Nadrukkelijk aanwezige dochter

Ds. M. (Michel) van Heijningen | 1 reactie | 04-12-2009| 15:30

Wij hebben een dochter van 16, die momenteel in havo 5 zit. Ze is van jongs af aan zeer nadrukkelijk aanwezig geweest in ons gezin. Eigenlijk gaat bijna alle aandacht altijd naar haar, en de andere zeven kinderen krijgen hierdoor mijns inziens minder aandacht dan zij. Volgend schooljaar hoopt ze te gaan studeren. Daardoor moet ze op kamers gaan of heel lang reizen per dag. Eigenlijk hebben we liever dat ze thuis blijft wonen, maar aan de andere kant denk ik dat het voor de rest van het gezin beter is dat ze op kamers gaat. Eigenlijk voel ik me hier schuldig over, want het is toch een kind van je dat uit huis gaat. Wat raadt u ons aan. Moeten we voor de andere kinderen en voor mijzelf kiezen en haar adviseren om op kamers te gaan? Of is het toch beter om haar te adviseren om heen en weer te reizen?

Beste ouders,
 
U stelt een vraag over uw dochter en tegelijk over de relatie met uw andere kinderen. U koppelt de vraag over het op kamers gaan van uw dochter aan de aandacht die de andere kinderen dan zouden kunnen krijgen. Voor zover ik me door de paar zinnen die u schrijft, in kan leven in uw situatie, kan ik me er iets bij voorstellen. Toch zou ik ervoor willen pleiten om de vragen even los van elkaar te zien. Dus allereerst, de vraag van op kamers en daarna de vraag van evenwicht in het gezin.
 
Uw dochter op kamers, dat is een stap in het 'loslaatproces', dat in elke opvoeding een rol speelt. Vanaf het moment dat je kinderen geboren worden, op eigen benen kunnen staan, moet je ze langzaamaan leren loslaten en dat is moeilijk en gaat niet vanzelf. Wellicht is dat voor ouders ook een leerproces. In het geval van uw dochter die gaat studeren zou dat na een keuze voor een kamer opeens heel heftig zijn. Opeens is ze dan niet meer elke dag thuis. Opeens heeft ze een ander huis, al zal het echte thuis wel bij u blijven, hoop ik.

Als u de afweging maakt of dit wel of niet moet gebeuren dan moet u denk ik naar uw dochter kijken. Kan zij het aan? is ze instaat om zelfstandig te leven of is een kostadres een optie? Onderschat trouwens het reizen ook niet, dat kan ook erg vermoeiend zijn. Zij kiest neem ik aan zelf voor een bepaalde studie, spreek er met haar over en bespreek met haar wat de consequenties zijn van uit huis gaan en of zij dat ziet zitten. In een gesprek met haar kunt u zelf uw eigen gedachten hierbij ook verwoorden, maar leg het zwaartepunt bij haar.
 
U vraagt tegelijk ook naar de hele gezinssituatie. U voelt zich er schuldig over dat u eigenlijk er ook een voordeel in ziet als deze dochter uit huis gaat. Achter dit alles zitten mijns inziens meer vragen. Hoe komt het dat deze dochter zoveel aandacht vraagt? En dat ze ook zoveel aandacht krijgt? En: hebben de andere kinderen hier nadeel van? Dat hoeft op zich niet, wellicht zijn ze tevreden met hun plaats in het gezin en met de aandacht die ze krijgen, maar het is goed om u dat eens af te vragen.

Wellicht helpt het om eens met een professional hierover van gedachten te wisselen. Ik merk vanuit uw vraag een stukje onzekerheid en ik kan niet beoordelen of die terecht is of niet. Ik zie er wel voldoende aanleiding in om u dit advies te geven. Klop gewoon eens aan bij Eleos of een andere instantie, dat is geen schande, ze zijn ervoor.
 
Tot slot hoop ik dat u in ieder geval al uw kinderen vertrouwend in Gods handen kunt geven. “Houdt Gij ze vast als ik ze los moet laten.”
 
Met vriendelijke groet,
Michel van Heijningen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M. (Michel) van Heijningen

• Geboortedatum:
  08-06-1976
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Alblasserdam
• Status:
  Actief

177 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven