Was je maar nooit geboren

P.M.G.P. Bos | 23 reacties | 15-12-2009| 16:36

Tijdens mijn jeugd heb ik van mijn moeder regelmatig de volgende opmerkingen te horen gekregen: “Was je maar nooit geboren”, “je had er nooit moeten zijn”. Ik weet dat zij deze opmerkingen maakte vanuit een psychisch onvermogen. Bij tijden heb ik hier nog last van. Eigenlijk zie ik het zo dat de vrouw die ik nu ben er goed mee om kan gaan, alleen het kind in mij kan soms nog ontzettend verdrietig, gekwetst zijn. Omdat deze gevoelens bij tijden terug komen, twijfel ik nu of ik professionele hulp moet inschakelen om het voor eens en altijd achter me te laten of dat ik hier toch zelf uit moet komen. Ik moet erbij zeggen dat dit niet het enige is wat mijn jeugd erg moeilijk heeft gemaakt, echter daarmee ben ik met mijzelf in het reine gekomen en terugkijkend daarop, ben ik hierdoor alleen maar sterker geworden en ben ik blij met de (jonge) vrouw die ik nu mag zijn. Wat mij wel beangstigt is dat ik bang ben dat ik straks zo zal worden als mijn moeder. Je hoort vaak dat mensen die een slechte jeugd hebben gehad en het beter willen doen dan hun ouders, toch vaak in hetzelfde patroon vervallen. Is deze angst gegrond?

Het lijkt me inderdaad goed professionele hulp in te schakelen, al was het alleen maar om de zorgen over je eigen omgaan met kinderen te ondervangen. Het lijkt me goed om een definitieve streep te trekken en het verleden een plek te geven en te leren van vroeger niet goed is gegaan.

Met vriendelijke groet,
P. M. G. P. Bos

Dit artikel is beantwoord door

P.M.G.P. Bos

• Geboortedatum:
  06-05-1953
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

42 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven