Terugvallen in oude zonden

Ds. C.J. Droger | 3 reacties | 12-02-2010| 18:00

Ik zit met een moeilijk iets in mijn leven. Ik heb helaas het antwoord nog niet kunnen vinden, dus probeer ik via deze weg de vraag te stellen. Ik ben een jongen van 22 jaar. Ik heb vele zonden, waarvan ik me bewust ben. Ik mocht ooit het Licht van Christus ervaren. Ja, meerdere keren zelfs, zo dacht ik. Maar, hoewel God mij soms een leven met Hem schenkt in mijn beleving, blijk ik me toch keer op keer weer van Hem af te keren en terug te vallen in (oude) zonden. Soms lijkt het maar een bevlieging en twijfel ik heel erg. Er zijn twee zonden die duidelijk bij mij naar boven komen, twee verslavingen, namelijk zelfbevrediging en roken. Ik heb vooral met betrekking tot het roken mezelf nooit begrepen, dat ik het blijkbaar niet voor Christus over kan hebben om ermee te stoppen. Ook het thema zelfbevrediging is voor mij erg moeilijk, omdat ik soms gewoon geen oprechte spijt ervaar. Ik heb wel belijdenis mogen doen en heb mogen deelnemen aan het Heilig Avondmaal. Ik werd naar dit laatste waarlijk geroepen. Toch vraag ik me nu achteraf af of het geen ijdelheid was die mij naar Zijn tafel trok en ik mijzelf misschien wel dingen heb wijsgemaakt. Zo las ik ooit dat God soms het hart van een mens doet verbrijzelen in duizend stukken, maar die duizend stukken zijn nog steeds van steen. Nu mijn vraag. Ik heb in mijn beleving God dus meerdere keren mogen ervaren, maar toch keer ik mij steeds van Hem af en val ik in oude zonden. Ik blijf hier, zoals de Laodicenzen, lauw onder. Hierdoor twijfel ik dus ook of die beleving wel oprecht was en het draait dan niet eens om 100 procent gevoel, maar om een op dat moment stellig weten en vast vertrouwen. Wat kan ik doen, behalve steeds weer als een waardeloos persoon naar God toe gaan en te vragen om vergeving? Wat kan ik doen om waarlijk overtuiging van mijn zonde te krijgen en niet steeds weer terug te vallen in oude zonden? Hoe kan ik God waarlijk aan Zijn eer doen komen? Het lukt me niet mijzelf volledig op Christus te verlaten en het deert me soms zo weinig. Op dat moment denk ik dan ook niet aan Gods eer, maar vrees ik voor mijn eigen leven, hoewel die vrees meer uit kennis voorkomt dan dat het waarlijke angst is. Het lijkt dus eigenlijk alsof ik puur uit (verstandelijke) kennis handel en niet vanuit de liefde voor Christus. Toch blijf ik bidden, omdat ik (verstandelijk) weet dat God mijn gebeden hoort, hoewel ze vaak flauw en liefdeloos zijn. Ik hoop dat ze ooit verhoord worden. Excuses voor mijn lange verhaal, ik moest dit allemaal kwijt. Overigens vrees ik voor het antwoord: "Het is toch van God dat je nu zo reageert en dat je er zo mee bezig bent."

Beste vraagsteller,
 
In het stukje dat je geschreven hebt en aan Refoweb hebt opgestuurd, leg je heel je hart bloot. Dat vind ik moedig. Zeker zullen er ook andere jongeren zijn, die zich herkennen in wat je schrijft. Inmiddels heb je misschien al een paar keer gekeken of er al een reactie op je vragen is. En ook anderen hebben dat misschien gedaan. Ik heb er echt even over moeten nadenken hoe ik op deze e-mail zou reageren. Ik vind de inhoud ervan eigenlijk zodanig, dat die eigenlijk niet via een openbare e-mail te beantwoorden is. Het beste zou je naar me toe kunnen komen of me kunnen bellen en zouden we zo over je moeiten en strijd kunnen praten. Maar dat vind je misschien ook moeilijk. Daarom een reactie op wat je geschreven hebt.
 
Ik ben er blij mee dat je schrijft dat je je bewust bent van je zonden. En dat je aanvoelt dat verslaafd zijn aan zelfbevrediging en roken zonde voor God is. En dat is het ook. Hoe kan dat nu bestaan met dat andere dat er ook in je leven was? Ik denk, dat dat kan. Ik denk dat al Gods kinderen een strijd hebben te voeren zoals jij die voert. Dat ze aan de ene kant kunnen terugdenken aan momenten waarin de HEERE Zich echt over hen ontfermde. Maar dat daar andere momenten tegenoverstaan waarop je jezelf vertwijfeld afvraagt: is er ooit wel iets van de HEERE in mijn leven geweest? In de Bijbel zijn er voorbeelden genoeg van deze verdrietige werkelijkheid te vinden. Denk maar eens aan Abraham, David en Petrus, om een paar namen te noemen. Een kind van God is echt een twee-mens. Aan de ene kant is er het nieuwe leven in je leven. En aan de andere kant de macht van de zonde die zich nog danig kan laten gelden.
 
Ik zou zeggen: ga toch maar telkens met je verloren en zondige leven naar Christus. Hij is de enige oplossing voor je probleem en bij Hem ben je altijd welkom. En in Zijn bloed is er kracht genoeg voor de vergeving van je zonden én voor de heiliging van je leven. En zo wordt de macht van de zonde in je leven gebroken, door de kracht van de Geest van Christus. Om echt overtuigd te worden van je zonden, moet je de HEERE bidden of Hij je door Zijn Geest en Woord wil overtuigen van je zonden (vgl. Joh. 16:7-11). En verdiep je in de wet van de HEERE en de uitleg ervan (HC, Zondag 34-44). Door de wet leren we immers onze zonden kennen (Rom. 3:20). Langs die weg komt het tot een echte zondekennis en een haten en ontvluchten van de zonde (Zondag 33). En tot het een in de armen vallen van Christus (vgl. Luk. 15).

Toch zullen we, ook als we de HEERE mogen kennen, telkens weer terugvallen in de zonde. Dat is helaas niet anders. Alleen in de volmaaktheid bij de HEERE is dat over. Dan zullen we Hem volkomen kunnen dienen naar Zijn wil. Juist door de zigzag beweging die je beschrijft, wordt het verlangen naar de volmaaktheid des te sterker. Ik ellendig mens...
 
Uit je e-mail kan ik niet opmaken of je verkering hebt. Een fijne vriendin zou je ook kunnen helpen in het afkomen van je verslavingen. Misschien eens over nadenken.
 
Blijf inderdaad bidden, ook al vind je je gebeden flauw en liefdeloos. Zeg dat maar tegen de HEERE, zou ik zeggen, en bid Hem om krachtige gebeden, vol liefde. Hij wil die geven door Zijn Geest.
 
Of de HEERE werkelijk in jou werkt, is aan Hem om aan je te laten zien. Ik heb een positieve indruk van je, maar ik kan jouw hart niet werkelijk doorgronden. Dat kan er maar Eén. Laat het daarom je gebed zijn: “Doorgrond mij, o God, en ken mijn hart; beproef mij en ken mijn gedachten. En zie, of er een schadelijke weg zij; en leid mij op de eeuwige weg” (Ps. 139:23,24).
 
Hartelijke groeten en van harte Gods zegen toegewenst!
 
Ds. C. J. Droger

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C.J. Droger

• Geboortedatum:
  10-01-1963
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Vlaardingen
• Status:
  Actief

155 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven