Zwangerschap blijft uit
drs. N. Wolswinkel | 11 reacties | 22-01-2010| 15:15
Vraag
Ik ben een vrouw van 29 jaar en heb twee kinderen. Graag zou ik meer kinderen willen, maar een zwangerschap blijft uit. Ik heb een wat vreemde menstruatiecyclus. Het is al een aantal malen gebeurd dat ik enorm veel bloedverlies heb. Van de huisarts krijg ik dan weer een kuurtje Primulut, met als resultaat dat het weer een beetje normaler wordt. Ik heb met de huisart mijn kinderwens besproken. Volgens haar moet het geen probleem zijn om zwanger te raken. Maar de afgelopen vier jaar ben ik niet zwanger geweest. Mijn cyclus is wat onregelmatig en varieert van vier tot zes weken. Uit een temperatuurcurve blijkt wel dat ik een eisprong heb en volgens een ovulatietest heb ik die ook. Ik heb wel eens het idee dat het niet lukt om in te nestelen. Is dat mogelijk? Ik heb regelmatig last van krampen, de hele cyclus door. Mijn huisarts wil me niet doorsturen naar een gynaecoloog (is het ook mogelijk een afspraak te maken zonder doorverwijzing van een huisarts?). Mijn man is hier een stuk minder mee bezig en is blij met wat we hebben. De huisarts heeft voorgesteld om zijn zaad te onderzoeken. Hij heeft daar erg veel moeite mee en wil het eigenlijk niet. Ik hoop dat u een antwoord hebt.
Antwoord
Het zou kunnen dat er wel een bevruchting optreedt maar geen innesteling, maar dat is moeilijk na te gaan.
Wanneer er een vier jaar durende secundiare infertiliteit bestaat (d.w.z. ongewenst niet-zwanger worden nadat het eerder wel is gelukt) dan is dat op zich een reden om verwezen te worden wanneer je dat wilt. De volgende vraag is natuurlijk of er veel uitkomt. Het systeem heeft laten zien dat het zwanger kan worden en er lijkt een eisprong te zijn. De vraag is dan wat de gynaecoloog toe kan voegen. Zou je ingewikkelde zaken als ICSI en IVF willen overwegen?
Wat het sperma-onderzoek betreft: het zal het eerste zijn waar de gynaecoloog over begint. Want wanneer er geen goede zaadjes zijn, dan kun je vrijen zoveel je wilt, maar het zal niet lukken.
Fertiliteitsonderzoek vergt van man en vrouw veel. Beiden moeten gemotiveerd zijn. Daar ligt bij jullie het eerste punt. Daarna kun je naar de gynaecoloog. Ik kan me niet zo goed voorstellen dat de huisarts blijft weigeren je te verwijzen wanneer je daarop staat. Maar nogmaals: je man moet willen, inclusief zaadonderzoek en je moet je goed afvragen wat je precies aan techniek wilt gebruiken. Wellicht zit daar de aarzeling van de huisarts.
Drs. N. Wolswinkel
Dit artikel is beantwoord door
drs. N. Wolswinkel
- Geboortedatum:02-02-1957
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Huisarts
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik kan me voorstellen wat het is om te verlangen naar nog een kindje,
en mijn advies is ga in gebed leg God je verlangen voor, en vraag aan Hem de maker van "baby's" wat Zijn wil is, Hij heeft een plan met jullie leven(Jer29:11) en misschien is dat met deze twee kinderen die je al uit Zijn hand ontvangen hebt.
Wij mensen maken vaak plannen, nog een kindje of juist niet meer, maar ik kan je zeggen God werkt daar dwars door heen, wij wilden ook de eerste vier jaar geen kids, maar God had een ander plan, na twee jaar werd ik door alle middelen heen zwanger!!
Dus wacht, en bidt, en vraag aan de Heer wat Hij wil. en Hij zal geen bidder laten staan
Gods zegen,
Misschien ben ik hard in mijn reactie (als dat zo is dan hoor ik het wel;) Ik wens jullie in elk geval Gods zegen toe.
In je refo-omgeving ben je de eerste die alle kinderen al naar school heeft,
je valt in een gat, zeker wanneer je niet meer werkt.
Veel mensen vragen, Hoe oud is je jongste alweer?, Zo van, wordt het niet eens tijd voor een derde? Je ziet ze denken, "zeker alweer zo'n modern stel , dat twee kinderen neemt". Een kinderwens ook voor een derde kindje kan erg diep zitten .
Wat betreft de gyneacoloog, er zijn meer vruchtbaarheidsbehandelingen, dan alleen i.v.f. enz. Er kan een curretage nodig zijn, de eileiders kunnen verstopt zijn enz. Als je een goede gyneacloloog treft kan er ook een samenlevingstest gedaan worden, bij ons mocht het wel, mijn man had ook moeite met het zaad onderzoek .
Maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit , hou moed, wij mochten toch nog na 5 en daarna 6 jaar later ons gezin zien groeien tot 4 kinderen.
Ik zou zeker een keer naar de gynaecoloog gaan. Alleen een simpele echo kan soms al wat duidelijkheid geven. In elk geval zou ik willen weten of er lichamelijk gezien niet een reden is waarom je niet zwanger wordt. En dat kan je huisarts aan de buitenkant echt niet zien. Ook niet met temperatuurmetingen, bloedwaardes, etc..
IVF e.d. is pas in een veel later stadium aan de orde. Mijn ervaring is dat in een ziekenhuis heel zakelijk met een kinderwens omgegaan wordt. En dit heeft zijn positieve en zijn negatieve kanten. Je zult altijd zelf goed voor ogen moeten houden wat je wel of niet wilt/mag. Maar een "simpele" screening kan nooit kwaad.
Laat niet al je goeie jaren voorbijgaan door twijfel of angst voor een gynaecoloog.
Ga met God!
Met alle respect voor je reactie, maar deze vragenstelster praat met geen woord over het onbegrip vanuit haar omgeving. Daar ligt niet de kern van haar probleem. Onbegrip vanuit de omgeving lijkt hier in zijn geheel niet aan de orde.
Jouw woorden roepen nogal wat vragen bij me op…..Ik denk dat je best voorzichtig mag zijn met het invullen van de gedachten van je omgeving. Zullen we dat maar aan de omgeving zelf overlaten? Het lijkt alsof je het beter kunt verwoorden dan je omgeving zelf en is dat wel zo? Als mensen vragen: “Hoe oud is de jongste alweer?”, dan betekent dat niet gelijk dat ze denken dat het dus tijd wordt voor een derde! Wellicht is het een vraag uit pure interesse. Als je daar zulke (grote) conclusies aan gaat verbinden, dan mogen we van lieverlee wel elke vraag eerst op een weegschaal leggen alvorens we het stellen. Nu je vier kinderen hebt en iemand vraagt: “Hoe oud is je jongste?”, denk je dan ook dat het dus een vraag is naar een vijfde kind? Ik denk het niet, omdat je daar zelf nu ook wellicht minder mee bezig bent.
Jij ziet ze blijkbaar denken en iemand ‘zien’ denken is mij eerlijk gezegd nog nooit gelukt! Wees daar vooral heel voorzichtig mee! Natuurlijk kan een kinderwens heel erg diep zitten en juist daarom kun je ook – vaak geheel onterecht - de gedachten van andere mensen ‘zien’.
Dat zegt soms meer over jezelf, dan over de ander. Er zal niemand zijn die je op die manier onnodig wil kwetsen, of denkt: “zeker alweer zo’n modern stel”, dat is wat jij ervan maakt en dat is wat jouw gedacht zijn! Je vult dat voor iemand anders alvast in terwijl de bedoelingen van anderen vaak alleen maar goed en oprecht zijn. Je hoort wat je graag wilt horen omdat je er zelf (teveel) mee bezig bent en een ander in z’n geheel niet nadenkt over een zo’n vraag....
“Veel genoegen en ongenoegen komt voort uit vermoedens, die men koestert over de gedachten van anderen; wij allen genieten lof die wij niet horen, en lijden onder minachting die wij niet zien”
vraagsteller, ik denk dat de antwoorden van Joelie en Orchidee heel waardevol zijn!
Sterkte hoor!
Ik vind je reactie heel interessant en inhoudelijk erg sterk. Het is inderdaad waar dat de vraagsteller het niet heeft over problemen in haar omgeving.
Toch is er ook zoiets als gevoel, soms voel je gewoon hoe een bepaalde vraag bedoeld is. Het is de toon die de muziek maakt.
Ik heb wel een leuk voorbeeld: als je uit een (voor de meeste mensen een redelijk) groot gezin komt en je zegt dat, krijg je standaart de vraag: wat voor werk doet je vader? Dan denk ik eerlijk gezegd niet: 'o wat leuk, interesse voor mijn vader!' nee, dan hoor ik daar (in mijn gedachten) ook minimaal 1 vraag bij: 'zou hij zijn gezin financieel wel goed kunnen onderhouden?'
Ik wil met mijn reactie aangeven dat het goed is om met beide benen op de grond te blijven staan en inderdaad op te passen voor 'lijden onder minachting die wij niet zien' maar ook wil ik aangeven dat je naar mijn idee niet alles zo 'verstandelijk' kunt benaderen omdat je ook nog een gevoel hebt die je heel andere dingen kunnen zeggen.
