Wanneer aan het Heilig Avondmaal?
Ds. H. Korving | 23 reacties | 10-10-2009| 14:00
Vraag
Wanneer mag/kan je echt aan het Heilig Avondmaal? Ik zat pas in de kerk en ik was bijna de enige die nog zat. Echt erg vond ik dat. Ik dacht, stel dat God nu terug zou komen dan hoor ik er hier als enige niet bij. Ik zit nu op belijdeniscatechisatie en daarna wordt er zo van je verwacht dat je daarna deelneemt aan het Heilig Avondmaal. Hoe moet ik dat doen?
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Wanneer kun je en mag je aan het Heilig Avondmaal? Ik laat het woordje “echt” uit je vraag even weg. Of moet ik juist alleen over dat woordje hebben? Ik lees een beetje tussen de regels door dat je je afvraagt of al die mensen die jij aan het Heilig Avondmaal zag gaan, daar wel “echt” aanhoren? Terwijl je conclusie is: ik hoor er als enige niet bij, als de Heere terugkomt dan wordt mij dat vast aangerekend dat ik niet aanging… Is dat zo? Is aangaan aan het Heilig Avondmaal een bewijs dat iemand “echt” een kind van God is? Is niet aangaan aan de tafel het bewijs van het tegendeel? Daar geeft de Bijbel geen grond voor. Hoe zit het dan wel?
Ik wil allereerst even ingaan op de zin waarin je zegt dat er van je wordt verwacht dat je na de belijdeniscatechisatie aangaat aan het Heilig Avondmaal. Wie verwacht dat? De mensen? Of verwacht de Heere jou misschien ook? Ik zou duidelijk willen stellen dat je nooit aan het Heilig Avondmaal moet gaan omdat de mensen dat van je verwachten. Als dat je enige motivatie is, dan zit je “echt” verkeerd. Maar waarom zit je op de belijdeniscatechisatie? Is dat omdat je dankt dat het nu ongeveer tijd is, of omdat de mensen dat van je verwachten? Of wil je graag belijden dat je de Heere hebt leren kennen en Hem wil dienen? Het moet duidelijk zijn dat het zowel bij de openbare geloofsbelijdenis als bij het Avondmaal moet gaan om een waar geloof in Christus.
Wat is een waar (“echt”) geloof? Zie zondag 7 van de Heidelberger Catechismus: hetgeen de Heilige Geest door het evangelie in mijn hart werkt – en waar gaat het dan over? Over de vergeving van je zonden. Uit genade, om Christus’ wil. De werkmeester van het ware geloof is dus de Heilige Geest. De grond waarop dat ware geloof rust en de bron waaruit het put is het Woord van God. De inhoud van het ware geloof heeft alles te maken met de Heere Jezus, Zijn werk, en de vergeving van je zonden. Wie aangaat aan het Heilig Avondmaal, belijdt ook daar de Heere Jezus nodig te hebben gekregen. Het Avondmaal is door de Heere ingesteld om de Zijnen te voeden en te sterken. Net als in een gezin worden de kleine kinderen niet van de maaltijd uitgesloten. Integendeel: juist zij hebben die voeding nodig om gezond op te groeien en sterker te worden. Zo is het ook met de maaltijd die de Heere voor Zijn kinderen heeft ingesteld. Daar zijn ook de kleinste kinderen in de genade welkom. Voor het Avondmaal wordt geen verzekerd geloof, maar wel een waar geloof gevraagd. Dat ware geloof kan zwak zijn en bestreden. Maar de Heere weet dat je hart naar Hem uitgaat.
De Heidelbergse Catechismus geeft een duidelijk antwoord op je vraag en zegt het zo:
Vraag 81: Voor wie is het avondmaal van de Heere ingesteld? Antwoord: Voor hen die om hun zonden een afkeer van zichzelf hebben en toch vertrouwen dat deze hun om Christus' wil vergeven zijn, en dat ook de overblijvende zwakheid door zijn lijden en sterven bedekt is; die ook begeren hoe langer hoe meer hun geloof te versterken en hun leven te beteren. Maar de huichelaars en zij die zich niet van harte tot God bekeren, halen door hun eten en drinken een oordeel over zich: 1 Korinthe 11:28, 1 Korinthe 10:19-22.
In het lesboek dat in onze gemeente wordt gebruikt op de belijdeniscatechisatie staat het volgende te lezen:
“Voor wie is het Avondmaal des Heeren ingesteld? Het Avondmaal staat niet open voor onbekeerden, onverschilligen of mensen die in een zondige levenswandel volharden (zie Avondmaalsformulier). Christus heeft deze maaltijd voor Zijn gelovigen ingesteld. Zij die zich vanwege hun zonden mishagen, op de belofte van vergeving zich verlaten en begeren voor de Heere te leven (zie Heidelbergse Catechismus zondag 30 vraag 81) zijn welkom aan Zijn tafel. Toch is er soms onder Gods kinderen veel schroom. Is het wel voor mij? Zou ik me niet een oordeel eten en drinken? De vrijmoedigheid en het verlangen om aan te gaan kunnen klein zijn en bestreden. Het heilig Avondmaal is niet alleen voor hen die tot de (volle) zekerheid van het geloof zijn gekomen, maar juist ook voor de zwakke en bestreden kinderen van God. Wie belijdenis des geloofs mag afleggen, ontvangt van de kerkenraad toegang tot de sacramenten, Doop en Avondmaal. We noemen dit wel: het kerkelijk recht. Het Goddelijk recht houdt in dat je persoonlijk mag bemerken dat de Heere Zelf je aan Zijn tafel roept. Heilig Avondmaal vieren is na het belijdenis doen niet vanzelfsprekend, maar ligt wel in het verlengde van een oprechte belijdenis. Elke oprechte Avondmaalsviering is een vernieuwde belijdenis voor God en Zijn gemeente, dat je het leven hebt leren zoeken buiten jezelf in de Heere Jezus Christus.”
Ik hoop je zo een beetje op weg geholpen te worden. Je kunt niet zomaar aangaan. Maar mag je zomaar afblijven? Ten diepste wordt je vraag persoonlijk opgelost met gevouwen handen en gebogen knieën en een open Bijbel. De Gastheer Zelf wil de begeerte wekken in je hart en je bij de hand nemen en leiden.
Met hartelijke groet,
Ds. H. Korving
Lees ook:
Boeken over het Heilig Avondmaal:
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Korving
- Geboortedatum:01-12-1954
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Urk
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Ds. Korving ging in november 2021 met emeritaat.
Lees ook het artikel dat Refoweb met ds. Korving had n.a.v. zijn boek 'Taal en teken'.
En kijk/luister:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
het is een persoonlijke zaak tussen God en je ziel,
Hij wil dat verlangen werken, ga nooit om mensen of om iets in jezelf.
Kun je nog zonder Hem, mag je zeggen met Petrus ook al is het beschroomd:
Heere Gij weet dat ik U liefheb, wie is Hij voor jou.
Voor wie is het Heilig Avondmaal? Voor al degenen die zonder Christus niet kunnen leven. En of je nu een zuigeling bent, of zwak in het geloof, of dat je nog zo vertwijfeld kunt zijn over sommige dingen……je wordt hartelijk genodigd om aan Zijn tafel deel te nemen tot versterking van het geloof. Dus er moet wel waar geloof zijn. En waar geloof is er alleen maar als het geloof het voorwerp heeft van Die dierbare Zaligmaker Jezus Christus.
Want Zijn schapen kennen Zijn stem..
Ben je een vermoeide?
Ben je een belaste?
En dan de mooie belofte: zal rust geven.
sterkte!
En op die manier laten zien dat ik het zelf niet kan maar Hem nodig heb!
Ik vierde avondmaal en na die dag veranderde er heel veel in mijn leven.
Ik heb Jezus leren kennen en Hem toegelaten in mijn hart.
De gift van genade aangenomen het is tenslotte een geschenk, onverdiende genade.
En sinds die dag is alles anders!
Wil je meer weten vertel ik het graag!
Laten we niet teveel op deze zin blijven hameren.
Hierdoor zijn al te veel mensen, nooit tot de stap tot aangaan gekomen.
waarvan belast? waarvan vermoeid? de gevolgen van de zonde of de zonde zelf?
De zonde zelf!!!!
Dat je niet kunt zijn voor God wie je moet zijn en dat je nooit Hem bedoelt
maar altijd jezelf!!!
Hem te kennen is het ware leven, daarbuiten is geen leven, ook al
hebben we dan gestalten, zondekennis en strijd, dat is geen grond,
We moeten het bruilofskleed aan, bekleed met Zijn gerechtigheid, dat is, jij uitgekleed worden van al je eigengerechtigheid en zijn klederen aan.
Antoinette: Ik lees dat jij kiest dat je aan God liet zien, Hem te volgen voor
de rest van je leven. Wij kiezen niet. Als God je leert door het licht van Zijn Geest leer je en wordt je overtuigt dat je alleen maar tegen Hem kiest. met het Heiligavondmaal betoont HIJ, dat HIJ je heeft getrokken uit de duisternis, tot Zijn wonderbaar licht, hopelijk bedoel je dat?
Ik hoor de laatste tijd alleen nog maar van mensen die altijd kunnen kiezen en altijd kunnen geloven, en vertrouwen, maar nooit dat ze iets ontvangen!!!Altijd staat de mens centraal. Je hoort ze nooit spreken over dat ze hebben geleerd in beleving hun ongeloof, ja ze zeggen het wel, maar werkelijk beleven is wat anders, dan zijn het verschrikkelijke dooddoeners als iemand tegen je zegt, geloof in God, vetrouw maar op Hem, pleit maar op Zijn belofte.
Jezus dringt heel vaak aan op het maken van een keuze. Dat dat alleen kan door de werking van de Heilige Geest in ons hart, is een grote waarheid.
Toch lezen we ook dat Elia zegt: Zo de HEERE God is, volgt Hem na.
En verderop in de geschiedenis roept het volk: De HEERE is God, de HEERE is God.
Overduidelijk is hier dat het volk een keuze heeft gemaakt en niet gezegd heeft: we zullen wachten of de Heere ons trekt.
De uitverkiezing, het feit dat we dood zijn en niets kunnen, alles
gebruikt een mens om God buiten zijn leven te houden, maar betekent het dan dat we niet meer moeten spreken over uitverkiezing, over dat we dood zijn in zonden en misdaden?
Waar God leert wordt het beleefd ik kan niet, ik wil niet, ik heb niet, ik deug niet, dan wordt je echt niet!! lijdelijk, maar dan komt er een roepen tot God, je moet Christus hebben, je hebt niet eerder rust, vreugde vrede, als je God niet tot je deel hebt. Wees maar niet bang dat waar de Heere werkt de mens lijdelijk wordt, echt niet. Wij hoeven geen mensen te bekeren, wij moeten eerlijk spreken van wie de mens is en wie God is, zo'n ziel waar God werkt, daar wordt een ziel eerlijk gemaakt en die wenst niets liever dan dat hij eerlijk behandelt wordt en eerlijk onderwijs krijgt, daar kan en laat een mens zich niet troosten door anderen, nee hij moet Christus tot zijn deel hebben, daar ligt zijn troost.
Over het volk Israel; Als de keuze van hen afhangt kiezen ze tegen God, wij zullen nooit uit onszelf voor God kiezen, de mens is geneigt God en zijn naaste te haten, als dat beleving in je leven wordt, o dan kun je alleen maar roepen, O God trek mij, werk die keuze in mijn hart!! Dan ervaar je alleen maar onmacht, ongeloof en onwil.
Over het wachten....als God je leert komt er een tijd dat je Hem verwacht, niet afwachten, maar verwachten, niet leidelijk met de armen over elkaar maar roepende en smekende, ik laat U niet los tenzij dat Gij mij zegent. Ja zeggen mensen dan: zoiemand is al gered, zo iemand heeft het leven al,,maar die mens ervaart dat echt niet zo, die ervaart alleen maar de dood inzich en moet Christus tot zijn deel hebben zal die werkelijk leven....Hier schitterd Gods werk, Hij gaat door, Hij drijft een mens uit naar Christus. Paulus: waartoe ik van Christus gegrepen ben.
Ja dan werp je alles van jezelf weg, (alles schade en drek) Christus alleen, Christus alleen, niets anders.
Nogmaals wij kunnen hoeven geen mensen te bekeren, te troosten, al willen we dat graag, nee we moeten ze eerlijk onderwijs geven, daar heeft zo'n mens behoefte aan. God staat echt zelf voor Zijn werk in, en overtuigt zo'n mens wat waarheid is. Zo'n mens zal ook altijd weer bidden: Heer leid mij in al Uw waarheid, schenk mij U licht, neem mijn licht en eigen wijsheid weg. En zo'n mens wordt ook onder gesprekken van mensen, en onder de prediking duidelijk overtuigt of het waarheid is of niet. Wonderlijk zijn Zijn wegen. Hij is de Enige ware Leermeester!
Mijn verhaal is al weer langer.
Hopelijk begrijp je mij.
Je kan natuurlijk alleen voor jezelf spreken.
Ik heb jaren lang onder zo'n soort prediking gezeten die jij beschrijft en dat heeft mij echt wel lijdelijk gemaakt en niet zo'n beetje ook.
Je zegt dat de mensen eerlijk behandeld moeten worden en daar heb je gelijk in, dus met twee woorden spreken.
Er wordt in de bijbel veel meer geschreven over de verantwoordelijkheid van de mens dan over wat God "moet" doen.
En wij worden op onze verantwoordelijkheid afgerekend en niet over dat, waar de mens passief in is.
Ik heb de volgene vergelijking wel eens gelezen die ik je graag door wil geven.
Bij een overstroming zat er een man op het dak die aan het bidden was of God hem wilde redden van de verdrinkingsdood.
Na een tijdje kwam er een bootje langs en de reddingswerker die erin zat riep hem toe zich te laten zakken zodat hij gered kon worden.
Maar de man wilde niet en zei dat hij op God wachtte.
Er kwamen nog twee bootjes voorbij maar de man bleef bij zijn standpunt en wilde alleen door God gered worden.
Tenslotte verdronk hij en toen hij voor God stond om verantwoording af te leggen antwoordde hij op de vraag van God waarom hij hier al voor Hem stond, "ik heb U om redding gevraagd en op U gewacht......"
Toen zei God "maar Ik heb drie keer iemand gestuurd om je te redden, dus waarom ben je hier"?
Toch is hoe jij het bovenstaadn beschrijft slechts 1 van de manieren waarop God (ik zeg: God, niet de mens) een mens bekeert.
Lees eens wat Brakel in de Redelijke Godsdienst schrijft over de manieren waarop God de wedergeboorte werkt. Hele verschillende manieren.
onszelf volkomen en rechtvaardig zijn. Integendeel, omdat wij ons leven
BUITEN ONSZELF in Jezus Christus zoeken, belijden wij daarmee dat wij
midden in de dood liggen.
Wij moeten erkennen dat wij nog vele zonden en gebreken in onszelf
aantreffen, bijvoorbeeld dat wij geen volkomen geloof hebben en er niet
toe komen God met zo'n ijver te dienen als wij verplicht zijn, maar juist
dagelijks strijd heeft te voeren met de zwakheid van ons geloof en onze
verdorven vleselijke begeerten. Niettegenstaande dit alles, omdat wij door
de genade van de Heilige Geest droefheid over zulke gebreken hebben en wij
begeren tegen ons ongeloof te strijden en naar alle geboden van God te
leven, zullen wij er ten volle van verzekerd zijn dat geen zonde of
zwakheid die tegen onze wil nog in ons overgebleven is, kan verhinderen
dat God ons in genade aanneemt en ons zo deze hemelse spijs en drank
waardig en deelachtig maakt.
Christus' gedachtenis
Laten we nu, in de tweede plaats, overdenken waartoe de Heere voor ons het
avondmaal heeft ingesteld, namelijk dat wij dat doen zouden TOT ZIJN
GEDACHTENIS. "
Duidelijk is dat het hier dus
niet gaat om ons maar om Hem, Die ons gekocht heeft met Zijn dierbaar
bloed.
Ik wens jullie de vrede en de
rust van de Heere Zelf.
ik spreek over het werk van God in de mens. Als je wordt geleerd door de Heilige Geest wordt je niet lijdelijk. Dat kan nooit waar het ware werk Gods is, God werkt op Zijn eer aan, Hij zal je in Christus planten, dan zit zo'n mens echt niet stil. Hoe komen jullie dan bij leidelijkheid onder een prediking. dat kan als je onder een prediking zit waar alleen de ene kant wordt gepreekt dat een mens eerst moet weten dat hij uitverkoren is, dat God het moet doen, dat de mens dood is en niets kan doen, ja als een mens dat hoort kan hij wel met de armen over elkaar zitten. maar ook die eis moet verkondigt worden, dat God geloof eist, dat God eist een volkomen gehoorzaamheid, maar wat een mens niet heeft, niet kan, wil Christus schenken om niet. Dan gaat een mens aan het werk om zaligheid te verdienen, alles gaat zo'n mens er aan doen, maar doordat zo'n mens er alles aan gaat doen, breekt de Heere alles van een mens af (sterven aan de wet) en gaat de mens leren dat Hij niets aan zijn zaligheid kan doen. Dit moet je verstaan.
Een mens gaat aan het werk en heeft niets en kan niets en wil niets.
Een mens gaat het proberen te verdienen en gaat er alles aan doen.
En dan gaat God het afbreken en dan....
Het kan zo wel gaan maar dat hoeft niet persé.
Als het anders gaat dan bij jou hoeft het toch niet gelijk verdacht te zijn.
Denk aan Levi, Jezus zei "volg Mij" en hij deed het, niks geen omweg.
De stokbewaarder en Zacheus deden ook niet aan een omweg.
Als God zegt dat je kiezen moet hoe kan het dan verkeerd zijn als je dat doet?
En als de mens de goede keus maakt weet hij echt wel dat God daarvan de eer toekomt, dat de Heilige Geest dat in hem heeft gewerkt.
Maar dan wel daarna.
Handelingen 27-34
27 En de stokbewaarder, wakker geworden zijnde, en ziende de deuren der gevangenis geopend, trok een zwaard, en zou zichzelven omgebracht hebben, menende, dat de gevangenen ontvloden waren.
28 Maar Paulus riep met grote stem, zeggende: Doe uzelven geen kwaad; want wij zijn allen hier.
29 En als hij licht geëist had, sprong hij in, en werd zeer bevende, en viel voor Paulus en Silas neder aan de voeten;
30 En hen buiten gebracht hebbende, zeide hij: Lieve heren, wat moet ik doen, opdat ik zalig worde?
31 En zij zeiden: Geloof in den Heere Jezus Christus, en gij zult zalig worden, gij en uw huis.
32 En zij spraken tot hem het Woord des Heeren, en tot allen, die in zijn huis waren.
33 En hij nam hen tot zich in dezelve ure des nachts, en wies hen van de striemen; en hij werd terstond gedoopt, en al de zijnen.
34 En hij bracht hen in zijn huis, en zette hun de tafel voor, en verheugde zich, dat hij met al zijn huis aan God gelovig geworden was.
Hier hebben we een duidelijk voorbeeld van iemand die niet eens wist hoe hij zalig kon worden. Maar hij wilde het wel! En Hij kwam in actie!
En maakte een keuze! Hij bekeerde zich en liet zich dopen! Bekring is dus duidelijk een werkwoord en niet een afwachting.
Wacht niet te lang want het kan weleens een keer te laat zijn!
Je hebt gelijk dat God met iedereen een andere weg gaat. Timotheus van jongs af aan, Paulus zo krachtdadig, bij Lydia opende de Heere haar hart. Maar iedereen zal dezelfde dingen leren in wat voor weg het zal gaan. Ze zeggen wel eens, de tale kanaaans, ze begrijpen en verstaan elkaar in hun ondervindingen. De verborgen heden die de Heere hun leert.
Levi volgde Hem, denk je dat de Heere Levi daar niet genade voor gaf? Dat het niet Zijn kracht was die Levi deed volgen?
Die dingen die jij noemt van dat schema wat ik had geschreven, dat ondervind elk kind van de Heere dat hijzelf aan het werk gaat om gered te worden (wat moet ik doen om zalig te worden),als de nood en schuld je gaat wegen kun je echt niet stilzitten en tevreden zijn met proberen te geloven...nee dan ga je er alles aan doen om God aangenaam te zijn. Dan kun je het roepen tot God niet meer laten (ik laat U niet los tenzij dat Gij mij zegent) want je wordt ervan overtuigt dat Hij je alleen kan redden en niet door eigen kracht en werken) Denk aan Paulus bidden lezen, onderwezen aan de voeten van Gamaliel. Ik heb met verschillende kinderen van God gesproken die zich daarin herkenden. En dan gaat de Heere je alles uit handen slaan, ik kan niet woordelijk uitleggen hoe dat is, maar je ervaart dan dat niets van jou kan meerekenen aan de zaligheid. Je gaat zien/ervaren dat al je bidden en je zoeken en je lezen je worstelen je strijden God niet kan bewegen. (alles schade en drek achten , een wegwerpelijk kleed, je gaat je beleving zien in die teksten) De Heere zegt niet al uw ongerechtigheden zijn een wegwerpelijk kleed, maar al uw gerechtigheden, ja dat ga je ervaren) je beste werken. Dat je roept O Heere als U het niet doet kan het nooit meer. Als de Heere dan met kracht tot je ziel spreekt, en je laat zien dat Hij is gekomen voor zondaren,dat Hij nou alles heeft volbracht en er niets van mij bij hoeft wordt dat een groot wonder voor je, Heere...dat voor mij? Dan is het niet meer algemeen: Hij is voor alle mensen gestorven, nee dan mag je ervaren: Ook voor mij, dat geeft je zekerheid, rust en ware vrede en vreugde: hoort wat mij God deed ondervinden (beleven/ervaren) wat Hij gedaan heeft aan mijn geest.
Dan krijgt Hij ook waarde, dan wordt Hij ook zo noodzakelijk en dierbaar als je zo sterk die onmogelijkheid ervaart. (niet als voorwaarde, maar het gebeurt, je ervaart dat zo, dat kun je niet tegenhouden)
Als je nooit leert wie je bent, zoals God van jou spreekt in Zijn Woord, dan zal het toch nooit een wonder voor je worden dat er een Zaligmaker is die je wil redden van je schuld....
- 1
- 2
