Incestverleden
drs. J(oke) Ronner-Wattel | 2 reacties | 25-01-2010| 13:00
Vraag
Ik ben nu 23 jaar, getrouwd en in verwachting van ons eerste kindje. Dat is voor ons een wonder. Jaren had ik gedacht door mijn incestverleden geen kinderen meer te mogen en te kunnen krijgen. Ik voelde mezelf schuldig aan de jarenlange incest die zowel mijn vader als mijn pleegvader met mij pleegden. Ik heb zo het een en ander mee gemaakt in mijn jeugd, waar ik met veel kracht van de Heere doorheen ben gekomen. Nu ik ben gestopt met werken wegens de zwangerschap, komt ineens heel mijn verleden weer op me af. Ik heb ruim drie jaar intensieve therapie gehad, waaronder vorig jaar een aantal sessies EMDR (traumaverwerking). En toch kan ik niet verder. Ik heb het gevoel weer in een gat te zijn beland en moet boze en opstandige gevoelens wegdrukken tegenover iedereen en ook de Heere. Ik heb het idee dat ik opnieuw volledig blokkeer. Ik zou zo graag weer dichter bij de Heere leven en een groot gedeelte van mijn jeugd willen verwerken, maar ik weet niet meer hoe. Ik ben weer op zoek naar mijn psychologe, maar ben ook bang dat ik daar niet verder mee kom. Ik heb in het verleden een gesprek gehad met ds. Zweistra, maar ik durf niet in een lotgenotengroep te gaan praten. Ik weet gewoon niet waar ik goed aan doe, maar ben zo moe van het vechten. Hoe kan ik de gebeurtenissen in mijn jeugd verwerken of er mee leren leven?
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Na een jeugd met jarenlange incest van zowel je vader als je pleegvader heb je een heleboel kunnen verwerken middels intensieve therapie en EMDR. Dat is hard werken en vechten geweest. Omdat ik je niet ken en niet weet waar je in therapie precies aan hebt gewerkt is het voor mij lastig om te beoordelen of er nog stukken zijn waar onvoldoende aan gewerkt is en waar je nog baat bij zou kunnen hebben. Je zegt zelf dat je nog verder zou willen verwerken, dus blijkbaar ligt er nog wel wat. Ik werd ook even geraakt door wat je schreef: “ik voelde mezelf schuldig.” Hoe zit dat nu? Schuldgevoelens kunnen een teken zijn van nog niet verwerkte gebeurtenissen.
Verder: je schrijft dat je zwanger bent en gestopt ben met werken. Het gebeurt vaker dat mensen middels therapie een zekere stabiliteit hebben bereikt, maar dat ze uit hun evenwicht raken bij veranderingen in hun leven. Jij wordt binnenkort moeder, een grote gebeurtenis, en je bent gestopt met werken. Werk dat mogelijk voldoening en een dagstructuur gaf. Het uit evenwicht raken, weer meer klachten hebben, hoeft niet te betekenen dat je eerdere therapie onvoldoende effect heeft gehad, of dat je opnieuw langdurig therapie nodig hebt. Soms kunnen een aantal gesprekken je helpen het evenwicht weer te hervinden.
Maar dat lijkt me iets om met je eerdere behandelaar te bespreken. Zij is de aangewezen persoon om samen met jou te inventariseren waardoor je klachten zijn teruggekomen en wat er nodig is. Mocht je niet meer bij je psycholoog terecht kunnen, dan kun je je natuurlijk ook bij een andere thrapeut melden die gespecialiseerd is in traumaverwerking. Of een lotgenotengroep voor jou passend is kan ik niet beoordelen, in een zwangerschap en kort voor of na een bevalling zou het mijn advies niet meteen zijn.
Drs. Joke Ronner-Wattel
Dit artikel is beantwoord door
drs. J(oke) Ronner-Wattel
- Geboortedatum:26-06-1960
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerd Vrijgemaakt
- Woon/standplaats:-
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Joke Ronner is GZ-Psycholoog
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wat een afschuwelijke tijd ligt er achter jouw, en wat een last tos je mee op je schouders, zelfs schuld aan het hele gebeuren, maar laat ik je 1 ding zeggen je hebt hier geen schuld aan dit is je aangedaan!!
Ik wil je zeggen dat Jezus wil dat we vrij zijn, ook jij mag vrij komen van je verleden,Joh 8>Dus wanneer de Zoon u vrij zal maken, zult u werkelijk vrij zijn!
Er zijn twee vaders in je leven die je misbruikt hebben die je niet behandeld hebben zoals ze hun dochter moeten behandelen, ik wil je wijzen op onze Hemelse Vader die je welkom wil heten als Zijn dochter, Hij roept je, Hij wil je redden van de eeuwige dood, maar Hij wil je ook genezen van je pijn, en Hij wil je ook bevrijden in Zijn machtige naam!
Door het misbruik, zit je gebonden, de duivel heeft toegang gekregen tot je leven en hij houd je gebonden en klaagd je aan dat je zelf ook schuld heb hier aan, dat je vies bent, je niks waard bent en zo houd hij je in je greep.
En wordt je elke keer herinnert aan je verleden, en je zal er niet uitkomen zonder hulp van Jezus.
Ik wil je wijzen op het kruis van Golgotha waar Jezus al onze zonde, al onze pijn al onze schuld, en schaamte gedragen heeft.
Geef je leven over in de handen van de Heere Jezus, en Hij zal je gaan genezen, en bevrijden van de banden van de duivel! en dan pas zal je er werkelijk van af komen, leg al je lasten in Zijn doorboorden handen en je zult voelen dat Zijn kracht gaat stromen in je leven, Zijn liefde kan door jouw gebroken hart werken, en Hij wacht op jouw tot jij tot Hem komt en je vraagt Heer doorstroom mij met Uw liefde!!!
Dan zal God al je pijn gaan wegnemen dan zal Hij de pijn gaan verzachten, en mag je gaan zien wie je mag zijn, Zijn geliefde dochter, van waarde, kostbaar in Zijn ogen!
En dan zal er een moment komen dat je je vader, en je pleegvader mag gaan vergeven, omdat God je Vader geworden is, doe het, Jezus is 1 gebed ver, en Hij zal in je hart komen wonen.
Komt tot Mij alle die vermoeid en belast zijn, en Ik zal je rust geven zegt Jezus, en dat is ook voor nu, ook voor jouw.
Gods zegen,
Het wordt te lang om hier alles neer te zetten wat ik eigenlijk wil, mocht je er behoefte aan hebben ik wil je hier verder in helpen evt via de mail. evangelie@live.nl
nogmaals God heeft ook voor jouw en je gezin een plan en een hoopvolle toekomst!(Jer 29)
Heel erg veel sterkte...
Een vrouw zonder een verleden als dat jij hebt kan tijdens de zwangerschap en na de bevalling zich al erg heen en weer geslingerd en/of depressief voelen of zijn door de hormonen. Dat zal zeker in jouw geval dus een extra impact kunnen hebben!
Maar vergeet niet: NA HET ZURE KOMT HET ZOET!! Ik hoop én bid dat dit voor jou ook mag gelden.
Heel veel liefs
