Met eerbied gesproken

Ik hoor tegenwoordig dominees vaak zeggen: "Met eerbied gesproken"... en dan volgt er iets wat soms zo raar menselijk is voorgesteld over de Heere of de Christus. Waarom gebeurt dit zo vaak?

Als we over de Heere Jezus of over God de Vader of over de Heilige Geest spreken past ons dat te doen met de houding van diepe eerbied en ontzag. Dan heb je zo vaak het idee dat mensenwoorden tekort doen aan de grootheid en de heerlijkheid van de Heere Christus. Dan beself je ook dat mensenwoorden te kort schieten om de heerlijkheid van de Heere te vertolken. Wie is er die ooit in woorden de heerlijkheid van de Heere kan verkondigen en bevatten. Niemand!

Maar dan is er wel vaak de gedachte dat we met onze woorden te kort doen aan de eer en de heerlijkheid van de Heere. Zo zelfs dat je je wel eens voor je woorden moet schamen voor het aangezicht van de Heere. Dan is de uitdrukking “met eerbied gesproken” een belijdenis van onmacht en eigen schamelheid. Dan denk je , ook op de kansel, maar laag over je eigen woorden.

Toch moeten we deze uitdruking niet te pas en te onpas gebruiken. Wat vraagt het spreken over de Heere om een heilige eerbied en nauwkeurigheid. Wat kunnen we in dit verband beter doen dan te luisteren en door te geven wat de Bijbel van de Heere zegt. En als dominees zegen: “Met eerbied gesproken”,dan moet ook doorklinken dat ze zich eigenlijk voor hun woorden schamen. Overigens is elke preek een worsteling om de Heere op de juiste wijze voor te stellen. Mensenwoorden kunnen zo veel bederven. Bidt daarom maar veel voor de dominees en vraag maar of de Heere ze verstand geeft, met goddelijk licht bestraald. Elke prediker voelt zich zo vaak onmachtig om de gerechtigheid, heiligheid en heerlijkheid van de Heere te verkondigen. Daar kun je als predikant soms zo intens aan lijden. Maar goed dat de Heere niet mensen bekeert omdat onze preken zo goed zijn. Hij kan alleen maar met onze prediking als met een kromme stok rechte slagen slaan. Gebruike de Heere deze kromme stok ook maar voor jou om je te bekeren. We komen zo vaak van de kansel af met de verdrietighe gedachte dat we veel te weinig gezegd hebben. De Heere is zo oneindig groot!

Ik wens je de zegen van de Heere toe.

Hartelijke groet,
Ds. J. van Rossem