Tweeverdieners met kinderen
Ds. A.A. Brugge | 11 reacties | 18-12-2009| 17:00
Vraag
Aan Ds. Brugge. Laatst las ik in de Daniël een oud artikel waarin u een aantal vragen werden gesteld over tweeverdieners met een kind(eren). Nu heb ik hier een aantal vragen over. Ik hoop over twee maanden te trouwen met mijn vriendin. Een kind zou voor ons altijd van harte welkom zijn, maar als we het voor hier 'kiezen' hebben, zouden we dat het liefst nog even uitstellen. Mijn a.s. vrouw is net afgestudeerd en werkt nog niet zo lang. Is het geoorloofd hier iets voor te gebruiken wat een niet abortieve werking heeft? En zou het bijbels zijn om als we de kinderzegen mogen ontvangen bijv. twee dagen in de weeks een oppas te hebben? Alvast bedankt voor het antwoorden!
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Beste vrienden,
Jullie hebben lang moeten wachten op een antwoord. Ik wil proberen op eerlijke wijze jullie vraag te beantwoorden.
Om de vraag in alle eerlijkheid te kunnen beantwoorden, moet eerst een principebeslissing vallen. Namelijk deze, of we beginnen vanuit de praktijk naar de norm te redeneren. Of, vanuit de norm (Gods Woord) naar de praktijk. Als het eerste ons uitgangspunt vormt, praten we al te gemakkelijk over een veranderde wereld en levenspatronen dan zeg 30 jaar terug. Het tweede gaat uit dat wat de Heere zegt altijd (ondanks veranderende omstandigheden) het doorslaggevend getuigenis heeft.
De eerste vraag gaat over de kinderzegen. Wie oprecht en teer met de Heere wil leven, zal denken aan wat het Huwelijksformulier zegt: “met een goed en gerust geweten” samen leven. Hoe kan dat als we door onze planning niet op Gods voorzienigheid vertrouwen maar op onze planning. De Heere kan alle dingen zo wel maken dat we beschaamd staan over het weinige krediet dat wij van Hem hebben. Zowel in het moment van de kinderzegen als ook in de financiële consequenties die dit meebrengt. Zou de Heere niet beter zorgen dan wij berekenen? En dan hebben we het alleen nog maar over tijdelijke zaken. Hoeveel te meer in geestelijke en eeuwige dingen!
De tweede vraag gaat over kinderoppas. Er kunnen omstandigheden zijn dat bijvoorbeeld een gescheiden vrouw door wettelijke bepalingen gedrongen wordt gedwongen te werken. Ze zal dan haar kinderen naar een oppas moeten sturen. Als dit niet speelt ligt het principieel voor de hand dat een moeder thuis bij de kinderen is. Ik weet, de hele tijdgeest heb je tegen, zelfs binnen de kerk zul je onbegrip ontmoeten. Het valt niet mee om tegen de stroom van de tijdgeest, die ook geïnfiltreerd is in de kerk, te roeien. Uit de pastorale ervaringen en uit de tijd toen ik docent was, weet ik hoe belangrijk het is dat een moeder er voor de kinderen is. Dat ze thuis is, wanneer kinderen uit school komen en hun verhaal willen vertellen. Dat raakt een kern, die ik zo willen typeren met ‘hechting’. Zeker in onze samenleving waarin alles al zo vluchtig en onrustig is, geef ik als ouder onwetend als werkende moeder, dit mijn kinderen mee. Er is meer mee te geven dan werken. Ik zou willen vragen: “waar is God?.”
Van harte sterkte en wijsheid toegewenst met de te nemen beslissingen. Van harte de Heere en Diens genade bevolen!
Ds. A. A. Brugge
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A.A. Brugge
- Geboortedatum:18-01-1966
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Doetinchem
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Om thuis bij de kinderen te blijven is heel mooi maar niet altijd goed voor de vrouw zelf.
Na de geboorte van ons zoontje ben ik ook thuis gebleven om 'fultime' voor hem te kunnen zorgen.
Na de geboorte heb ik een postnatalde depressie gehad, zelf denk ik dat dit wel minder zwaar zou zijn geweest om ook nog eens een dagje te kunnen werken.
Want juist door de verantwoordelijkheid, de ommekeer van je leven, en het msisen van sociale contacten die ik met mn werk wel had maar (nog) niet in de woonplaats waar ik was gaan wonen werd het met de combinatie van de depressie wel heel zwaar!
Misschien dat dit ook in het antwoord mee overwogen had worden, dat het niet altijd in alle gevallen goed is om 24h thuis te blijven als moeder.
hele dagen gaan werken is mi uit de boze, zowel vanuit de Schrift als voor jezelf of en zeker voor het kindje.
als het kind vier is worden veel moeders wakker, het kind gaat naar school en zij hebben heel veel gemist. Nooit meer terug te draaien.
Ik ben altijd thuis geweest tot de jongste twee anderhalf en 5 maanden waren, toen ben ik een ochtend vrijwilligers werk gaan doen, dat deed me heel goed en ik nam de kinderen mee. De andere vijf bleven over zodat ik als ik thuis kwam nog genoeg tijd over had. Sociale contacten hoeven niet altijd door werk te komen, een bloemschikcursus,vrouwenochtend, zangkoor genoeg om op te noemen.
Je bent geen zielig slaafje als je voltijds moeder bent.
Nu zijn mijn jongste al naar de middelbareschool, ik mis de tijd dat ze klein waren,naar de basisschool gingen. Die tijd komt niet meer terug.
gr Samanthi
Mijn man werkt heel erg veel en ik ben nog niet helemaal klaar met mijn studie, die ben ik nu aan het afronden.
Mijn man gaat een dag minder werken, hij heeft een heel zwaar beroep en het zou goed zijn voor zijn lichaam wat gas terug te nemen met het oog ook op de toekomst (tot je 67e).
Het is heel simpel... we krijgen het dan gewoon niet rond. Daarom ga ik werken en het lijkt me heerlijk! want ik verveel me nu echt heel erg thuis! (zit niet voor niks zo vaak op refoweb ;)) ik had 4 mnd ouderschapsverlof opgenomen vandaar...
We kunnen het ook laten zoals het nu is, man veel werken en ik me vervelen...
Verder lees ik in spreuken 31 toch wat anders...
Moeders werkten vroeger denk ik meer dan hun man... alleen al de luiers die ze uitmoesten wassen met de hand. Wassen in een ton. Was door de mangelmolen halen. Strijken met een bout die elk minuut weer boven het vuur verwarmd moest worden en dan nog de opvoeding e.d.
Nu zetten we een knopje aan..... Ik zou het liefst thuis werken maar dat kan in mijn werk niet. Dus moet je wel buitenshuis.
We kunnen wel continue vergelijken met vroeger. maar toen was de situatie ook heel anders.
Nogmaals ik vind het erg moeilijk....
Het is maar wat je zelf als prettig ervaart en als je zelf goed in je vel steekt, heb je meer energie voor je kinderen lijkt me.
Daarbij staat er één belang natuurlijk wel altijd voorop: De kinderen! Het mag niet ten koste gaan van de kinderen. Ik denk dat het aan een ieder afzonderlijk is om daar een goede balans in te vinden.
Op mijn werk had ik daar geen last van, je deed je ding, en praatte in vakjargon met je collega'sen hield je prive gewoon lekker prive.
Verder denk ik dat als je aan deze activiteiten deel wil nemen zoals bloemschikken, vrouwenochtenden etc dat je dan alsnog oppas nodig hebt.
Wat is dan het verschil?
Oppas voor je eigen plezier mag wel maar oppas om te werken voor een ochtendje of een dagje is het kwaad?
Wees dan ook consequent en zeg dan ook die dingen af als je daar oppas voor nodig hebt.
dat een vrouw even uit haar huiselijke sleur gaat heb ik niets op tegen, maar let wel op hoe je het met de kinderen regelt.
Sorry?
Waarom zo'n boze toon?
Ik bedoel alleen te zeggen dat hele dagen werken uit de boze is voor de hechting van je kindje.
Als je in een nieuwe wijk en geen contacten hebt ktijg je die ook niet als je gaat werken.
Depressieviteit gaat ook niet over door te gaan werken, je aanval deed pijn meis, ik zit al jaren in de wao door psychische klachten. Dus ik bedoelde het helemaal niet als aanval maar ik pleit ervoor om niet baby op te bergen in een chreche. dat is heel iets anders dan een uurtje oppas, dat is structueel en heel slecht voor de hechting van het kindje. gr Samanthi
Dat bedoelde ik nu je mag best iets doen,maar de kinderen mogen er niet onder lijden, ik ben betaald werk gaan doen toen mijn man ziek werd en niet meer kon werken, we hadden alle kinderen nog thuis en ja er moet dan een gaatje opgevuld worden. Niet de hele week maar een uurtje of twintig heb ik er toen bijgewerkt,mijn man was thuis als de kinderen kwamen.
gr Samanthi
