Schuldbelijdenis doen

Ds. A. Jonker | 1 reactie | 05-01-2010| 17:30

Als een kerkenraadslid uit de Ger. Gem in Ned. (binnen verband) vertrouwelijke informatie verspreidt uit het verleden en daarmee gezinnen op de kop zet, is die man dan niet verplicht om openbare schuldbelijdenis te doen? Hij brengt iets in het openbaar en legt de andere partij zwijgplicht op. Wij zijn niet kwaad op die man, maar zouden alleen van hem weleens willen weten wat hij precies gezegd heeft, zodat er opheldering komt in deze zaak... Er is nu in de betreffende gezinnen veel kapot gemaakt en zoals het nu lijkt, is er geen mogelijkheid op herstel. Mijn vraag is: moet deze man schuldbelijdenis doen?

Deze vraag is aan de ene kant een vraag die de procedures in een bepaald kerkverband betreffen. Daarover moeten bevoegde organen in het desbetreffende kerkverband beslissen. Ik hoop dat u de weg daar naar toe weet. Aan de andere kant wil ik hier in zijn algemeenheid iets over antwoorden.

Bent u als vragenstellers bij deze zaak betrokken, zo ja op welke wijze? Het maakt nog al wat uit of u een persoon bent uit één van deze gezinnen, of een familielied/vriend, of een gewoon gemeentelid, of dat u zelf mede-ambtsdrager bent.

Als er vragen gesteld moeten worden aan bevoegde organen lijkt mij dat dit wellicht eerst de plaatselijke kerkenraad is. Dit moet dan m.i. gedaan worden door een persoon die zich persoonlijk benadeeld voelt, dus een lid van één van de desbetreffende gezinnen. Hij of zij mag zich daarbij wel laten bijstaan, maar het heeft dan wel de voorkeur dat dit een deskundige is. In zeer ernstige situaties zou dit m.i. zelfs een advocaat kunnen zijn.

Er is klaarblijkelijk informatie buiten de vertrouwelijkheid van gezinnen in de openbaarheid gekomen en dit wordt als onjuist ervaren en heeft extra consequenties wat blijkt uit de woorden “op de kop zet”. Hierbij vragen m.i. de volgende punten de aandacht.

1. Was het voor iedereen duidelijk dat de desbetreffende informatie ‘vertrouwelijk’ is?

2. Is het te bewijzen dat de ambtsdrager die informatie openbaar gemaakt heeft?

3. Is het te bewijzen dat het openbaar maken van deze informatie de bedoeling had om “gezinnen op de kop te zetten”?

4. Wat stelt men zich voor bij ‘schuldbelijdenis’? Moet dit in het openbaar, voor de kerkenraad of alleen in de betreffende gezinnen?

Blijkbaar hebben de betreffende gezinnen van het hele gebeuren veel te lijden, er is ‘veel kapot’ gemaakt. Dit vraagt dan om een heel voorzichtig omgaan met deze moeilijke materie, anders wordt de pijn nog groter. Ten diepste kan alleen de Heere daarin troosten en helen. Hij is rechtvaardig en barmhartig. De beste weg is daarom om dit alles voor de Heere neer te leggen in het gebed, zoals Hizkia de brieven voor de Heere open legde (2 Kon.19:14).

Wie alles in de hand van de Heere legt, stelt zichzelf ook de vraag of een openbare schuldbelijdenis van de desbetreffende ambtsdrager nodig is. Daarover beslissen de regels van het geldende kerkrecht, maar zouden we als ‘benadeelden’ zelf willen dat het zou gebeuren? Misschien zou een oprecht persoonlijk excuus in een eerlijk gesprek ook voldoende kunnen zijn om relaties te herstellen?

Tenslotte zou ik nogmaals willen wijzen op het gebed. Hij kan genade en vertroosting geven, maar wil ook de weg wijzen! (Psalm 25:2 berijmd.)

Ds. A. Jonker

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. Jonker

• Geboortedatum:
  29-03-1954
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Putten
• Status:
  Actief

118 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven