebt daar niet genoeg aan maar dat moet u doen zien naar het geluk van Gods kinderen. Sta naar wat anders, dat God uw Schepper is, daar hebt ge niets aan. Hij is het ook van de duivelen en verdoemden die reeds in de hel zijn. Wat hebt ge daar aan? Maar zeg dan: hebt ge maar die ene natuurlijke zegen? Zegen Gij mij ook, mijn Vader, zegen gij ook mij met dat geluk dat ik U ook in Christus door de Geest uit kracht van herschepping Vader mag noemen.

Ds. M. M. van Campen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M. M. van Campen

• Geboortedatum:
  02-03-1965
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Rotterdam-Zuid
• Status:
  Inactief

66 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven