Seksuele spanning

C. den Hamer | Geen reacties | 07-10-2009| 13:40

Ik heb een vraag over zelfbevrediging. Om eerlijk te zijn: dit is mijn grootste strijd. Voorheen deed ik het heel vaak, tot ik in de gaten kreeg dat het eigenlijk helemaal niet zo oké was. Inmiddels blijft het beperkt tot eens in de 1 á 2 weken, voornamelijk om de lichamelijke spanning weg te nemen. Gelukkig merk ik dat mijn gedachtenleven steeds minder door zelfbevrediging verontreinigd wordt. Daar ben ik enorm blij mee, maar het liefst wil ik er helemaal vanaf. Want seks is geen eenmansactie. Maar juist omdat ik er vanaf wil, stel ik hier een vraag.

Ik merk bij mezelf namelijk dat, na zo'n week geen zaadlozing gehad te hebben, zich steeds meer seksuele spanning ophoopt in mijn geslachtsstreek. Dat levert voortdurend erecties op, ook zonder dat mijn gedachtenleven dit bewust stimuleert. Een willekeurige aanraking door mijzelf bezorgt me bijvoorbeeld al een erectie. Daarom hoopte ik zo dat deze spanning zich vanzelf zou oplossen door de nachtelijke zaadlozingen, vanaf het moment dat ik actief in het geweer ging tegen zelfbevrediging. Maar helaas, die heb ik bijna nooit! Sinds de tijd dat ik seksueel begon te ontwaken, had ik slecht 2 a 3 maal per jaar een nachtelijke zaadlozing. Kortom, ik moest en moet het bij wijze van spreken altijd zelf 'oplossen'. Ook als ik een maand niet aan zelfbevrediging doe, komt er nog steeds geen nachtelijke zaadlozing. Ik heb begrepen dat het overtollige sperma ook via de urine wordt afgevoerd, maar dit gaat toch zeker niet zo snel dat er geen genitale spanning meer is. Kortom, hoe komt het dat ik zo weinig zaadlozingen heb? Het klinkt misschien stom, maar ik zou er enorm mee geholpen zijn. Het staat me zo tegen dat ik telkens weer de toevlucht moet nemen tot zelfbevrediging om die ellendige spanning weg te nemen. Ik wil dat helemaal niet. Is er een disfunctioneren in mijn lichaam, zodat ik geen zaadlozingen heb? Of is dit vaker voorkomend?

Verder, om me misschien gerust te stellen, hoe kijkt u aan tegen zelfbevrediging om deze spanning weg te nemen. Vaak probeer ik mezelf te rechtvaardigen. Zonder zelfbevrediging blijft die seksuele spanning bestaan en ben ik veel sneller geneigd tot fanasieën die de bijbelse toets der kritiek niet kunnen weerstaan. Daarnaast kan ik eerlijk zeggen dat ik vrij ben van onreine gedachten tijdens zelfbevrediging, voornamelijk omdat de spanning doorgaans zo hoog is dat ik een orgasme absoluut niet hoef 'op te wekken', want ik sta al op knappen. Maar met al deze zelfrechtvaardigingen, blijf ik het ellendig vinden. Ten diepste wil God ook dit niet, daar ben ik van overtuigd. Het blijft egoïstische seksuele bevrediging. Maar hoe moet ik hier mee omgaan?? Ik hoop dat iemand wat lijnen uit wil zetten.

Je roert een onderwerp aan waar vele mensen mee worstelen en strijd over hebben. Uit je brief kan ik opmaken dat je alleengaand bent en dus geen partner hebt met wie je seksualiteit kunt delen. Overigens wil ik opmerken dat het hebben van seksuele gevoelens en oplopende spanning bij het langere tijd niet ontladen ervan een volkomen normaal biologisch verschijnsel is. Biologisch zou je kunnen zeggen dat het lichaam gemiddeld bij een nog jonge man twee maal per week om seksuele ontlading vraagt wil de spanning niet te hoog oplopen. Uiteraard kan dit per persoon wat afwijken.

Ten aanzien van nachtelijke zaadlozingen is het niet zo dat er medisch iets fout is als dit niet wat frequenter plaastvindt, zoals bij jou het geval is. Er zijn nu eenmaal verschillen tussen mensen in functioneren, ook seksueel. Zoals je al opmerkt zal een groot deel van je sperma via de urinebuis tijdens het plassen worden afgevoerd.

De Bijbel rept van kaft tot kaft niet over zelfbevrediging. God vond het kennelijk niet nodig daarover expliciete regelgeving in Zijn Woord weer te geven. Dat wil echter niet zeggen dat we ons lichaam, als het daarom vraagt, maar steeds moeten voeden met bevrediging en verlangens en  seksuele prikkels bewust moeten opzoeken. Ik denk dat het vooral gaat om te trachten zo rein mogelijk voor Gods aangezicht te willen leven en ons hierin te trainen. Maar God vraagt hierin van ons niet het onmogelijke. Het is dan ook aan een ieder persoonlijk in relatie tot de Schepper, hoe hij of zij evenwicht houdt in de omgang met (solo)seksualiteit. Dat geldt overigens ook voor gehuwde mensen. Ook dan is het niet zo dat er bij seksuele behoefte van een partner er dan ook altijd ingewilligd moet worden.

Overigens wil ik nog wel opmerken dat ook tijdens seksueel verkeer tussen man en vrouw een tweetal fasen te onderscheiden is, waarin de aandacht op eigen gevoelens moet worden gericht wil men een orgasme kunnen bereiken. Dit geldt voor zowel mannen als vrouwen. Je zou dat vanuit jouw optiek ook egoïstisch kunnen noemen. Elke seksule bevrediging of dit nu solo is of in relatie met een partner kent minstens een individueel (egocentrisch) deel.

Ik vind het fijn te lezen dat je niet primair er naar verlangt soloseks te willen hebben. Ik kan je verzekeren dat het seksueel delen met een partner met respect voor elkaars grenzen, wensen en verlangens één van de mooiste ervaringen is die een mens kan hebben, wat ook verdieping geeft aan de onderlinge relatie. De Goede God heeft dat ook in de schepping gelegd en we mogen daarnaar verlangen.
 

Met vriendelijke groet,
Kees den Hamer,
psychotherapeut/seksuoloog Eleos

Dit artikel is beantwoord door

C. den Hamer

• Geboortedatum:
  15-03-1953
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerd Vrijgemaakt
• Woon/standplaats:
  Zwolle
• Status:
  Actief

118 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven