Autisme en sociale contacten

P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven | 1 reactie | 09-01-2010| 16:30

Vraag

Ik ben een jongeman van 30 jaar en ik vraag me af hoe ik tot een beter leven kom. Hoe kan ik ondanks mijn autisme toch goed sociale contacten aangaan? Ik pieker vaak over dingen en voel me vaak niet zo heel gelukkig. Er hoeft maar iets kleins te gebeuren of ik voel me akelig. Ik heb wel behandeling, maar 't schiet niet echt op. Hoe kan ik mezelf beter op de rails houden? Hoe kan ik leren om betere keuzes te maken?

ADVERTORIAL

De zorgverzekeringen van Care4Life

De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?

Lees hier meer over onze principiële uitsluitingen.

De zorgverzekeringen van Care4Life

Antwoord

Beste jongeman,

Wat verdrietig hoe jij jouw leven schetst! Je piekert veel en voelt je vaak niet gelukkig...

Je vraag is helder maar lastig te beantwoorden. Je schrijft dat je een autistische stoornis hebt en daarmee geef je direct al aan dat sociale contacten lastig zijn. Nu is het nogal verschillend hoe autisme zich uit en in welke mate jij er last van hebt. Dat maakt het dus lastig want welke vorm van autisme heb je en in welke mate?

Ondanks autisme toch goede sociale contacten aangaan is al een hele uitdaging op zichzelf. Ik kan me zo voorstellen dat je hierin al de nodige teleurstellingen hebt opgedaan. Ik vraag me af of je al eens een training/cursus hebt gevolgd om sociale vaardigheden te leren, speciaal voor mensen met een autistische stoornis? Dit kan bij Eleos. Je kunt op de website kijken naar een locatie bij jou in de buurt en meer informatie over de cursus/training. www.eleos.nl en bij andere reguliere instellingen zoals de RIAGG.

Wat je vervolgens schrijft, het piekeren over dingen en het snel van slag zijn, heeft ook directe gevolgen voor sociale contacten. Dat maakt het voor jou extra lastig. Je schrijft dat je niet echt opschiet in therapie. Ik raad je dringend aan om dit met je therapeut te bespreken! Stel heldere doelen waar je aan wilt werken en evalueer dit regelmatig. Anderzijds is het ook moeilijk om snel resultaat te verwachten doordat het veel tijd kost om je gedrag te veranderen en te integreren. Dus vraag er naar bij je therapuet en bevraag hem/haar.

Je wilt leren om betere keuze's te maken en jezelf meer op de rails te houden. Jammer dat jij je vraag niet wat meer toelicht want eerlijk gezegd weet ik niet wat je hiermee bedoelt! Wel weet ik dat het voor mensen met autisme veel moeilijker is om de dingen te overzien en keuze's goed af te wegen vooraf, dat geeft heel veel onzekerheid.

Kun je in je omgeving terecht bij mensen die je hierbij kunnen/willen helpen?  In mijn begeleiding aan mensen met  een autistische stoornis raad ik vaak aan om samen met iemand een balans te maken op papier. Dit zorgt ervoor dat je meer inzicht krijgt in voor- en nadelen en dat het letterlijk te zien is. Zolang het alleen in je hoofd zit is het ook moeilijk om uit de cirkelende gedachtengang te komen. Aan de ene kant dus de voordelen opschrijven en aan de andere kant de nadelen. Leg het maar ergens op een plekje waar je telkens als je iets te binnen schiet weer wat bij kunt schrijven. Vraag nogmaals ook aan anderen of zij nog anderen dingen kunnen noemen die jou kunnen helpen om te kiezen. Tegelijk is dit goed voor je andere "leerdoel" om te investeren in relaties. Over het algemeen is het voor autistische mensen moeilijk om zich in te leven in de gevoelswereld van anderen. Dat maakt dat mensen "afhaken" doordat de relatie als eenzijdig wordt ervaren. Ik weet niet of dit bij jou ook zo is, maar daar is juist die training waar ik het al eerder over had, op gericht. Dat je leert om vragen te stellen en contact te leggen met anderen. Ik zou het je zeer aanraden.

Daarnaast raad ik je toch met klem aan om met je therapeut te bespreken hoe het komt dat het niet "opschiet" en bespreken hoe dit anders zou kunnen. Mocht dit niet helpen dan kun je altijd nog op zoek naar een andere therapeut. Het klikt niet altijd tussen de hulpverlener en de client, tenslotte.
 
Tot slot wens ik je veel succes toe en hoop ik van harte dat je het er niet bij laat zitten en blijft piekeren maar dat je doet wat je kunt! Dat alleen al zal je sterker maken!

Petra van Bodegraven

Lees meer artikelen over:

psychologie
Dit artikel is beantwoord door

P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven

  • Geboortedatum:
    26-03-1966
  • Kerkelijke gezindte:
    PKN (Hervormd)
  • Woon/standplaats:
    Veenendaal
  • Status:
    Inactief
122 artikelen
P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
1 reactie
hjrl
10-01-2010 / 08:12
Beste jongeman, ik heb Asperger Syndroom, Bij mij schiet het ook niet op, daarmee te leven. Ik krijg, om in de slaap minder te piekeren, (Seroquel 18,75 mg). Zo kan ik frisser de dag in. Mocht het tot vriendschap met een meisje komen ga dan beiden mbv hulpverlening goed na wat huwelijk, kinderen en vooral Aperger of aanverwant is. Voor mij kwam de diagnose pas IN het huwelijk en toen ik al vader was. Dan krijgt men het niet meer zo vlot terug in de rails.
Je kunt niet (meer) reageren op dit bericht. De reactiemogelijkheid is niet geactiveerd of de uiterste reactietermijn van 1 maand is verstreken.

Terug in de tijd

Over seksualiteit vertellen

Wanneer moet je aan kinderen over seksualiteit vertellen?
Geen reacties
09-01-2006

Seksuele behoeften na scheiding

Ik (man) ben eind 50 en nu van tafel en bed gescheiden. Ik heb zoveel verdriet en toch als man ook mijn seksuele behoeften. Ik las in de brief aan de Korinthiërs dat alles buiten het huwelijk hoererij...
2 reacties
09-01-2024

(On)verdachte moedervlekken

Ik heb een vraag over het volgende. Ik las dat, wanneer een moedervlek groter is dan 0,6 mm., deze verdacht is. Nu is het zo dat ik een paar moedervlekken heb die wat groter zijn, rond de 10 mm maxima...
1 reactie
09-01-2020
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering