Soms zo eenzaam
Ds. H. Veldhuizen | Geen reacties | 05-11-2009| 11:11
Vraag
Ik ben een jongere van 20 jaar, ben aan het laatste jaar van mijn studie bezig en heb het ontzettend naar mijn zin op mijn opleiding. Ook heb ik best veel vrienden, ga gezellig me ze uit in het weekend en ook doordeweeks gezellig wat drinken. Mijn relatie is helaas een poos geleden uitgegaan omdat het niet meer ging tussen ons en er vervelende dingen zijn gebeurd. Ik ben hier echt kapot van geweest. Sindsdien voel ik mij soms zo eenzaam. Ik verlang naar een nieuwe relatie. Ik heb soms zó de behoefte aan 'meer', iets wat verder gaat dan een goede vriendschap. Ik kan hier soms nachten van wakker liggen omdat ik me -ondanks dat ik bijna 'alles' heb- me toch zo alleen voel. Ik zou zo graag weer iemand willen die écht om mij geeft. Ook zoek ik de Heere elke dag, maar ik heb Hem nog nooit gevonden.. Dit maakt mij zo verdrietig... Kan iemand mij vertellen wat ik het beste kan doen?
Antwoord
Beste vriend of vriendin,
Bedankt voor je vraag. Of eigenlijk zijn het twee vragen: De eerste gaat er over dat je zo graag weer een nieuwe relatie zou willen hebben, nadat je vorige relatie is uitgegaan. En de tweede is: je zou zo graag de Heere willen vinden, je zoekt Hem elke dag, maar het maakt je zo verdrietig dat je Hem nog nooit gevonden hebt.
Ik begin maar met de eerste vraag, omdat je die het eerste stelt. Heel begrijpelijk dat je die vraag stelt. Ik denk dat er heel veel twintigers zijn die ook met die vraag zitten, alleen de een spreekt het eerlijk uit en de ander niet. Bij jou speelt het heel heftig omdat je relatie uitging. Je schrijft dat het niet meer ging tussen jullie en dat er vervelende dingen zijn gebeurd. Nu weet je wel dat dat meer gebeurt en dat je niet de enige bent. Ik denk zelfs dat er veel mensen zijn die al een (of meer) relatie(s) hebben gehad voordat het kwam tot een blijvende relatie die uitliep op een huwelijk. Maar is een verkering of het hebben van een relatie daar ook niet voor bedoeld, beste vriend(in)? Je verkeert een tijdje met elkaar, gaat het goed dan wordt de relatie vaster en vaster en groeit het naar een huwelijk. Maar blijkt het niet zo goed te gaan dan wordt de relatie na een tijdje verbroken. Eigenlijk is dat beter. Want stel dat zo’n relatie erg gauw wordt omgezet in een huwelijk, dan kan het tot een breuk in het huwelijk komen en dat is natuurlijk heel erg ingrijpend. Vroeger werd er daarom wel gezegd: laat een verkering of relatie maar eens, afhankelijk van de leeftijd, een paar jaar overwinteren voordat het tot een huwelijk komt: je leert elkaars karakter kennen, de leuke en minder leuke dingen, elkaars hebbelijk- en onhebbelijkheden en als de liefde er is kan die liefde dat hebben. En nu heb ik het nog niet eens over de geestelijke dingen: of je bij elkaar past wat het geloof en de kerk en alles wat daarmee te maken heeft betreft. Je zult het met mee eens zijn dat dat het belangrijkste is: of je samen kunt danken, bidden, naar de kerk gaan en het verlangen hebt om de Heere te zoeken en te vinden. Maar ook als dat laatste er is (ik weet niet hoe dat bij jullie was, ik hoop dat dat er was), kan een relatie of verkering uitgaan. Heel verdrietig als je van de ander hield, maar toch beter, want als het in de verkeringstijd niet meer gaat, gaat het in het huwelijk ook niet.
Hoe moet je nu verder, want je voelt je soms zo eenzaam en verlangt naar een nieuwe relatie?, schrijf je. Mag ik daar eens een paar dingen op zeggen? In de eerste plaats: forceer niets, want dan gaat het in de regel mis. Wees jezelf. Je hebt nog een jaar studie voor de boeg: doe wat je moet doen en zie wie de Heere eventueel op je weg plaatst. Daarnaast: je mag om een goede relatie, waar je je hele leven mee verder kunt, bidden. Nog eens: niet geforceerd, maar het biddend tegen de Heere zeggen en het verder vertrouwend in Zijn handen leggen. En in de derde plaats: zorg dat je goede christelijke jongeren ontmoet. Je schrijft dat je best veel vrienden hebt en gezellig het weekend met ze uitgaat en doordeweeks gezellig wat gaat drinken. Ik neem aan dat dat goede vrienden zijn, die je bijvoorbeeld ook in de kerk ontmoet en met wie je ook op een goede wijze over het geloof kunt praten. Maar ik denk toch meer aan een vereniging, een club, de catechisatie, een lidmatenkring of welke mogelijkheden er in de gemeente waartoe je behoort maar zijn. Daar is vast ook gezelligheid en zijn er gesprekken waardoor je anderen soms in het hart kunt kijken en er vaste relaties kunnen groeien. Niet dat dat de eerste reden is om daar naar toe te gaan. Maar de mogelijkheid dat je iemand ontmoet met wie je een goede relatie kunt aangaan wordt groter naarmate je jongeren ontmoet. In de vierde plaats: je schrijft dat er vervelende dingen in je vorige relatie zijn gebeurd. Vind je het erg als ik schrijf: daar heb je misschien van geleerd, zodat je denkt: dat of dat in ieder geval nooit meer. Je leert namelijk van het leven, van de fouten van anderen, maar ook van de fouten van jezelf. Ik weet niet in hoeverre dat, wat de vervelende dingen betreft, voor jou geldt, maar als dat zo is, kun je een aantal dingen goed op een rij zetten voor een eventuele volgende relatie.
Nu je tweede vraag: Je zoekt de Heere elke dag, schrijf je, maar je hebt Hem nog nooit gevonden en dat maakt je zo verdrietig. Dat is een heel wezenlijke vraag. Nu ken ik je niet en ik weet van je geestelijke leven niets. Maar ik stel je een wedervraag: Hóe denk je de Heere te vinden, beste vriend(in)? Doordat er plotseling iets met je gebeurt of doordat je wat voelt of iets dergelijks? Of doordat je een Saulusbekering ondergaat? Of: doordat je je stil vertrouwend, als een zondaar die van zichzelf niets heeft, aan de Heere en Zijn genade overgeeft? Want dàt is “de Heere vinden”: je stil vertrouwend als een zondaar aan Hem en Zijn genade overgeven. Omdat Zijn Woord, de Bijbel, dat zegt. De Heere heeft Zich in Zijn Woord geopenbaard als Degene Die Zijn Zoon gaf, voor zondaren. En die Zoon gaf Zijn leven, voor zondaren. Opdat zondaren leren zeggen: Heere, ik kom tot U, van mezelf heb ik niets, maar ik neem de toevlucht tot U. Met vrijmoedigheid. Zoals de Hebreënbriefschrijver zegt: “Laat ons (omdat de Heere Jezus zo’n grote Hogepriester is) met vrijmoedigheid toegaan tot de troon der genade, opdat wij barmhartigheid mogen verkrijgen en genade vinden om geholpen te worden ter bekwamer tijd” (Hebr.4:16). Die “bekwamer tijd” is nu. Zoals we verschillende keren in de Bijbel lezen van het heden der genade.
Ik kan het ook nog anders zeggen: Je zegt dat je de Heere elke dag zoekt, maar Hem nog nooit gevonden hebt: Zal ik dat eens omdraaien, beste vriend(in)? De Heere zoekt jou. Denk aan het teken en zegel op je voorhoofd en lees bijvoorbeeld wat het doopformulier daarvan zegt. Jij hebt, toen je als kind gedoopt werd, niet naar de Heere gevraagd, maar de Heere vroeg, en vraagt, naar jou. Hij wil je vinden, bij het kruis van de Heere Jezus Christus, opdat jij Hem vindt.
God zegene je, zowel in wat je eerste vraag betreft als (vooral!) de tweede vraag.
Ds. H. Veldhuizen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Veldhuizen
- Geboortedatum:02-01-1938
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Wapenveld
- Status:Inactief
