Bidden vind ik zo moeilijk
Ds. M.F. van Binnendijk | 4 reacties | 25-01-2010| 08:56
Vraag
Bidden vind ik zo moeilijk. Zo vaak heb ik het idee dat het alleen maar eenrichtingsverkeer is. Ik weet wel dat God alles hoort, maar ik merk er niets van. Nu hoor ik sommige mensen wel eens zeggen dat je hardop moet bidden, maar dat vind ik zo genânt. Ik hoor mezelf gewoon praten en dan moet je er altijd op bedacht zijn dat er niemand anders is die je hoort. Moet het echt, is het bijbels, het persoonlijk gebed? Ik hoor ook regelmatig zeggen dat geloof een wilsbesluit is. Daar snap ik ook niets van. Ik kan niet kiezen wat ik geloof of niet. Natuurlijk wil ik geloven, maar daarmee heb ik het geloof nog niet. Stel dat iemand me zegt dat ik moet geloven dat het gras rood is en dat ik 100.000 euro krijg als ik geloof dat dat waar is, dan kan ik nog zo mijn best doen om dat te geloven, maar het lukt natuurlijk nooit. Daar kun je gewoon niet voor kiezen en zo zie ik het ook met het geloof. Alleen, hoe moet het dan?
Antwoord
Bidden is niet zo moeilijk, zelfs wanneer het voelt als eenrichtingsverkeer. Praten kunnen we allemaal. Moeilijker in het gebed is het om te luisteren. Dat zijn we niet zo gewend. Denk maar aan een gesprek met een goede vriend. Stel je voor dat jij alleen maar praat en praat. Je weet dat je goede vriend naar je kan luisteren. Maar wanneer hij van jou niet de ruimte krijgt om ook te spreken, zul je er weinig of niets van merken, hoezeer je vriend om jou geeft. Zo kan het ook met het geëbd tot God zijn. Je vertrouwt Hem zoals een vriend, en je weet dat Hij luistert. Maar echt contact ervaar je pas als het tweerichtingsverkeer is. Dat vraagt om afstemming. Ouderwets gezegd: dat vereist inwachten. Dat is het verlangen toelaten om echt contact te maken, en in gesprek te zijn met de Heere. Bidden vanuit de Geest. Weten, voelen, en bewuste ervaren tot Wie je spreekt. Als je alleen al de Psalmen leest, merk je eenzelfde geconcentreerde gerichtheid op God. In aanbidding, maar niet minder in de klacht.
Je zult misschien denken, dat het voor jou nu nog ingewikkelder wordt. “Hoe doe ik dat dan?” Daar is genoeg van te zegen. Laat ik één niet onbelangrijk aspect noemen. Probeer in je bidden ook eens stilte in te bouwen. Wees stil voor God, maak je hoofd en hart leeg. Geef je in het bidden óver aan Hem. Denk aan God als Iemand die niet alleen hoort, maar tegelijk ook luistert. Denk aan God, niet alleen in de hemel op Zijn troon, maar ook dicht bij je, naast je, in jouw aanwezigheid. Terwijl hij luistert.
Dat zal in het begin best vreemd voor je zijn. Maar je zult vast de ervaring met mij kunnen delen, dat het bij tijden zo ongekend druk is in je hoofd met van alles en nog wat, één grote kakofonie van gedachten, gevoelens, verlangens. Juist daarom hebben wij ons te oefenen in stil te zijn voor God. Zoals Psalm 62 ons voorgaat: “Mijn ziel is immers (is Dáárom!) stil tot God. Van Hem verwacht ik…” Geef Hem de leiding over je leven en onderhoudt het contact, het gesprek (het verbond) met Hem die Zich een Vriend betoont in je leven.
Daarmee is in wezen ook je geloofsvraag beantwoord. Een wilsbesluit? In zekere zin, namelijk vanuit het verlangen om God te ontmoeten en Hem te ervaren in je leven (bevinding). Een hartsbesluit? In zekere zin ook ja! Want God is de oorsprong van je bestaan. De Bron van liefde, waaruit je mag putten en leven. Hoe zou je anders kunnen leven zonder Zijn aanwezigheid in je leven?
Of je het nu ervaart of niet, Hij is er. Hij is de Immanuel. Ook en juist in deze omstandigheden. “Ik ben er. Ik ben er ook voor jou.” Dat hangt gelukkig niet af van jouw of mijn wilsbesluit. Dat ligt enkel in Gods onbegrijpelijke en onverklaarbare besluit om de wereld, deze gebroken wereld, lief te hebben. Zó lief, álzo lief, dat Hij er Zijn eigen Zoon voor heeft overgehad. Het liefste dat Hij heeft (Joh. 3:16).
Het komt erop aan of je ook “ja en amen” zegt op de kernvraag: Mag Hij -God in Christus door Zijn Geest- de basis en de grond van jouw bestaan zijn? Mag Hij jouw Vader en God zijn? God zoekt jou. Zoek jij Hem ook?
Ik wens je overgave en geloofsmoed toe.
Ds. M. F. van Binnendijk
Dit artikel is beantwoord door
Ds. M.F. van Binnendijk
- Geboortedatum:30-11-1963
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Stadskanaal
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Lees ook: het weblog 'Dominee in de bajes'
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Vele van onze gebeden zijn verstandsgebeden of repetitieve gebeden, Op zich zijn deze natuurlijk niet slecht, integendeel. Doch wanneer het hier bij blijft en je hart niet meekomt in het gebed blijft het arm.
Hoe komt je hart hier nu in mee?
Bv. Paulus wijst er op dat God oprechte bidders zoekt. Dat zijn aldus bidders die niet alleen bidden op grond van het feit, dat het goed is voor een Christen om te bidden, maar die in hun gebed daadwerkelijk bereid zijn hun leven te willen blootleggen voor God.
En dit dan zowel in de vorm van de dankbaarheid (dankt onder alles!!) maar vooral in het willen toegeven en benoemen in je gebed van je zonden, je strijd en je onvermogen de ander van harte lief te hebben. Dat laatste kan NIEMAND tenzij er een overgegeven leven is en de Geest je wijst en stuurt op de noden en de behoeften van de ander.
Vooral het niet voor God verborgen houden van zaken, die je voor jezelf soms niet eens wilt weten, is een harde strijd in het gebed. De zegening daarna is ongekend, zeker wanneer je in deze gebeden volhardend bent.
Wanneer je schijnbaar niets verneemt/ervaart na je gebed kan het zijn dat God aan jou wil duidelijk maken dat een aanhoudend gebed, waaruit de gesteldheid van het hart blijkt, nodig is. Het werkelijke gebed kan een worsteling zijn omdat Stan niet zal nalaten allerlei bezwaren en terughoudendheden in je op te roepen om te voorkomen dat je in contact komt met God en je Zaligmaker.
Het is in deze goed om te weten hoe de satan werkt. Dan kom je erachter dat je moeizame gebed niet zozeer aan jezelf te wijten is maar aan satan die alles tegenwerkt en de vader van de leugen is.
In je gebed zijn de stilte momenten van groot belang. De Geest van God kan dan “spreken” door je gedachte te leiden. Dit leiden van de gedachten is dan in de eerste plaats gericht op Christus om Hem duidelijker en helderder te zien en te voelen. Uiteindelijk is Christus de middelaar en een vertroebeld beeld van onze middelaar moet allereerst weggenomen worden.
In deze stilte momenten zal het vaak zo zijn dat de Geest wijst op nog in orde te maken zaken die er nog STEEDS liggen, die je geweten belasten en je gebeden belemmeren.
Wees hierin zéér trouw. God let dan op jou en vraag Hem om kracht, welke Hij ook overvloedig zal schenken. Wanneer deze strijd gestreden wordt en er vervolgens meer en meer vrede met je omgeving komt, krijg je ook steeds meer vrijmoedigheid om in gebed te gaan en in gebed te blijven.
De gebedsmomenten worden dan vreugdemomenten omdat je met de bron van het leven bent verbonden.
Maar wees trouw in ALLES.
@1a2b3c: Als hardop bidden jouw beschermt tegen het bijv. afdwalen van je gedachten, waarom zou je het dan niet doen?
